
قال تعالی:
«یَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنكُمْ وَالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ»
خداوند کسانی را که ایمان آوردهاند و کسانی را که علم به آنان داده شده، درجات عظیمی میبخشد.(مجادله/ ۱۱)
در آستانه تاسوعای حسینی، آسمان علم و معرفت، ستارهای دیگر را از دست داد؛ حجتالاسلام والمسلمین دکتر سیدمحمدباقر حجتی، از عالمان برجسته و چهرههای ماندگار علوم
قرآن و حدیث، به سوی معبود شتافت. مردی که عمر شریف خویش را به تفسیر کلام وحی، تربیت اندیشههای قرآنی و روشن ساختن مسیر حقیقت اختصاص داد.
او نهتنها آموزگار کلمات آسمانی بود، بلکه آیینهای از سلوک قرآنی؛ با آرامش سخن میگفت، با تواضع میزیست و با حکمت، دلها را به حقیقت پیوند میزد. آثارش، چون پژوهشی در تاریخ قرآن، اسلام و تعلیم و تربیت، تاریخ قرآن كریم، تاریخ قرائت قرآن كریم، نقد و بررسی مكاتب و روشهای تفسیری، بررسی ترجمه قرآن كریم، مفردات قرآن كریم، تحقیق در معرّبات قرآن كریم، اسماء و كنیهها و القاب در قرآن كریم و .. نه فقط متون دانشگاهی، که مشعلهایی برای رهجویان حکمتاند.
قرآن در قلبش خانه داشت و حدیث، بر زبانش جاری بود. او از نسل عالمانی بود که علم را با ادب و تحقیق را با اخلاص درآمیختند.
استاد حجتی نهتنها عالم و محققی ژرفاندیش، بلکه معلمی دلسوز، اندیشمندی متواضع و الگویی برای اهل علم و عمل بود. دستانش به قلم، قلبش به ایمان و زبانش به ذکر خدا آراسته بود.
آن عالم گرانقدر که عمر پربرکت خود را در مسیر ترویج معارف اسلامی، تحقیق و تألیف در حوزههای تفسیر، علوم قرآنی، زبان و ادبیات عربی سپری کرد، از جمله چهرههای علمی برجستهای بود که آثار و خدمات علمیاش برای نسل امروز و فردای حوزه و دانشگاه، مایه مباهات و بهرهوری خواهد بود.
زندهیاد حجتی در طول سالیان متمادی تدریس، تربیت شاگرد، تألیف و تحقیق، همواره نمونهای از تعهد علمی، صداقت در پژوهش و خلوص دینی بود. نگاه دقیق و زبان علمی ایشان در تفسیر قرآن، همراه با نگاهی تطبیقی و نوگرایانه، نقشی مؤثر در ارتقای فهم دینی در فضای علمی ایفا کرد.
دانشگاهها و مراکز علمی کشور، از فقدان چنین استاد فرزانهای متأثر و اندوهگیناند، اما به یقین، میراث علمی و معنوی آن فقید سعید، همچون چراغی فروزان، راه علمجویان و پژوهشگران را روشن خواهد ساخت.
اکنون که آن روح بلند، به آرامش ابدی پیوسته است، جایگاه رفیعش نزد پروردگار، انشاءالله، قرین رحمت و رضوان خواهد بود؛ چرا که او از آنان بود که «در علم، تقوا و خدمت به خلق»، نامی نیک از خود به یادگار نهاد. و چه نیکو فرمودند رسول خدا صلیاللهعلیهوآله: «إذا مات العالم ثُلم في الإسلام ثلمة لا يسدّها شيء؛ «هنگامی که عالمی از دنیا میرود، در اسلام رخنهای پدید میآید که هیچچیز آن را جبران نمیکند.»
انتهای پیام