احداث نمازخانه برای کارگران مهاجر در کره جنوبی

به گزارش ایکنا به نقل از عرب نیوز، در ساحل جنوبی جزیره ججو در کره جنوبی خانه‌ای ساده در نزدیکی یک دهکده ماهیگیری، بی‌سروصدا به پناهگاهی معنوی برای جامعه‌ کارگران مهاجر مسلمان تبدیل شده است.

 

از کنار قفسه کفش و صدای آرام یک دستگاه پخش موسیقی که بگذرید، یک نمازخانه کوچک خواهید یافت. این فضا که تمیز، فرش شده و با نور ملایم است به مکانی برای نماز، استراحت و احساس و گردهمایی مسلمانان منطقه تبدیل شده است.

 

این فضای نماز توسط ناصر هونگ ـ سوک سئونگ، ۳۵ ساله، مالک یک ماهی‌سرا که پس از نقل مکان به ججو در اوایل امسال، بخشی از خانه خود را به نمازخانه تبدیل کرد، ساخته شده است.

 

تنها مسجد این جزیره در شهر ججو قرار دارد که بیش از یک ساعت با ماشین از ساحل جنوبی فاصله دارد، جایی که اکثر مهاجران در شیلات کار می‌کنند.

 

سئونگ گفت: کارگران ماهی‌سرا ۲۴ ساعته در حال آماده‌باش هستند، بنابراین هرگز نمی‌توانند برای نماز جمعه به مسجد بروند. وقتی برای اولین بار  پرسیدم کجا نماز می‌خوانند آنها گفتند تقریباً غیرممکن است که در نماز جمعه شرکت کنند و بیشتر در گوشه اتاق‌های کوچک خوابگاه خود نماز می‌خوانند، بسیار ناراحت شدم.

 

جزیره ججو بیشتر به خاطر قله آتشفشانی و سواحل توریستی‌اش شناخته می‌شود تا مهاجرت نیروی کار. با این حال، اقتصاد این جزیره به2طور فزاینده‌ای به کارگران مهاجر وابسته بوده است که بسیاری از آنها مردان مسلمانی هستند که عمدتاً از اندونزی، پاکستان و سریلانکا می‌آیند.

 

استان ججو رسماً در سال ۲۰۲۴ تعداد ۳۵۶۷ کارگر مهاجر را ثبت کرده است. سونگ تخمین می‌زند که تنها در منطقه او، ۳۰۰ مرکز پرورش ماهی حدود ۱۵۰۰ نفر از آنها را استخدام کرده که نیمی از آنها مسلمان هستند.

 

سونگ از شهر بندری اینچئون به ججو نقل مکان کرد، جایی که قبلاً یک مهمانخانه را اداره می‌کرد و اغلب از مهمانان مسلمان پذیرایی می‌کرد. آشنایی با آنها به او کمک کرد تا کلیشه‌های منفی درباره اسلام را بشناسد و در سال ۲۰۲۳ به دین اسلام گروید. او گفت: حدود ۳۰ درصد از مهمانان من از کشورهای با اکثریت مسلمان بودند. از طریق میزبانی با آنها آشنا شدم و متوجه شدم که آنها فوق‌العاده مهربان و محترم هستند. وی افزود: افراد زیادی هستند که این دین را اشتباه درک می‌کنند. فکر می‌کنم وقتی مردم در کره درباره اسلام صحبت می‌کنند برای آنها یک موضوع ناشناخته است. 

 

هدف از مصلای سونگ نیز همین بود. او یک ماه را صرف آماده‌سازی آن در خانه پدربزرگش کرد. از ماه مارس، تمام ساعات بعد از کار خود را صرف تجهیز فضا کرد. او گفت: وقتی به اینجا نقل مکان کردم، هیچ چیز نداشتم. حتی مبلمان یا بالش هم نداشتم. این نمازخانه اولین چیزی بود که ساختم.

 

 وی افزود: من همیشه آن را باز نگه می‌دارم. مردم می‌توانند هر زمان برای نماز جماعت بیایند و دیدن نماز خواندن آنها در اینجا مرا خوشحال می‌کند.

 

این مصلا که ساده اما با دقت ساخته شده با سجاده‌هایی که روی زمین پهن شده‌اند، تجهیز شده است. یک قفسه کوچک، نسخه‌هایی از قرآن به زبان‌های انگلیسی، عربی و کره‌ای را در خود جای داده است. خوشنویسی عربی دیوارها را تزئین کرده است. یک تابلوی قبله دست‌ساز، جهت نماز را نشان می‌دهد.

 

خالد حسین، ۳۸ ساله اهل پاکستان، ۱۵ سال گذشته در ججو کار کرده است. او که در مزرعه پرورش ماهی سونگ استخدام شده است، مرتباً به نمازخانه می‌رود تا بیشتر با هویت اسلامی خود در ارتباط باشد. حسین می‌گوید: عبادت برای ما آسان‌تر شده است. ججو ۱۰۰ درصد متفاوت است. فرهنگ، مذهب و همه چیز متفاوت است. بنابراین، ما باید با آن کنار بیاییم. او به همراه همکارش، زاهد حسین، که او نیز از پاکستان به ججو آمده به نمازخانه می‌رود.

 

زاهد گفت: وقتی بالاخره توانستم نماز جمعه بخوانم، احساس خوبی داشتم و خوشحال بودم.