الجزیره گزارش داد
خاورمیانه حق دستیابی به سلاح هسته‌ای را ندارد؟
اجماع غرب برای حذف برنامه هسته‌ای ایران بار دیگر این سؤال را در اذهان آورده است که آیا خاورمیانه حق دستیابی به سلاح هسته‌ای را ندارد؟
به گزارش ایکنا، تارنمای الجزیره در گزارشی به قلم محمود سلطان، نویسنده و روزنامه‌نگار مصری نوشت:
از چند دهه پیش تا کنون پوپولیست‌های عرب بر این باورند که حق وتو که معمولاً رؤیای هر کشور عربی (یا مسلمان) برای پیوستن به گروه قدرتمندان هسته‌ای است، بیانگر امتداد دوران جنگ‌های صلیبی قدیم (1096 -1291م) است.
این گفتمان که بر «مذهبی بودن حق وتو» استوار بود، مشروعیت مردمی خود را از شواهدی به دست می‌آورد که گرایش به «تفسیر دینی» را برای پاسخ به این سؤال بزرگ تقویت می‌کرد: چرا تنها مسلمانان هستند که رؤیا‌هایشان در این زمینه سرکوب می‌شود؟ به ویژه وقتی «اصل مقابله به مثل» که ریشه در حقوق بین‌الملل و روابط بین دولت‌ها دارد، آنها را از حق قانونی و اخلاقی خود برای داشتن اسلحه، از جمله سلاح هسته‌ای، محروم نمی‌کند.
در حال حاضر خود غرب به اندازه کافی اعتبار این گفتمان را تقویت کرده است، چه از طریق اجرای نابرابر قوانین بین‌المللی، به ویژه در رابطه با اسرائیل، و چه از طریق آگاهی از اینکه قوانین اسلامی نفوذ بالایی در حوزه اجرا در کشورهای خاورمیانه ندارند، و اینکه صنایع هسته‌ای کاربردی هنوز سال‌های زیادی تا دستیابی به آنها در اکثر کشورهای عربی فاصله دارند.
بیشتر بخوانید
با این وجود، غرب همچنان به ایجاد ترس و تردید ادامه می‌دهد و ادعا می‌کند که مشروعیت بخشی به سلاح‌های کشتار جمعی در میان روشنفکران مذهبی همسو با دولت، نگرانی غرب را در مورد تلاش منطقه برای دستیابی به انرژی هسته‌ایِ تحت پوشش نهاد‌های مذهبی رسمی، آشکار می‌کند.
نظام‌های غیردمکراتیک مانند چین، کره شمالی و روسیه دارای سلاح هسته‌ای هستند. این درحالی است که هند و پاکستان همچنان از نظارت دقیق بین‌المللی در مورد منع گسترش سلاح هسته‌ای فرار می‌کنند.
در این مورد اینگونه استدلال می‌شود که موفقیت اسلام‌آباد «مسلمان» در برخورداری از سلاح هسته‌ای در مدت کوتاهی پس از فروپاشی دیوار برلین رخ داده است. شاید دورافتادگی جغرافیایی پاکستان و دسترسی محدود نیروی هوایی غرب تنها دلایلی باشد که این کشور به جنگ کشیده نشده است.
اسرائیل به تنهایی، تنها نمونه برای ایجاد «تعصب مذهبی» یا «تفکیک مذهبی» در کشورهایی است که کمک هسته‌ای از غرب دریافت می‌کنند. این رژیم به تنهایی و با استفاده از زور و مداخله نظامی (در کشورهایی مانند عراق و ایران) از داشتن سلاح هسته‌ای جلوگیری کند.
هیچ ناظری نمی‌تواند انکار کند که اسرائیل با هر رژیمی که اداره شود، یک دولت اقلیت یهودی است که راست‌های افراطی در آن نفوذ بالایی دارند و چه بسا تصمیمات در مورد جنگ و صلح با رضایت این جریان بی‌رحم و متجاوز باشد. در جنگ غزه، گزینه بمب هسته‌ای برای پیروزی اسرائیل مطرح شد که پس از ورود جنگ به سال دوم خود، بدون اینکه تل‌آویو به هیچ یک از اهداف اعلام شده خود دست یابد، این نقشه نیز محقق نشد.
در نوامبر 2023، آمیهای الیاهو، وزیر میراث اسرائیل گفت که یکی از گزینه‌ها انداختن بمب هسته‌ای بر روی غزه در پاسخ به حملات حماس علیه اسرائیل در هفتم اکتبر است.
با این وجود کشورهای غربی با اشتیاقی وصف‌ناپذیر در ساخت زرادخانه‌های هسته‌ای رژیم اسرائیل مشارکت داشتند. به عنوان مثال فرانسه رآکتور هسته‌ای دیمونا را ساخت، بریتانیا و نروژ آب سنگین مورد نیاز رآکتور را تأمین کردند و آمریکا به طور مستقیم و غیرمستقیم، اورانیوم غنی شده و فناوری سیستم هدایت موشک پرشینگ-2 برای موشک اریحا-3 و جنگنده بمب‌افکن‌های پیشرفته دوربرد (اف -15 و اف 16) برای حمل بمب‌های هسته‌ای را تأمین کرد.
واشنگتن همچنین ابر رایانه‌هایی را در اختیار اسرائیل قرار داد که برای شبیه سازی آزمایش‌های هسته‌ای استفاده می‌شوند. آلمان نیز زیردریایی‌های پیشرفته دلفین را که توانایی پرتاب موشک‌های کروز با کلاهک هسته‌ای را دارند، در اختیار اسرائیل قرار داد. بلژیک هم سنگ معدن اورانیوم را از مستعمره سابقه خود یعنی زئیر به دولت یهودی اسرائیل عرضه کرد.
در سال 1979، دستگاه‌های مخابراتی فرانسه با همکاری موساد هسته اصلی رآکتور هسته‌ای که فرانسه به عراق فروخته بود را قبل از ارسال تخریب کرد.
کسانی که وتوی غرب علیه خاورمیانه مسلمان را توجیه می‌کنند عقیده دارند که «خاورمیانه هسته‌ای، خاورمیانه‌ای امن نیست.»
دانیل سرور، استاد مؤسسه سیاست خارجی دانشکده مطالعات بین‌الملل جونز هاپکینز معتقد است که هرگونه حرکت قاطع از سوی ایران ـ مثلاً به سمت سلاح‌های اتمی ـ فتح بابی برای جنگ خواهد بود و اگر این اتفاق بیفتد، طی چند ماه شاهد چهارمین قدرت جدید هسته‌ای در منطقه، علاوه بر قدرت هسته‌ای فعلی اسرائیل خواهیم بود.
وی هشدار داد که تنها چند دقیقه پس از پرتاب موشک، پایتخت‌های قدرت‌های هسته‌ای خاورمیانه از هم خواهد گسیخت.
هیچکس در شرق به آنچه در غرب گفته می‌شود باور ندارد، به‌ویژه که تلفیق دین و سیاست، با ترجیح دین بر سیاست، توجیه‌پذیر است زیرا شعارهایی که پس از جنگ جهانی دوم داده می‌شد، از جمله اینکه هویت اروپا مسیحی ـ یهودی است، همچنان در گفتمان سیاسی رسمی غرب وجود دارد زیرا بحث پیرامون ترس از گسترش اسلام در کشورهای غربی رو به افزایش است.
به عنوان مثال، حزب ملت‌های اروپا ـ بزرگترین بلوک سیاسی در اروپا ـ در بیانیه‌ای نوشت که قاره اروپا در فرهنگ و میراث مشترک یهودی ـ مسیحی اشتراک دارد و ما باید با حفظ ارزش‌های مسیحی خود، از شیوه زندگی اروپایی خود نیز حمایت کنیم.
در اثنای جنگ اسرائیل و آمریکا علیه ایران، برخی از وب‌سایت‌های اسلامی نظراتی را بر اساس احساسات پوپولیستی رایج اعراب و مسلمانان در مورد وتوی غربی‌ها در مورد رؤیای اعراب برای داشتن انرژی هسته‌ای منتشر کردند. این نظرات نشان می‌داد که اسرائیل نه تنها امتداد این هویت ادعایی غربی است، بلکه در خدمت جاه‌طلبی‌های جنبش‌های مذهبی در غرب است که از احیای تمدن اسلامی و حتی مسیحیان صهیونیست که معتقدند سلطه یهود بر خاورمیانه برای ظهور مجدد مسیح ضروری است، می‌هراسند.
این گروه‌ها که تأثیر عمیقی بر تصمیم‌گیری‌های آمریکا دارند، هر کشور عربی یا اسلامی را - صرف نظر از هویت رهبران آن - تهدیدی می‌دانند که باید مهار شود.
در نهایت، تحولات پیرامون برنامه هسته‌ای ایران حقیقت بزرگتری را تأکید کرده است که درگیری بر سر انرژی هسته‌ای بخشی از یک درگیری تمدنی گسترده‌تر است. غرب مصمم است که حتی اگر مستلزم توسل به جنگ باشد، مانع از دسترسی جهان اسلام به انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای شود.
ترجمه از فرشته صدیقی
انتهای پیام مطالب مرتبط
