دعای هفتم صحیفه سجادیه با صدای محمدرضا پورزرگری + صوت

یا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُالْمَکارِهِ، ای خدایی که گره هر مشکلی به دست تو گشوده می‌شود

وَ یا مَنْ یُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدآئِدِ،  و سختی‌های ناگوار به دست تو آسان می‌شود

وَ یا مَنْ یُلْتَمَسُ مِنْهُ‏الْمَخْرَجُ اِلی‏ رَوْحِ الْفَرَجِ، ای که راه رهایی به سوی گشایش از او در خواست می‌شود

ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعابُ، سختی‌ها به قدرت تو کوچک به نظر می‌آیند

وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِکَ الْاَسْبابُ،  و لوازم کارها به لطف و رحمت تو مهیّا می‌شود

وَ جَری‏ بِقُدْرَتِکَ الْقَضآءُ، و به نیروی تو، اراده‌ات محقق می‌شود 

وَ مَضَتْ عَلی‏ اِرادَتِکَ الْاَشْیآءُ،  و همه چیز به خواست تو پدید می‌آید

فَهِیَ بِمَشِیَّتِکَ دُونَ قَوْلِکَ مُؤْتَمِرَةٌ، قبل از این‌که فرمان دهی کارها طبق مشیت پیش رود

وَ بِاِرادَتِکَ دُونَ نَهْیِکَ مُنْزَجِرَةٌ،  (و کارها) طبق نظر تو، قبل از نهی کردن از کار بایستد

اَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمّاتِ، تویی که در تمام مشکلات خوانده می‌شوی

وَ اَنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمّاتِ، و در بلیّات و گرفتاری‌ها به تو پناه جویند

لایَنْدَفِعُ مِنْها اِلاّ ما دَفَعْتَ، هیچ بلایی دفع نمی‌گردد مگر آن‌که تو آن را برانی

وَ لایَنْکَشِفُ مِنْها اِلاّ ما کَشَفْتَ، و هیچ دری گشوده نمی‌شود جز آن‌که تو آن را بگشایی

وَ قَدْنَزَلَ بی یا رَبِّ ما قَدْتَکَاَّدَنی ثِقْلُهُ،  الهی، بلایی بر من فرود آمده که سختی و سنگینی آن، (کمر) مرا شکسته

وَ اَلَمَّ بی ما قَدْبَهَظَنی حَمْلُهُ،  و گرفتاری‌هایی بر من حمله ور شده که تحملش برای من دشوار است

وَ بِقُدْرَتِکَ اَوْرَدْتَهُ عَلَیَّ، و تو، آن را، از باب قدرتت بر من وارد کرده‌ای

وَ بِسُلْطانِکَ وَجَّهْتَهُ اِلَیَّ،  و به اقتدار و تسلّط خود، متوجه من نموده‌ای

فَلا مُصْدِرَ لِما اَوْرَدْتَ، (خدای من)، چیزی را که تو آورده‌ای کسی نبرد

وَ لاصارِفَ لِما وَجَّهْتَ،  و آن چه تو فرستاده‌ای (کس) دیگری باز نگرداند

وَ لافاتِحَ لِما اَغْلَقْتَ، و دری را که تو بسته‌ای کسی یارای گشودن ندارد

وَ لامُغْلِقَ لِما فَتَحْتَ، و آن را که تو باز گذاشتی هیچ‌کس نمی‌تواند ببندد

 وَ لامُیَسِّرَ لِما عَسَّرْتَ، و آنچه را تو دشوار نموده‌ای، کسی (نمی‌تواند) آسان کند

وَ لا ناصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ،  و آن را که تو خوار کرده‌ای یاوری ندارد

فَصَلِّ عَلی‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، پس بر محمد و آلش درود فرست

وَ افْتَحْ لی یا رَبِّ بابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِکَ،  و به رحمتت در گشایش را به رویم باز کن

وَ اکْسِرْ عَنّی سُلْطانَ الْهَمِّ بِحَوْلِکَ، و چیرگی سختی‌ها و ناراحتی‌ها را به حول و قوه‌ی خود بر من بشکن

وَ اَنِلْنی حُسْنَ النَّظَرِ فیما شَکَوْتُ، و مرا در موردی که از آن شکوه دارم به عنایت و احسانت کامیاب کن

وَ اَذِقْنی حَلاوَةَ الصُّنْعِ فیما سَاَلْتُ،  و شیرینی اجابت خواسته‌هایم را به من بچشان

وَ هَبْ لی مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنیئاً،  و از سوی خودت رحمت و گشایشی دلخواه نصیبم فرما

وَ اجْعَلْ لی مِنْ عِنْدِکَ مَخْرَجاً وَحِیّاً،  و برایم نجات و خلاصی سریع از گرفتاری‌ها مقرر کن

وَ لاتَشْغَلْنی بِالْاِهْتِمامِ عَنْ تَعاهُدِ فُرُوضِکَ، وَ اسْتِعْمالِ سُنَّتِکَ،  و مرا به خاطر چیرگی غم، از رعایت واجبات و به کار بستن مستحبات خود بازمدار

فَقَدْ ضِقْتُ لِما نَزَلَ بی یا رَبِّ ذَرْعاً، چرا که من به سبب آنچه به سرم آمده بی‌تاب و توان شده

وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ ما حَدَثَ عَلَیَّ هَمّاً،  و قلبم از تحمّل آنچه در زندگیم رخ نموده لبریز از اندوه گشته

وَ اَنْتَ الْقادِرُ عَلی‏ کَشْفِ ما مُنیتُ بِهِ، و تویی آن توانایی که می‌توانی مشکلاتم را برطرف کنی

وَ دَفْعِ ما وَقَعْتُ فیهِ، و از آنچه در آن افتاده‌ام نجات دهی

 فَافْعَل بی ذلِکَ، پس با من این‌گونه رفتار کن

وَ اِنْ لَمْ اَسْتَوْجِبْهُ مِنْکَ، هر چند که از سوی تو شایسته‌ آن نباشم 

یا ذَا الْعَرْشِ الْعَظیمَِ. ای صاحب عرش عظیم.