به گزارش ایکنا به نقل از سازمان سینمایی، احمدرضا درویش در روز چهارم برنامه سینمای ایران برای وطن، که با نمایش فیلم «سرزمین خورشید» همراه بود، با اشاره به اینکه این نشست به بهانه اتفاقات جنگ اخیر و برای پاسداشت وطن برگزار شده، گفت: مرور آثار سینمای ایران برای امروز میتواند موثر باشد. آنونسی که از فیلم در ابتدای نشست در سالن پخش شد من را حیرتزده کرد زیرا آخرین بار در زمان اکران این آنونس را دیده بودم.
وی درباره فضاسازی فیلم «سرزمین خورشید» افزود: این فیلم داستان یک سفر ادیسه واراست؛ گویا جنگ فقط مختص یک فضا و مکان نیست بلکه تبعات جنگ همه جا را دربرمیگیرد. اگر قرار باشد یک شخصیت در فضای خاصی باورپذیر باشد، فضاسازی و جزئیات در آن فیلم اهمیت پیدا میکند. سینما مانند موسیقی میماند و دربرگیرندگی که سینما دارد مانند یک ارکستر است و مخاطب را به شدت تحت تأثیر قرار میدهد.
درویش با گرامیداشت یاد خسرو شکیبایی، گفت: سکانس بیمارستان را به صورت سکانس - پلان فیلمبرداری کردیم زیرا اگر کات میخورد حس صحنه درست درنمیآمد. در آن صحنه فقط میتوانستیم یک برداشت داشته باشیم زیرا همهچیز سر صحنه نابود میشد. حدود ۲ روز برای آن صحنه تمرین کردیم و هنگام فیلمبرداری حتی مانیتور هم نداشتیم که پلانها را ببینیم. مهمترین مانیتور کارگردان، چشم فیلمبردار بود و اگر چشم فیلمبردار از آن پلان راضی بود ما سراغ صحنههای بعد میرفتیم. این ریسک خیلی بزرگی برای یک کارگردان است؛ زیرا صحنهای که فیلمبرداری میکرد یک هفته بعد تازه از تهران میرسید و میتوانست آن را تماشا کند.
همواره میگوییم که جلوی جنگ ایستادهایم، اینکه از کشور دفاع کنیم با اینکه جنگ را نفی یا نقد کنیم، کاملاً متفاوت است. اگر دشمن به کشور ما حمله کند ناگزیر به دفاع هستیم و اگر این منطق در فیلم نیز وجود داشته باشد مخاطب با آن همراه میشود.
وی ادامه داد: باید تاریخ را درست روایت کنیم تا مخاطب چندسال بعد که یک فیلم جنگی را تماشا میکند برایش قابل فهم باشد که مردم چرا در آن شرایط از کشورشان دفاع کردند و زیر آتش ایستادگی کردند.
درویش تصریح کرد: «سرزمین خورشید» درباره مسدله خلقت نیست و این مفاهیم را برخی منتقدان از فیلم برداشت کردهاند. این فیلم برای دو صحنه ساخته شد، ابتدا اینکه من دوست داشتم این زن در پایان خودش تبدیل به مادر و شخصیت خسرو شکیبایی تبدیل به مرد شود.
انتهای پیام