اهمیت حوزه‌های مغفول‌مانده در ترویج حفظ قرآن

حوریه عقبایی، کارشناس و مدرس قرآن در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا، درباره ملزومات حوزه حفظ قرآن و ارتقای کمی و کیفی آن گفت: موضوعی که بیش از هر چیز دیگری این روزها در روند حفظ قرآن مطرح می‌شود، تأمین بودجه و اختصاص آن به جریانی است که اخیراً شاهد برقراری ساختاری مدیریتی جدید در آن هستیم تا به شکل هدفمند و با برنامه‌ریزی جامع و اصولی این امر را راهبری کند. 

 

وی ادامه داد: وقتی موضوع بودجه و تأثیرات آن بر روند حفظ قرآن مطرح می‌شود، باید به این نکته اشاره کرد که این امر تنها یکی از راه حل  برای رونق یافتن این عرصه از فعالیت‌های قرآنی است و پرواضح است که موارد و عوامل دیگری هم وجود دارند که باید دست به دست هم داده تا قادر شویم با تکیه بر آن مطالبه رهبر معظم انقلاب که در سال 1390 اعلام کردند ما باید 10 میلیون حافظ قرآن داشته باشیم، عملیاتی کنیم.

 

این داور مسابقات قرآن با اشاره به نقش بسزای تبلیغات در پویایی و رونق این عرصه تصریح کرد: به طور مثال نقش صدا و سیما در این زمینه بسیار تعیین‌کننده است؛ ما بعضاً در پرداختن به موضوعاتی همچون حفظ قرآن به سراغ دستگاه‌هایی کلان و بزرگ همچون سازمان اوقاف و آموزش و پرورش و وزارت علوم می‌رویم که این امر ما را از برخی حوزه‌های نسبتاً کوچک و به ظاهر کم‌اهمیت غافل می‌سازد؛ این در حالیست که نقش آنها بسیار پراهمیت است.

 

عقبایی گفت: مساجد، خانه‌های قرآن شهرداری و موارد مشابه آن از جمله این حوزه‌های کمتر اهمیت داده شده هستند که اتفاقاً اغلب فعالیت همیشگی در این زمینه نیز دارند؛ مضافاً بر اینکه مخاطب عام نیز ارتباط مؤثر و مستمری با آنها دارد و لذا در صورت تبلیغات فراگیر، اقبال عمومی نسبت به این مراکز بیش از پیش خواهد بود.

 

این کارشناس قرآنی اظهار کرد: اگر تبلیغات و برنامه‌سازی تلویزیونی نبود، امروز عده کمی در مورد مفاهیمی چون مقاومت یا موضوع «زندگی با آیه‌ها» اطلاعات داشتند، اما وقتی صدا و سیما رویکردی همه‌جانبه به این موضوعات دارد و همه شبکه‌های تلویزیونی برنامه‌هایی را به این امر اختصاص می‌دهند، نتیجه این می‌شود که معمولاً افراد از این موضوعات آگاهی دارند و علاه بر اظهارنظر در مورد آن، ممکن است این رغبت در ایشان به وجود آید  که در آن مشارکت کنند.

 

عقبایی تأکید کرد: البته ناگفته نماند که بودجه در حوزه حفظ به اشکال مختلف اختصاص پیدا می‌کند که اغلب جنبه تشویقی و ترغیبی و حمایتی داشته و مثلاً حافظانی که از سازمان دارالقرآن الکریم مدرک تخصصی دریافت می‌کنند از مزایایی همچون پذیرفته شدن در رشته مورد دلخواه خود در دانشگاه بهره‌مند می‌شوند. با این وجود باید گفت برای رشد کمی و کیفی فرایند حفظ قرآن در کشور باید بودجه این عرصه عمومیت بیشتری پیدا کند.

 

این کارشناس و مدرس قرآن افزود: منظور از عمومیت بودجه برخورداری قشری از جامعه است که با وجود اینکه حافظ قرآن هستند یا پای در این راه گذاشته‌اند، اما عزم ایشان در این کار، صورت سازمانی ندارد؛ به طور مثال افرادی در روستاها و شهرستان ها هستند که به طور شخصی یا با حضور در محافل محلی اقدام به حفظ قرآن می‌کنند و به نظر می‌رسد آنها نیز باید سهمی از این بودجه تشویقی در ایجاد انگیزه بیشتر که آنها را مصمم به ادامه این مسیر کند، داشته باشند.

           

عقبایی اظهار کرد: این نکته را هم باید در نظر داشت که امروزه تا اندازه زیادی تعریف حافظ قرآن تفاوت کرده است و ممکن است با فرض اینکه فردی چند آیه یا چند سوره از قرآن را از حفظ باشد به او حافظ قرآن اطلاق شود؛ صرف نظر از این مسئله باید گفت که به هر حال حفظ قرآن از یک نقطه‌ای آغاز می‌شود و اینگونه نیست که فردی در صورت تصمیم به حفظ قرآن به شکل دفعی و ابتدا به ساکن حافظ اجزای گوناگون یا کل قرآن شود، بلکه این روند تدریجی است و افراد در این مسیر تا رسیدن به اهداف و چشم‌اندازهای مورد انتظار باید مورد رصد و نظارت دقیق قرار گرفته و متناسب با توانایی و بضاعت فکری و ذهنی برایشان در جهت پیشرفت در زمینه حفظ قرآن برنامه‌ریزی صورت گیرد.

  

وی در پایان گفت: به طور قطع در بخشی از  عرصه حفظ قرآن که اخیراً شاهد اجرای برنامه‌های تشکیلاتی منظم و برنامه ریزی شده هستیم، تکالیف به دستگاه‌های اجرایی نیز ابلاغ شده است، اما توفیقی که در این راه مورد انتظار است و توقع می‌رود، ارتباط مستقیم با نگرش مدیران و مسئولان نهادها و دستگاه‌های اجرایی دارد؛ اینکه تا چه اندازه آنها نسبت به برنامه‌های ابلاغی حساسیت داشته باشند، خود را موظف و مقید به اجرای آن در دستگاه تابعه خود کنند؛ همه این موجب پیشرفت در این روند شده و ما را به مطالبه رهبری در تربیت 10 میلیون حافظ قرآن نزدیک و نزدیکتر می‌کند.