اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد خدا را ياد كنيد

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خوزستان، یکی از دستگیره‌های معنوی محکمی که می‌تواند انسان را در سرگردانی‌ها یاری کند و از افتادن او به دام غم و اندوه‌هایی که گاه پایانی برای آنها تصور نمی‌‌شود، حفظ کند ذکر و تسبیح خداوند است.

آیات بسیاری در قرآن کریم داریم که ما را به ذکر و تسبیح خداوند خوانده است؛ از جمله آیات 41 و 42 سوره مبارک احزاب: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ «آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا، وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا»: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد خدا را ياد كنيد يادى بسيار و صبح و شام او را به پاكى بستاييد.

چنانكه می‌دانيم نماز یکی از مصادیق ذکر الهی است. یکی از عبارات زیبای نماز ذکرهای رکوع و سجود است؛ (سبحان ربی العظیم و بحمده، سبحان ربی العلی و بحمده). یکی از بزرگان دینی در جایی نوشته‌اند نماز کارخانه انسان سازی است؛ این اتفاق یعنی ساختن انسان در حین تنزیه خداوند و تفكر به اين ذكرها به تدریج رخ می‌دهد. وقتی سبحان الله می‌گوییم و آن را به قلب خود تلقین می‌کنیم، به ساحت نورانی این باور نزدیک می‌شویم که خداوند از هر گونه نقص و ضعف و کاستی منزه و فراتر از اندیشه کوتاه ما است(لیس کمثله شیء). 

در فكر كردن به اين ذكرها قلب می‌بيند جايی و نقطه‌ای وجود دارد كه بی چون و چرا محل تكيه و اطمينان است؛ جايی برای نگرانی نيست و در این نقطه است که قلب از یافتن قدرتی نامتناهی و ثروتی عظیم و زوال ناپذیر به شوق می‌آید.

به گفته يكی از بزرگان گاهی روح انسان سرگردان می‌شود. اگر کسی خانه‌ای داشته باشد که در هنگام طوفان به آن پناه ببرد، سرگردانی‌های او کم می‌شود. کسانی که قلب خود را خانه ذکر کرده باشند به سرعت در این سرگردانی ها جای خود را پیدا می‌کنند. باید ذکر را به قلب تلقین کرد و خود را در محضر قدرت مطلقی ديد هیچ چیز جز او موجود نیست.