انسان با گذشت بزرگ می‌شود + فیلم

به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین کاوس روحی‌برندق، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس و از شاگردان آیت‌الله بهجت، در درس‌گفتارهای رمضانی ایکنا به شرح ادعیه زبور آل محمد(ص) در صحیفه سجادیه می‌پردازد. این جلسات در ایام ماه مبارک رمضان هر روز  در صفحه اندیشه ایکنا منتشر می‌شود. در ادامه شانزدهمین جلسه از این درس‌گفتار از نظر می‌گذرد؛

در این جلسه یک نکته از دعای چهاردهم صحیفه سجادیه  مطرح می‌شود. امام(ع) در این دعا می‌فرماید که اگر کسی به انسان ظلمی کرده، انسان می‌تواند علیه او به خدا شکایت کند و پناه ببرد، اما بدین معنا نیست که در این پناه بردن به خدا برای ستمکار از خدا هرچه دوست داشت را بخواهد، ولو که از خدا می‌خواهد این ظالم را به سزای اعمالش برساند.

حضرت فرمود: «وَ لَا تُسَوِّغْ لَهُ ظُلْمِي»؛ یعنی خدایا کاری کن که من به او ظلم نکنم. اگر کسی به ما ظلم می‌کند، باید به همان میزان در موردش عقوبتش دعا کنیم. قرار نیست کسی که ما را رنج داده به طور کلی نابود شود و شاهد آن هستیم که عدالت مخصوصا در مورد این امور بسیار مورد تاکید قرار گرفته است. به خاطر همین است که امام(ع) می‌گوید ظالم به سزای اعمالش برسد اما به من اجازه نده که به او ظلم کنم.

از این دعا می‌فهمیم که اگر می‌خواهیم انتقامی هم بگیریم، باید بر اساس عدل باشد و بلکه هم بهتر آن است که از طرف مقابل خود بگذریم و از آیات قرآن و مضامین این ادعیه چنین برمی‌آید که انسان بزرگ کسی است که نزد خداوند روحیه گذشت داشته باشد و صدبار بگذرد و مثلا یکبار بخواهد انتقام بگیرد.

برای اینکه رحمت الهی شامل حال می‌شود، باید چنین گذشتی داشته باشیم و استاد ما آقای پهلوانی از اساتید خود نقل می‌کرد که می‌گفتند هنگام استراحت شب می‌گفتم: خدایا از هر که بدی کشیدم او را بخشیدم، تو نیز از ما ببخش. کمترین کار برای مؤمن این است که در درگاه الهی درست دعا می‌کند و وقتی می‌خواهد فکرش را متمرکز می‌کند چیزی گزاف و بی‌اندازه از خدا نمی‌خواهد.

خداوند به ما توفیق دهد تا عدالت را در دل و توجهمان و حتی در مورد ظالمین در حقمان نیز رعایت کنیم.