به گزارش ایکنا، برابر نظر اهل سنت میلاد پیامبر روز ۱۲ ربیعالاول و به قول شیعیان ۱۷ ربیعالاول است و این فاصله زمانی هفته وحدت نامگذاری شده است.
اَرازمحمد سارلی، از محققین و پژوهشگران علوم و معارف اسلامی، استاد جامعةالمصطفی و نویسنده بیش از صد کتاب با موضوعات مختلف است که به مناسبت این ایام و با موضوع وحدت اهل سنت و شیعیان با او گفتوگو کردهایم.
ایکناـ به نظر شما چرا مسلمانان جهان نمیتوانند با هم در برابر دشمنانشان متحد و یکدل شوند؟
اگر مراد مردم مسلمان باشد که خیلی با هم مشکلی ندارند و در حقیقت، دلهای مسلمانان همواره با یکدیگر است و یکدیگر را دوست دارند، منتها برخی سیاستها و راهبردهایی در کشورهای اسلامی وجود دارد که نمیتوانند به شکلی عمل کنند که این اتحاد را در ظاهر نشان دهند. در این باره به تعامل بین کشورهای اسلامی نیاز داریم تا با یکدیگر در جنبههای مختلف سیاسی و اجتماعی تعامل داشته باشند و نمونههای این الفت و مهربانی بین مسلمانان بروز یابد.
ایکناـ به نظر شما تفرقهافکنیها بین مسلمانان بیشتر از جانب چه جریاناتی است؟
مردم مسلمان کشورهای مختلف، بیشتر از هر دولتمردی میدانند که کتابشان واحد و پیامبرشان رسول اکرم(ص) است و میدانند که این مشربها یکی است و دیدگاهها غیرقابل جمع نیست، زیرا اینها دیدگاههای علماست و در این باره اختلاف کمی وجود دارد و تا 98 درصد بین مسلمانان مشکلی نیست. در واقع، اختلافات بین علما طبیعی است و برخی دیدگاهی را ارجح دانستهاند و این بحثها تخصصی است و بهتر است عوام به این بحثها ورود نکنند. امت اسلامی امتی است که یکدیگر را میپذیرند و با یکدیگر محبت و همدلی دارند.
طبعاً دین مبین اسلام از روزی که ظهور کرد، مخالفانی داشت که این موضوع در قرآن به خوبی تبیین شده است. یهودیان با مسلمانان مخالف بودند و حتی در مورد قبله نیز میخواستند مسلمانان را به استهزا بگیرند که چرا قبله را تغییر دادید. این مسائل و کنایهها و زخم زبانها از طرف دشمنان اسلام همیشه بوده است و اگر میبینیم به این اختلافات دامن زده میشود، در این راستاست که دشمنان میخواهند مسلمانان با یکدیگر متحد نباشند.
ایکنا ـ از نظر شما مهمترین موانع وحدت چیست؟
باید هوشیار و آگاه باشیم و راهبرد اصلی را گم نکنیم. «فَأَلَّفَ بَینَ قُلُوبِکمْ» و «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَمیعًا وَلا تَفَرَّقوا». باید همگرایی داشته باشیم و نباید این راهبردهای قرآنی را فراموش کنیم. اگر فراموش کنیم، «فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فی شیء». پس اگر تنازع کردیم، شکست میخوریم و قدرتمان از بین میرود. هر کجا دیدیم قدرت مسلمانان کم شده است، باید بدانیم از راهبردها فاصله گرفتهایم و دشمنان میخواهند به این اختلافات دامن بزنند.
ایکنا ـ با اینکه پیامبر و کتاب مسلمانان یکی است اما باز میبینیم که گاهی در برخی کشورها شیعه و سنی در مقابل هم میایستند. چه چیزی باعث این تقابل شده است؟
این بحث به جریاناتی برمیگردد که میخواهند بین امت اسلامی شیعه و سنی تقابل ایجاد کنند؛ یعنی سیاستهای استعماری و آمریکا چنین تفرقهای را دنبال میکنند. وقتی میبینیم که در افغانستان مسجدی را منفجر میکنند و 80 مسلمان کشته میشوند، معلوم است که اینها افرادی جاهل و نادان هستند و برداشتشان از دین غلط است یا دستآموز استعمار هستند. این مسجد، چه برای اهل سنت یا تشیع، فرقی ندارد، چون هر دو بالهای اسلام و مسلمان هستند و اگر لطمه ببینند، اصل اسلام لطمه میخورد و مسلمانان باید در مقابل تفرقه هوشیار باشند و اصل اخوت را فراموش نکنند.
ایکنا ـ رابطه شما با اساتید و علمای شیعه چطور است؟
بنده بین علمای اهل سنت و شیعه فرقی قائل نیستم و با ارتباط دوستانهای دارم، تعامل علمی برقرار و صحبت میکنم و در نشستها و همایشها و مجامع علمی حضور مییابم. در این عرصه تجربه خوبی داریم و در مسائل فرهنگی و علمی روابط صمیمانه و نگاه مشترکی وجود دارد.
ایکنا ـ وضعیت اهل سنت را در ایران چطور ارزیابی میکنید؟
در مورد تبلیغات سوء دشمن درباره بیتوجهی به جایگاه اهل سنت در واگذاری مسئولیتها طبعاً باید برخی مسائل شرح داده شود. اینکه آیا اهل سنت عهدهدار مسئولیتهایی هستند؟ قرائن و شواهد میگوید که اهل سنت نیز مسئولیتهایی را برعهده گرفتهاند، اما سقف انتظار این نیست و اهل سنت انتظار بیشتری دارد. شجاعت رهبری را دیدیم؛ وقتی که مقام ارشد نیروی دریایی را از میان اهل سنت انتخاب کرد. همچنین مسئولان استانی باید از مدیران و نیز نخبگان و توانمندیهای اهل سنت استفاده کنند. این ظرفیتها بسیار زیاد است و باید در این مورد کارهایی انجام شود.
ایکنا ـ پیامبر اسلام(ص)، پیامبر رحمت و مهربانی است. چه کنیم تا این مهربانی در همه پیروان او برجسته و ترویج شود؟
رسول خدا(ص) پیامبر رحمت و مهربانی است و هر قدر به جنبه رحمانیت دین پایبند باشیم و به آن عمل کنیم، جامعه سعادتمندی خواهیم داشت. مشکلی که در جوامع اسلامی مانند افغانستان داریم این است که هر کس طبق برداشتهای خود فتوا صادر میکند و در نتیجه خون ریخته و مسلمانی کشته میشود.
این نگاه رحمانی و محمدی نیست که ما خون برادر دینی خود را بر زمین بریزیم و توجیه کنیم. سپس فریاد اللهاکبر سر بدهیم و فکر کنیم که کار درستی را انجام دادهایم. این کار بسیار غلط و اشتباه است؛ چون هیچ یک از ضوابط شرعی را رعایت نکردهایم. حادثهای که در افغانستان اتفاق افتاد، مصیبت بزرگی است و عدهای فکر میکنند کار درستی است، در حالی که مسلمان نباید مسلمانی را بکشد؛ «مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا.» اگر کسی دیگری را بیهوده بکشد، گویا همه مردم جهان را کشته است. اگر به این دیدگاه دست یابیم، هیچ وقت دست یک مسلمان به خون مسلمان دیگری آلوده نخواهد شد.
گفتوگو از اکبر پوستچیان
انتهای پیام