Peyğəmbər (s) sünnəsində əməkdaşlıq anlayışı/ 2
“Təavün” əxlaqi məzmun daşıyan dini bir kəlimədir və lüğəvi mənası “əməkdaşlıq”, “yardımlaşma” və “ortaqlaşmaq” deməkdir (ingiliscə cooperation sözünə uyğun gəlir). Bununla belə, elmi termin kimi o, biologiya, ekologiya, sosiologiya, antropologiya, psixologiya, iqtisadiyyat və inkişaf kimi bir çox elmlərdə işlədilir.
Ümumilikdə “təavün” bir çox anlayışlarda istifadə olunur ki, onların ən mühümləri aşağıdakılardır:
Ortaq ehtiyacın ödənilməsi üçün əməkdaşlıq və birgə fəaliyyət.
Özünə kömək – yəni başqasının köməyini gözləmədən, məsuliyyəti öz üzərinə götürmək.
Yardımlaşma – bir-birinə yardım etmək və öz uğurunu başqalarının uğurunda görmək.
Kooperativ müəssisə daxilində görülən işlər.
Başqasına kömək və ya “digərinə yardım” – yəni heç bir qarşılıq və mənfəət gözləmədən başqasına yardım etmək. Bu, tam mənada fədakarlıq və “isarı” (xeyir işlərdə başqasını özündən üstün tutmaq) ifadə edir.
Peyğəmbərin (s) və Əhli-beytin (ə) əməli həyatında başqalarının ehtiyaclarını təmin etməyə yönələn əməllər çox vaxt bu mənada – yəni digərinə yardım formasında olmuşdur. Onların bir çoxu hətta fədakarlıq və isara qədər yüksəlmişdir.
İslam məktəbi “təavün”ü normativ düşüncənin zəruri prinsiplərindən biri kimi diqqət mərkəzinə almış, xeyirxahlıq, əməkdaşlıq və möminlər arasında yardımlaşmaya təkid etmiş, eyni zamanda pisliklərdə təavünü — yəni ədalətsizlik və sosial bərabərsizliyə gətirən əməkdaşlığı — qəti şəkildə qadağan etmişdir.
3494998
