ارتقای جایگاه روحانیت در سینما نیازمند جریان‌سازی فرهنگی است

علی قوی‌تن، کارگردان سینما و تلویزیون در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، درباره نگاه سینما به روحانیت اظهار کرد: از دو منظر می‌توان به علل توجه فیلمسازان به قشر روحانیت در سینما توجه کرد؛ ابتدا علایق شخصی که سبب می‌شود یک فیلمساز به سوی چنین مفاهیمی گرایش پیدا کند. علاقه‌ای که تنها از دغدغه‌های شخصی نشئت می‌گیرد و هیچ انگیزه مادی یا آن درآمیخته نشده است. دلیل دوم نیز کارکردی است که این قشر در جامعه امروز دارد، چون نمی‌توان کتمان کرد که قشر روحانیت در تمامی بخش‌های جامعه تاثیرگذار است.

وی افزود: تأثیرگذاری روحانیت بر اقشار مختلف جامعه نیز تنها بعد از انقلاب نبوده، بلکه در طول تاریخ ایران اسلامی همیشه روحانیت قشری بوده که در جریانات ازادی‌خواهانه و دینی در کنار مردم بوده است. بزرگ‌ترین نمود این ادعا را قادریم در آنچه که پس از پیروزی انقلاب روی داده مشاهده کنیم، زیرا روحانیت به رهبری حضرت امام (ره) توانست حکومتی را سرنگون کند که بیش از 2500 سال بر سر مردم سایه افکنده بوده و آنها را استثمار می‌کرد.

این فیلمساز به مطلب فوق اضافه کرد: شاید به نظرآید که سینما در چند سال اخیر زیاد به روحانیت توجه نکرده است، درصورتی‌که اینگونه نیست، چون با توجه به جایگاه و نقشی که روحانیت در جامعه ما ایفا می‌کند توجه به این حوزه در حدی مناسب نبوده است.

قوی‌تن اضافه کرد: در این میان سینما رسالت دارد که با ساخت کارهای فاخر در این حوزه نقش مؤثری ایفا کند، چون فیلم‌های سینمایی به خوبی می‌توانند با زبانی تأثیرگذار و جذاب، روحانیت را به جوانان معرفی کنند. این کار نیز تنها معطوف به سینمای کشور ما نمی‌شود، بلکه دیگر کشورهای جهان نیز از این اهرم برای نشان دادن چهره‌ای مثبت از روحانیت خود استفاده می‌کنند. مثالی که هم اکنون در ذهنم دارم فیلم «توپ‌های سن سباستین» با بازی آنتونی کوئین است که در آن تصویری از کشیشی خوب به نمایش در می‌آید.

کارگردان فیلم «آفتاب، مهتاب، زمین» در تکمیل توضیح فوق اظهار کرد: متأسفانه ما را راه به غلط طی می‌کنیم. چون در عوض پرداختن به روحانیت با زبانی زیبا، می‌آییم با زبان هجو به این قشر نگاه می‌کنیم. برای مثال می‌توان از فیلم «مارمولک» نام بردم؛ با وجود ارادتی که من به کارگردان و تهیه‌کننده‌ این اثر دارم، باید بگویم فیلمی صرفا گیشه‌ای بود، بدون اینکه بداند این کار تا چه اندازه قادر است به قشر روحانیت صدمه وارد کند.

وی در پاسخ به سؤال پایانی مبنی بر اینکه پرداختن به روحانیت در سینما تا چه حد با استقبال مخاطبان مواجه خواهد شد، خاطرنشان کرد: به هیچ وجه این رویکرد به سینما، که بیایم تنها برای رضایت گیشه فیلمسازی کنیم، ما را به سر منزل مقصود نخواهد رساند، چون زمانیکه اعتقاد داریم سینما یک ابزار فرهنگی است باید از آن استفاده فرهنگی کنیم. برای رسیدن به این خواسته هم باید به روی کارهای ارزشی سرمایه‌گذاری کرد. در این میان مطبوعات و منتقدان هم با حمایت‌های خود می‌توانند یاری‌سان سینما باشند تا کارهای با موضوع روحانیت در جامعه با استقبال مواجه شود، چون هر رویکرد فرهنگی در ابتدا نیازمند جریان‌سازی فرهنگی است.