کد خبر: 1319129
تاریخ انتشار : ۲۷ آبان ۱۳۹۲ - ۱۳:۴۷
حجت‌الاسلام احمد احمدی:

علامه طباطبایی حاصل علم و فلسفه را معنویت و اخلاق می‌دانست

گروه اندیشه: مرحوم علامه طباطبایی فلسفه و تحصیل را برای این می‌دانست که فرد آدم شود و معنویت و صفا و عرفان و اخلاقی پیدا کند؛ از نظر ایشان حاصل علم و فلسفه این معنویت و اخلاق است که خود او هم به این اوصاف آراسته بود.


به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، حجت‌الاسلام و المسلمین احمد احمدی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در یادواره «میزان حکمت» به مناسبت سالگرد رحلت علامه سیدمحمدحسین طباطبایی(ره)، امروز دوشنبه، 25 آبان‌ماه در دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی(ره) برگزار شد، به بیان مطالبی درباره مکارم و سجایای اخلاقی علامه طباطبایی پرداخت.



احمدی با اشاره به انس علامه طباطبایی با اشعار حافظ و روان بودن این اشعار در ذهن ایشان، گفت: مرحوم علامه طباطبایی فلسفه و تحصیل را هم برای این می‌دانست که محصل آن آدم شود و معنویت و صفا و عرفان و اخلاقی پیدا کند. از نظر ایشان حاصل علم و فلسفه این معنویت و اخلاق است که خود او هم به این اوصاف آراسته بود.



رئیس سازمان سمت با اشاره به ارتباط و علاقه علامه به اهل بیت(ع) گفت: همه شنیده‌اند که علامه بود و ولای اهل بیت(ع) و بنده که یکی از سعادت‌هایم حضور 20 ساله در خدمت ایشان بود، می‌دیدم که چگونه در مجالس یادبود و ذکر اهل بیت(ع) و به ویژه مجالس امیرالمؤمنین(ع) و امام حسین(ع) از خود بی‌خود می‌شد و در حالی که با تمام وجودش می‌لرزید، گریه می‌کرد یا وقتی که غروب‌ها برای نماز به حرم می‌آمد، دیده می‌شد که چگونه درب‌های حرم را با لب‌هایی مرتعش می‌بوسید و اگر کسی التماس دعا داشت، به آن‌ها می‌گفت که از اهل بیت(ع) بخواهند.



احمدی همچنین با اشاره خاطره‌ای به عنوان ذکری از فضایل اخلاقی علامه طباطبایی، گفت: بعد از انتشار جلدهای اول و دوم «المیزان»، یکی از شاگردان علامه که از اهالی آذربایجان بود و خدا او را بیامرزد، از دوستان ما بود و جوان‌مرگ هم شد. ایشان رساله کوچکی با عنوان «حول المیزان» نوشت و در آن جا به زعم خودش مدعی شد که علامه معاد جسمانی را قبول ندارد و نسبت مکر و غدر به علامه داد؛ با این اوصاف وقتی که به علامه خبر دادند، ایشان گفت که در عالم علم این موارد اهمیتی ندارد.



وی ادامه داد: در سفری که من در سال 56 با ایشان همراه بودم و برای درمان ایشان به لندن رفته بودیم، روزی در اتاقی نشسته بودیم و من با یادآور شدن آن ماجرا از علامه خواستم که الان که آن شخص از دنیا رفته است، از او بگذرید و ایشان با حال منقلبی که داشتند، گفتند که من همان وقت از او گذشتم و برایش طلب مغفرت هم کردم که این نشان‌دهنده عظمت روحی آن مرد الهی است.

captcha