شاعران رها از هواهای نفسانی وارد ساحت مقدس ائمه(ع) شوند

پیشکسوت حوزه شعر آئینی کشورمان در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، بی‌توجهی به عناصر شعری و شاعرانگی را از جمله آسیب‌های شعر آئینی برشمرد و گفت: بی‌ارتباطی موضوعات نیز از آسیب‌هایی است که شعر آئینی را مورد تهدید قرار می‌دهد؛ البته کسانی که در این مسیر قدم بر می‌دارند باید با تاریخ و آموزه‌های دین مبین اسلام و قرآن آشنایی عمیقی داشته باشند و داستا‌ن‌ها، سیره‌ها و حکمت‌های ائمه اطهار(ع) را بدانند.

وی افزود: برخی شاعران می‌خواهند در شعر خود نوآوری کنند، اما چون با روش کار آشنایی ندارند، از عبارات و واژگانی در شعرهای خود استفاده می‌کنند که وهن در کلام‌شان تلقی می‌شود و از سوی دیگر به دلیل مطالعه نکردن، اطلاعی از تاریخ و واقعیات آن ندارند.

زبان شعر آئینی محکم، فخیم و سنگین باشد

اسرافیلی در ادامه تأکید کرد: زبان و بیان شعر آئینی باید زبانی محکم، فخیم و سنگین باشد و شاعر با توانمندی‌های ادبی خود بتواند در این مسیر ادای دین کند؛ چرا که شعری که با زبان سست و موضوعات نامفهوم، سروده شده است را نمی‌توان شعر آئینی دانست؛ از این رو بدون زبان شاعرانگی نباید به سراغ امامان معصوم(ع) برویم.

این شاعر آئینی‌سرا تصریح کرد: برخی شاعران در شعرهای خود واژه‌هایی همچون دیوانه و مجنون و ... را می‌آورند و متأسفانه برخی مداحان کم‌سواد نیز از آنها استفاده می‌کنند. این را باید درک کرد که امام حسین(ع)، انسانی آزاد، محب واقعی و عدالتخواه می‌خواهد، نه دیوانه و مجنون.

مداح باید شعرشناس و باسواد باشد

وی با اشاره به ذائقه شعری مردم بیان کرد: مردم ما شعردوست هستند و از گذشته‌های دور نیز با شعر تربیت و پرورش یافته‌اند؛ چرا که در هیچ کجای دنیا نمی‌توان یافت که ضرب‌المثل‌های آن شعر باشد و چندین کتاب دیوان شعر از شاعران گذشته خود داشته باشند و شعر دل‌مشغولی مردم به شمار آید و جایی را نمی‌توان یافت که مجلس و محافلش با توحیدیه و مدح پیامبر(ص) شروع شود که این امر نشانگر پیوند میان مردم و شاعران و باورهای دینی آنهاست.

وی افزود: چرا ما در کارهای حاج علی انسانی، سعید حدادیان، محمود طاری و غلامرضا سازگار این مشکلات را نمی‌بینیم؟ این افراد باسواد و شعرشناس هستند و به سراغ شعرهای فخیم می‌روند؛ از این رو انتخاب شعر به مداحان برمی‌گردد و در درجه نخست این شاعران هستند که باید شعر قوی و فخیم بسرایند.

اسرافیلی همچنین گفت: شاعران باید در شعرهای خود، رها از هوا و هوس‌های نفسانی و عشق‌های زمینی وارد ساحت مقدس ائمه اطهار(ع) شوند تا سروده آنها خدشه‌ای به این حوزه از شعر آئینی وارد نکند؛ چرا که فرهنگ حسینی(ع) و عاشورایی با این زبان بیش از سایر عرصه‌ها شناخته شده‌تر است.