تشکیل گروه‌های تئاتری دینی، پیش‌فرض تحقق مدیریت هنری در آن است
گروه هنر: زمانی‌که تشکل‌های سازمانی به وجود نیاید و گروه‌های فعال تئاتری نباشند که منطبق با برنامه‌ای مدون برای رفع نیازهای مخاطبان حرکت کنند، چیزی به نام مدیریت هنری تئاتر امری دور از دسترس است.
رضا کوچک‌زاده، نویسنده و کارگردان تئاتر در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان مطالب فوق گفت: مانند همه چیزهای وارداتی تئاتر نیز به عنوان یک مقوله هنری فرنگی، پیش از اینکه فرهنگ پرداختن به آن وارد ایران شود، خود آن با هزاران نقاط ابهام وارد ایران می‌شود و متأسفانه رفتارو برخوردی بومی با آن صورت می‌گیرد که مغایر با همه الگوهای استاندارد جهانی در زمینه پرداختن به تئاتر است.
تشکیل گروه به عنوان نخستین جامعه تئاتری وضعیت ساختاری تئاتر را تقویت می‌کند
وی ادامه داد: در همه جای دنیا تئاتر به عنوان یکی از مظاهر فرهنگ مترقی و متمدن اجتماعی از بخش‌ها و اجتماعات کوچکتری تشکیل شده است که بعد ساختاری تئاتر را تعریف کرده و به نوع فعالیت‌های صورت گرفته در آن را جهت و سمت و سو می‌دهد و این تشکل و اجتماع کوچک چیزی نیست جز یک گروه تئاتری، مقوله‌ای که در ایران هنوز با نزدیک به یک قرن فعالیت در عرصه تئاتر نوین براساس الگوهای تئاتر غربی تعریف نشده و جایگاهی ندارد.
دبیر علمی نخستین همایش شبیه‌پژوهی تصریح کرد: وقتی ما ابتدایی‌ترین الزامات تئاتری یعنی داشتن گروه‌های تئاتری را نداریم که بتوانیم برای آنها برنامه‌ریزی مدون داشته باشیم که در طول یک سال کاری، چه اقداماتی باید صورت گیرد، متناسب با نوع نیاز مخاطب چه نمایش‌هایی با چه موضوعات باید تولید شود و متأسفانه تولید تئاتر به امری پروژه‌ای تبدیل شده است که تعداد انگشت‌شماری مسئول بالای سر آن قرار دارند که برای طیف گسترده‌ای از جامعه تئاتری بدون تشکل سازمانی خط مشی سلیقه‌ای و مقطعی ترسیم می‌کنند، در چنین شرایطی طراحی و مدیریت هنری برای تولید یک اثر نمایشی دیگر معنا و مفهوم خود را از دست خواهد داد.
طراحی هنری موجب چشم‌نوازی تئاتر و در نتیجه تقویت اقتصاد آن می‌شود
کوچک‌زاده در ادامه گفت: تئاتر به عنوان یک کالای فرهنگی برای عرضه تولید می‌شود و قطعاً صرفنظر از پرداختن به وجوه هنری و جنبه‌های دیداری و زیبایی‌شناختی، سعی و تلاش کارگردان و سایر عوامل اجرایی آن در جذب مخاطب، پرداخت هزینه از سوی آنها برای تماشای تئاتر و در یک کلام تقویت اقتصاد تئاتر است؛ همه این مقولات همانند اینکه یک مغازه‌دار خواسته باشد ویترین مغازه خود را به بهترین شکل برای جذب خریدار و رهگذران تزئین کند، به عهده مدیر هنری و مجموعه‌ای از عوامل طراحی هنری است که در کنار روند تولید به هر چه زیباتر شدن آن کمک می‌کنند.
وی تأکید کرد: وقتی چیزی به نام تشکل تئاتری منسجم و با برنامه وجود ندارد و یک گروه تئاتر پس از مدتها سر و کله زدن در پروسه بوروکراسی اداری برای اخذ مجوز اجرای یک نمایش که البته قوانین دست و پا گیر زیادی نیز سد راه آنها می‌شود، قطعاً تمرکز و ذهنیتش به حواشی اجرای یک نمایش معطوف می‌شود تا پرداختن به اصل نمایش برای قوام و پختگی بیشتر و رسیدن به سطحی که بیشتر ارتباط را با مخاطب برقرار کرده و از نظرگاه او باورپذیرتر شود و دیده می‌شود که یک گروه بیشتر از اینکه به فکر اتفاقات بکر و تازه در اجرای نمایش خود باشد مترصد آن است که هر چه زودتر معدود اجراهای نمایش به اتمام رسیده و از صحنه برچیده شود، دیگر چه توقعی برای اعمال طراحی و مدیریت کارآمد هنری در تولید یک نمایش وجود دارد؟
کارگردان نمایش «جهان انزوا» در پایان گفت: به نظر می‌رسد که تا مسئولان به یک اتفاق‌نظر در مورد احیای گروه‌های تئاتری، رصد ظرفیت‌های موجود در بعد سخت‌افزاری و امکانات و تجهیزات نمایشی، شناخت از ظرفیت‌های موجود فنی و آموزش نیروهای خلاقه تئاتری و ارتقای سطح سواد بصری فعالان کنونی متناسب با نیازهای بروز مخاطبان نیاندیشند، در هیچ نوع تئاتر و با هیچ موضوعی حتی دینی و قرآنی نخواهیم توانست مقوله‌ای حساس به نام مدیریت هنری را مطرح کنیم.
