مهدی نصیری، کارگردان و منتقد تئاتر در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با بیان خبر فوق گفت: ویژه برنامه «سوگنامهها و سوگچامهها» در واقع مجموعهای از برنامههای نمایشنامهخوانی با موضوع مذهبی است و نمیتوان نامی همچون اجراخوانی که از ابداعات حوزه هنری است را روی آن گذاشت.
وی گفت: نمایشنامهخوانی به عنوان یک شیوه اجرای تئاتری اول بار توسط فرهاد ناظرزاده کرمانی، از چهرههای ماندگار عرصه هنرهای نمایشی در دهه 70 در ایران باب شد و هدف از آن آشنایی مخاطب با تازههای تألیفی در حوزه ادبیات نمایشی است تا بلکه هنرمندان نیز با توجه به قابلیتهای نمایشی ترغیب به تولید آنها شوند هر چند که شاید در سالهای اخیر به بیراهه رفته است.
این کارشناس و منتقد تئاتر تصریح کرد: درکی از اجراخوانی را نمیفهمم و با آن مخالفم چرا که تصور میکنم ابداعی از سوی حوزه هنری و مرکز هنرهای نمایشی باشد که هیچ پشتوانه علمی و عرفی ندارد و این درست نیست که در حال خوانش یک نمایشنامه مباحثی همچون طراحی حرکت، طراحی نور و مسائلی از این دست مطرح شود.
نصیری گفت: بهتر است اگر قرار است نمایشنامهخوانی به ایدههای اجرایی نزدیک شود، تکلیف هنرمندان و کارگردان نمایش مشخص شود و از اساس به فکر تولید صحنهای نمایش باشند که البته امیدوارم معرفی جامع و کامل نمایشنامههای دینی در قالب چنین برنامههایی زمینه را برای این موضوع فراهم نماید.
وی در ادامه گفت: عصر امروز با کارگردانی نمایشنامهخوانی«غم عشق» به نویسندگی نصرالله قادری در برنامه «سوگنامهها و سوگچامهها» شرکت کردم که داستان آن در مورد یک جانباز بسیجی است که در کوران حوادث مراقب است که به اعتقادات دینیاش به ویژه باورهای عاشورایی صدمهای وارد نشود و به شکلی معاصرسازی عاشوراست که ساعت 16 در تماشاخانه ماه حوزه هنری برگزار میشود.