طوبی کرمانی، مدیر مسئول فصلنامه مطالعات راهبردی زنان در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با اشاره به اینکه وقتی کسی میگوید نمیخواهد ازدواج کند، یا فرزند داشته باشد، در اصل غالب شدن فرهنگ غرب در خصوص بیمسئولیتی و تنبلی را فریاد میزند، گفت: این یک آفت است.
استاد فلسفه اسلامی دانشگاه تهران بخشی از تنبلی به وجود آمده را در اثر وجود ابزارهای مکانیکی مانند ماشینهای ظرفشویی، لباسشویی، ماکروفر و .... دانست و اظهار کرد: انسانها تا حدودی ناخواسته به این سمت و سو کشیده میشوند اما علاوه بر این حالت طبیعی در کشور ما یک برنامه عمدی در خصوص کاهش تعداد فرزندان نیز وجود داشت.
کرمانی عدم ازدواج و عدم اقبال به فرزندآوری را ناشی از سیاست کاهش جمعیت دانست و گفت: مسئولان خواسته یا ناخواسته، تن به چیزی دادند که آفت و مرگ جامعه بود؛ تنظیم خانواده اقدام مناسبی است اما به اسم تنظیم، هم خانواده و هم نسل تحدید و تهدید شده است.
رواج یک فرهنگ زمان بر
وی تصریح کرد: خراب کردن آسان است اما آباد کردن سخت؛ وقتی قرار است افراد را به این سمت سوق دهیم که یک فرزند داشته باشند یا هیچ، به راحتی محقق میشود اما وقتی بخواهیم بگوییم حداقل باید سه بچه بیاورید تا وضعیت جمعیتی مناسب ایجاد شود، رواج این فرهنگ زمانبر است.
کرمانی در پاسخ به این سؤال که نقش مسائل اقتصادی را در عدم اقبال زوجها به داشتن فرزندان زیاد چه قدر میدانید، تصریح کرد که این عامل مؤثر است اما عامل اصلی نیست یعنی عدم فرزندآوری از ترس معاش نیست.
یو ادامه داد: چند عامل در این خصوص موثر است که اولی بیایمانی است. وقتی بچهای متولد میشود خود خدا میفرماید که من این بچه را تأمین میکنم. از سوی دیگر وقتی تعداد بچهها بیشتر میشود تلاش پدر و مادر نیز بیشتر شده زندگی آنها برنامهدار میشود و همه این مسائل نشان میدهد که مسائل مالی ترس و بهانه واهی است.
اسباب بازی به جای خواهر و برادر
وی با ابراز تأسف از اینکه تنهایی تک فرزندان خود را با اسباب بازی پر میکنیم، گفت: تنهایی بچه ها به صورت سالم و طبیعی باید با وجود خواهر و برادر پر شود و همین مسئله موجب مسئولیتپذیری کودکان میشود اما با تک فرزندی ما خواستیم جای خالی برادر و خواهر را با اسباببازی پر کنیم و خرید همین اسباب بازیها هزینه گزافی را در بر دارد.
وی در پایان گفت: بچهها فقط برای الان ما نیستند بلکه برای آینده یک جامعه و آینده خودمان نیز هستند و هر چه بچهها تنهاتر باشند در انزوا و عزلت بیشتری بزرگ میشوند که این برای هیچ کس خوب نیست.