کارگر کم‌سواد آران و بیدگلی در 35 سالگی حافظ کل قرآن شد
گروه خبرنگاران افتخاری / الهه دهقانی: کارگر جوان آران و بیدگلی که با عنایت الهی و به طرز شگفت‌آوری در مجمع قاریان و حافظان هلال(ع) حافظ کل قرآن کریم شده است، قرآن را زیباترین واژه زندگانی خود می‌داند.
به گزارش خبرنگار افتخاری خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، هرکس به دنبال گمشده و در پی بازگشت به اصل خویش در تکاپو و تلاطم است. در زمانه پرهیایوی رنگ‌ها و زرق‌ها، بسیارهستند آنان که گمگشته دیار نور و روشنی، معشوقی از وارنگ‌های روزگار برگزیده و چند صباحی دل بدان خوش می‌دارند، اما دل، این وامانده از دیار یار، بیقراری می‌کند، گویی تنها و تنها نیمه گمشده خودش را می‌خواهد و بس.
بی‌سبب نیست که گاه صاحب خود را از این دیار به آن دیار می‌کشاند و رهگذر دنیا بی‌توجه به دل، این سودا‌زده بی‌گناه، جوانی‌اش را به سر می‌آورد و در پایان، متحیر در خم یک کوچه بی‌بهره و بی‌توشه، انگشت ندامت بر لب گزان، برجای می‌ماند.
اما اینجا به دور از همه رنگ‌ها و وارنگ‌ها و جایی دست‌نخورده از وانفساهای روزگار، جوانی را یافتیم که حریم دل را پاک و مصفای از ابتلائات دنیا، به دست دوست سپرده و با خاطری آسوده و آرامشی غبطه‌خوردنی، بر درش پاسبانی می‌کند.
شاید باورش برای برخی دشوار باشد اگر بشنوند که کسی بگوید: «همه دنیا و آنچه در آن است را با یک آیه از کلام دوست به عوض نمی‌گیرم!». آری! جوانی از جنس نور و روشنی خورشید خطه کویری آران و بیدگل، بی آنکه تحصیلاتش از دوران ابتدایی فزون یافته باشد، در سن 35 سالگی تنها از سر عشق و خلوص، حافظ کل کلام وحی شده است.
روح‌الله رعیت مقدم، این حافظ قرآن کریم در سخنانی گفت: علاقه زیادی به قرائت قرآن داشتم اما سواد تحصیلی‌ام کم بود و همواره کلمات قرآن را به غلط می‌خواندم.
وی افزود: با شرکت در آئین قرائت قرآن مجمع قاریان و حافظان آستان مقدس حضرت محمد هلال بن‌علی(ع) و قرائت محله، قرائت صحیح قرآن را در مدت دو سال آموختم تا اینکه در سن 29 سالگی و در یکی از جلسات حفظ قرآن جوانان آستان، به‌طور ناگهانی و خودجوش پنج صفحه از قرآن را حفظ کردم.
رعیت‌مقدم با بیان اینکه مربی خوب و خوش خلق جلسه قرائت، مرا جذب و تشویق کرد، ادامه داد: پس از آن با شوق فراوان و در همه لحظات کار و زندگی قرآن را تلاوت می‌کردم.
وی تأکید کرد: قرآن کوچکی در جیب داشتم که در حال گچ‌کاری ساختمان، گاه به آن مراجعه کرده و حفظم را ادامه می‌دادم و اکنون پس از پنج سال حافظ کل قرآن شده و به آرزویم رسیده‌ام.
رعیت‌مقدم یادآور شد: بعضی روزها پنج جزء قرآن تلاوت می‌کنم و آ‌ن‌قدر مشتاق این کار هستم که در صف نانوایی، سوار بر موتورسیکلت نقلیه‌ام و تا آخرین لحظه بیداری قرآن می‌خوانم.
این جوان 35 ساله آران و بیدگلی، با اشاره به برکت و نور حضور قرآن در زندگی‌اش، تأکید کرد: همواره و همه حال را حتی بر بالای داربست‌های بلند ساختمانی، با قرآن می‌گذرانم و از خداوند مهربان می‌خواهم، هرگز و لحظه‌ای مرا از قرآن جدا نکند.
رعیت‌مقدم با بیان اینکه، افراد زیادی را می‌بینم که یا راه در این وادی نمی‌گذارند و یا توفیقی نمی‌یابند، تصریح کرد: برای ورود نور قرآن در دل، باید جان را از گناهان و تیرگی‌ها پاک کرد، آنگاه این نور را به انسان هدیه می‌دهند.
وی در ادامه گفت: بهترین هدیه و داشته زندگی‌ام در دنیا، قرآن است که آن را مدیون لطف و رحمت الهی، عنایت امامزاده هلال بن‌علی(ع) و مربی دلسوز و خوش‌خلق قرآنی‌ام مجتبی بیابان‌پور هستم.
این حافظ قرآن افزود: بهترین و آرام بخش‌ترین دوست و مونس انسان قرآن است و من همواره جوانان و اطرافیان خود را به حفظ قرآن تشویق می‌کنم چراکه هرکس لذت انس با کلام الهی را بچشد، آن را با همه دنیا عوض نخواهد کرد.
آنجا که کلام دوست به میان می‌آید باید لب فروبست و سراپا گوش شد. تنها چیزی که از خاطرم گذشت، ابیات زیبای مناجات خواجه عبدالله انصاری بود که در وصف عاشق و شیدای کوی یار می‌توان گفت، آنکس که تو را شناخت، جان را چه کند / فرزند و عیال و خانمان را چه کند / دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی/ دیوانه تو هر دو جهان را چه کند. خوشا آنان که گوهر صیقلی دل را بر در و دیوار هر کوی و ویرانه‌ای نکوفته و آزرده‌اش نکردند و خوشا آن که ذکر دوست، همراه هر لحظه اوست.
