علیاصغر راسخراد، نویسنده و کارگردان تئاتر در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با بیان مطلب فوق گفت: سی و دو دوره از برگزاری جشنواره تئاتر فجر میگذرد و هنوز بر اساس تجارب سالهای گذشته که انصافاً ادوار ابتدایی آن یکی از درخشان ترین عرصههای تاریخی تئاتر کشور بوده است، قوانین و ضوابطی مشخص و مدون برای برگزاری این جشنواره نوشته و اجرا نشده است.
وی گفت: در چنین فضایی با اقدام در جهت تعیین دورهای دبیر جشنواره و به تبع آن روی کار آمدن گروه اجرایی دبیرخانه، شاهد اعمال سلیقههای شخصی و گروهی در جشنواره «تئاتر فجر» هستیم به شکلی که هیچکدام از دو دوره متوالی جشنواره «تئاتر فجر» صرفنظر از بخشهایی که معمولاً براساس یک سنت در جشنواره گنجانده میشود و تکراری است، شبیه به هم نیست.
راسخراد تصریح کرد: چنین رویکرد مخاطرهآمیز و بلبشویی در روند جشنواره «تئاتر فجر» موجب میشود کارگردان و گروههای اجرایی نمایش به عنوان سرمایههای اصلی تئاتر این مملکت، تکلیف خود را در مورد روند کاری و آینده حرفهای خود ندانند و اینکه باید چه رفتاری و واکنشی را نسبت به جریان سال آتی جشنواره که نمیدانند دبیر آن کیست از خود نشان دهند.
کارگردان نمایش «آخرین حکایت فرهاد» در ادامه با اشاره به اینکه هنوز تکلیف اجرای عمومی این نمایش که سال گذشته در جشنواره شرکت کرده بود مشخص نیست گفت: این یکی از پیامدهای ناگوار بلاتکلیفی مدیریتی در جشنواره تئاتر فجر است که با وجود تعهدی که دبیر قبلی در مورد نمایشهای جشنواره داده است هیچ کدام تا پیش از جشنواره بعد و یا در پایان محقق نمی شود و با تغییر یک مدیر چون هیچ قانون مکتوبی وجود ندارد همه چیز به پله اول باز می گردد.
وی در پایان گفت: مشکل تئاتر این کشور تغییر دقیقه نودی یک دبیر که البته در آن هم حرف و حدیث و اشکال زیاد است نیست، مشکل ما زیرساختی است و تا ساختار کهنه و فرسوده مدیریت تئاتردر کشور اصطلاح نشود امیدی به تحول در جشنواره نیست.