غبارروبی روح و جان، نزدیک شدن راه به معشوق حقیقی است
خبرنگاران افتخاری/ ناهید ارنجی: غبارروبی روح و جان، نزدیک شدن راه به معشوق حقیقی و مسیری جهت رسیدن به کمال است.
به گزارش خبرنگار افتخاری خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، امروز، ششم بهمن‌ماه مراسم غبارروبی آستان مقدس امامزادگان سیدجعفر(ع) و حمیده خاتون(س) با شور حال ویژه‌ای همچون ماه‌های گذشته با حضور عاشقان و دلدادگان به خاندان نبی مکرم اسلام(ص) برگزار شد.
در این مراسم سراسر نور و معرفت که با حضور مسئولان اوقاف و امامزاده برگزار شد، مسئول و غیر مسئول همگی در یک لباس سر تعظیم بر آستان مبارک خاندان پیامبر(ص) فرود آوردند و به غبارروبی این آستان مقدس پرداختند.
تمامی کسانی که سعادت حضور در چنین مراسمی را پیدا کردند، علاوه بر غبارروبی از ضریح مطهر امامزاده، غبار از جان و روح خود برکشیدند تا با روشنی دل به معبود خویش نزدیک شوند. معبودی که جز او نجات‌دهند‌ه‌ای نیست.
نوای دلنشین قرآن کریم که با صوتی زیبا از سوی خواجه محمودآباد، مدیر دارالقرآن آستان مقدس اجرا شد، نوید آغاز مراسمی را داد که حضور در آن سعادتی می‌طلبد ژرف و عمیق تا بتوان با کمال افتخار به غبارروبی آستان جانان پرداخت.
این غبارروبی، غبارروبی دل از گرد و غبار راهی است که پیمودن آن برای رسیدن به معبود امری دلنشین و البته دشوار است. این راه همان راهی است که هر از گاهی باید غبارش را زدود تا با صفای جان و باطن به سمت معشوق حقیقی حرکت کرد.
مسئولان امامزاده اعم از هیئت‌امنا و کارکنان به همراه میهمانان حاضر در مراسم که از اداره اوقاف و امور خیریه شمال غرب تهران حضور داشتند، یک به یک با لباسی ویژه و یک‌دست بر ضریح این نوادگان حضرت ختمی مرتبت(ص) وارد شده و به غبارروبی پرداختند.
نوای دلنشین میراحمدی، مداح اهل بیت عصمت و طهارت(ع) نیز چنان برنامه را زینت داده بود و شور حالی به وجود آورده بود که گوئی این آئین، مراسم غبارروبی ضریح مطهر اباعبدالله الحسین(ع) است. حضار در این مراسم چنان با اشک شوق ضریح مطهر را غبارروبی می‌کردند که گوئی در حرم مطهر اباعبدالله(ع) هستند.
غبارروبان آستان مقدس که یک به یک در ضریح مطهر حاضر می‌شدند و به رازو نیاز با معشوق می‌پرداختند، زیر لب زمزمه ذکر اهل بیت(ع) می‌خواندند و آواز هجران سر می‌دادند و اشک‌ریزان چنان با خالق خود راز و نیاز می‌کردند که اشک هر بیننده‌ای نیز ناخودآگاه سرازیر می‌شد.
چهره شرکت‌کنندگان با نزدیک شدن به پایان مراسم نشان می‌داد که دل کندن از آستان جانان چقدر مشکل و دشوار است. حرکات و سکنات شرکت‌کنندگان نشان از این داشت که ایشان گویی نمی‌خواهند این برنامه پایان پذیرد. معنویت پایان‌پذیر نیست و این انسان است که باید در تمامی لحظات یاد دلدار و دادار هستی باشد.
