سیری بر زندگی تبلیغی «ملاعباس لطفیان سرگزی» از علمای زابل

به گزارش خبرنگار افتخاری خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، آنچه که رفتاری را به عرصه عمل در اجتماع می‌کشاند تجلی‌های عینی آن است که معمولاً در پوشش، خوراک مسکن، مرکب و حتی گویش و اندیشه فرد ظاهر می‌شود و در زندگی مرحوم ملاعباس لطفیان سرگزی در هیچ کدام از موارد مذکور افزون‌تر از عرف و معمول جامعه دیده نشد.

اساس و محور کیفیت اعمال انسانی در گرو آگاهی، بینش و مفید بودن آن است. او با توانمندسازی شاگردانش از آنها امانت‌دارانی خدا ترس ساخته بود. او خانه‌ها و منازلی را به عنوان مرکز یادگیری محلی و آموزش قرآن با اجازه و رضایت صاحبخانه‌ها به مردم معرفی می‌کرد و کلاس قرآن دایر می‌کرد. حتی برای استمرار یادگیری و تعمیق سواد قرآنی مخاطبان گروه‌های پیگیر تشکیل می‌داد.

علاوه‌بر جوانان سیستانی برای مهاجران افغانی و خانواده‌های‌شان که در زابل بودند در حد توان ارتباط خوبی داشت و در آموزش قرآن به فرزندان آنها کوشا بود. مطالبی که بیان می‌کرد عبرت‌آموز، درس‌آموز و دارای تجربه‌ای برای مخاطب بود. در تدریس معارف قرآنی از بی‌نظمی و طولانی شدن درس بیزار بود. خوش‌خلقی، رفاقت با جامعه هدف، سخن دل‌پذیر گفتن، دخیل شدن در شادی و غم شاگردان و رفع گرفتاری‌های آنها در حد توان از خصوصیات مرحوم ملاعباس لطفیان‌سرگزی بود. او نکته‌سنج بود و از باندبازی و هرگونه گرایش سیاسی خاص پرهیز می‌کرد.

دارای چهره‌ای باز و خوش برخورد بود و شخصیت مخاطب را حفظ می‌کرد و از تحقیر دیگران به هر عنوان پرهیز می‌کرد. متواضع و فروتن بود و  با احوال پرسی گرم ارتباط عاطفی برقرار می‌کرد. او معتقد بود قرآن نردبان ترقی، کلاس خداشناسی، بهترین راه تکامل و شکفتن اندیشه است و تلاوت روزانه قرآن و ادعیه از نفوذ افکار شیطانی به روح و روان انسانی جلوگیری کند. اقامه نماز را مؤثرترین و بهترین راهکار عملی تربیت دینی جامعه و راه خودسازی می‌دانست زیرا نماز جماعت علنی، ساختن شعائر اسلامی، سنجش میزان اعتقادی و گسترش روحیه تعاون و مشارکت عمومی، ترویج روحیه پرهیزکاری و نیکوکاری در اجتماع، نظارت همگانی بر رفتار و کردار عامه و تقویت عنصر اجتناب از معاصی در انسان است.
به شاگردانش توصیه می‌کرد هر کسی در حد توانش برای رضای خدا در محل تحصیل کار و سکونت خود تلاش کند با محتوای خوب و مهارت هنرمندانه معارف قرآنی را در عمل در زندگی فردی و اجتماعی خود پیاده کند.

مرحوم ملاعباس لطفیان سرگزی روحانی دل سوخته‌ای بود که سرتاسر وجود او درد دین بود، عشق به اصلاح فرهنگ جامعه او چهره‌ای شاخص و خدمتگزار بود که با کلام شیرین قرآنی‌اش مخاطبان را از همه طیف‌ها، گروه‌ها و سلیقه‌ها مجذوب قرآن می‌کرد. برای کودکان و نوجوانان نیز با زبان ساده پیچیده‌ترین آموزه‌های قرآن را انتقال می‌داد. می‌گفت «انسان وقتی این رزمنده‌ها، جانبازها، خاطرات جبهه، جنگ و اسارت را می‌شنود، خجالت می‌کشد که بگوید من در کمال امنیت و سلامتی کاری برای قرآن انجام داده‌ام. ما کجا و صبر خانواده‌های شهدا و رزمنده کجاست. همه تلاش کنیم اندیشه‌های غنی قرآنی را در سطح جامعه پرشور و با حرارت و کاربردی گسترش دهیم».

ملاعباس ساعت‌ها عاشقانه مطالعه می‌کرد یک سوز و شعله‌ای در درونش زبانه کشیده که او را به سمت احیای جلسات قرآنی در منازل سوق می‌داد. مطالعه زیاد باعث شده بود او تبدیل به یک دایرة‌‌المعارف سیار قرآنی شود.

ارائه نامناسب مفاهیم دینی به جوانان و نوجوانان؛ مشکل اصلی تبلیغ

وی می‌تواند سمبل و نمادی باشد برای آنان که عزم خود را جزم کرده‌اند تا به مردم خدمتی کنند. محتوای مطالب و مضامین او برگرفته از کلام الهی و قرآنی بود و نیز بیان جزئیاتی که در زندگی روزانه مردم مورد استفاده قرار می‌گیرد و جامعه با آن ارتباط مستقیم دارد. ما هرچه بیشتر گوشه‌های ناکاویده‌ای از ابعاد شخصیتی ایشان را مطالعه می‌کنیم و به جنبه‌های خصوصی‌تر زندگی ایشان نزدیک می‌شویم، تجلی ایمان و عشق به خدا را بیشتر لمس و احساس می‌کنیم و می‌بینیم او خارج از کلیشه‌‌ها و زبان مشکل اصطلاحات علمی پیش می‌رود و مطالب سنگین اعتقادی را با داستان، خاطره، ضرب‌المثل، مسابقه و شعر منظور خود را قابل هضم‌تر می‌کند.

سخنرانی‌های ایشان در سایه‌سار قرآن و عمل به آن باعث رشد و تعالی جلسات مذهبی تربیتی شده بود که «سخن چون از دل برآید لاجرم بر دل می‌نشیند» و به قول حافظ، بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل/ توان شناخت ز سوزی که در سخن باشد.

از اینکه در مراکز آموزشی فقط پوسته و صورت سطحی مسائل قرآنی به تصویر درآید نگران بود. جز خدا را بندگی حیف است، بی‌غم او زندگی حیف است.(فیض کاشانی) همه وظیفه داریم در حد توان و با همه امکانات موجود دین ناب محمدی و فرهنگ قرآنی مهدوی را به طور اکمل و احسن به خانواده و جامعه ارائه دهیم.

مرحوم ملاعباس لطفیان سرگزی در پیشرفت تبلیغی خود را محدود به میز و صندلی و دیدن فیلم و خواندن روزنامه نکرد و حتی از تعطیلات و جلسات فامیلی نیز جهت تبلیغ دین بهره گرفت. باید خطشکنی کرد و در زمان جنگ هم هیچ اتفاقی حاصل نمی‌شد مگر با خط شکنی عده‌ای از رزمندگان در تبلیغ برای خود توقعات دست و پاگیر نتراشید.

ساده و صمیمی و حتی بدون دعوت قبلی از هر فرصتی برای تبلیغ استفاده کرد. بیشتر اوقات در حال فکر کردن بود که چه خط و مرزهایی رو به روی خود داریم که مانع کار و تلاش ما هستند. این موانع باید شناسایی و از بین برده شوند. خوش زیستن در گرو بی‌تکلیفی است او دین را به صورت شفاف و بی‌پیرایه هنرمندانه مطرح می‌کرد و طرفداران زیادی داشت. قرآن، نهج‌البلاغه، صحیفه سجادیه و رساله حقوق امام سجاد(ع) برای همه مردم حرف‌های تازه و نو دارد و مشکل اصلی در تبلیغ، ارائه نامناسب مفاهیم دینی به جوانان و نوجوانان است نه خود جوانان و نوجوانان.