وقتی برخی اهالی مطبوعات تماشاگرنما می‌شوند
گروه هنر: در سالن اصلی برج میلاد اهالی مطبوعات و منتقدان سینمایی به تماشای فیلم های جشنواره می نشینند، اما رفتارهایی که درزمان نمایش برخی فیلمها رخ می‌دهد نشانی از ارزش‌های اخلاقی در خود ندارد.
کاخ جشنواره که هر ساله میزبان اهالی مطبوعات و منتقدان است قرار است مکانی باشد که در آن فیلمها مورد ارزیابی منتقدان و رسانه‌ها قرار گیرد؛ اتفاقی که به طور کلی رخ می‌دهد، اما در این میان حواشی نیز وجود دارد که سبب پایین آمدن ارزش‌های اخلاقی در سینمای مطبوعات می‌شود.
دلیل این معضل نیز کاملا مشخص است، زیرا در چند سال اخیر به شدت در سینمای مطبوعات رواج پیدا کرده است. در کلامی دیگر برخی مواقع شاهدیم که تماشاگران حاضر در سالن اصلی نمایشگاه با رفتارهای ناپسندی چون دست و سوت زدن فیلم را به تمسخر می‌گیرند. این وضعیت در حالی است که عوامل فیلم در سالن حضور دارند.
اینکه فیلمی بخواهد نقد شود به خودی خود عاری از اشکال است، چون در این سینما قرار است که فیلمها ارزیابی شوند، اما سؤال این است که آیا تمسخر به معنای نقد است؟ آیا اگر فردی یا افرادی از یک فیلم خوششان نیاید اجازه دارند که فیلم را به تمسخر بگیرند، آیا این روش درستی برای اعتراض است؟
رفتار ناپسند فوق در شرایطی است که بعد از نمایش آثار جلسات نقد و بررسی برگزار می‌شود و اهالی رسانه و منتقدان این فرصت را دارند تا نقدهای خود را با کارگردان و عوامل در میان بگذارند؛ اتفاقی که معمولا رخ نمی‌دهد، چون بسیاری از افرادی که در سالن رفتارهای غیر اخلاقی انجام می‌دهند حاضر نیستند به صورت علنی اعتراض حرفه‌ای به فیلم داشته باشند.
البته باید به این نکته نیز توجه داشت که بسیاری از این رفتارها هدایت شده است، چون عده‌ای که غرض‌ورزی2های شخصی با کارگردان دارند سعی می‌کنند با تحریک دیگر تماشاگران سالن نمایش را متشنج کنند تا در این میان بسیاری از عقده‌های خود را بگشایند؛ عقده‌هایی که ناشی از ضعف و کم سوادی آنهاست.
وضعیت نابهنجار فوق در شرایطی است که در هیچ‌یک از جشنواره‌های خارجی چنین رفتارهایی به چشم نمی‌خورد، البته اگر اعتراضی هم وجود داشته باشد با ترک سالن نشان داده می‌شود، اما تمسخر هیچ جایگاهی در جشنواره‌های بین‌المللی ندارد. این وضعیت در حالی است که ما مدعی بهترین تماشاگران هستیم، اما در عالم واقع همانند استادیوم‌های ورزشی رفتارهای نابخردانه نشان می‌دهیم!
مطلب مهمی دیگر نیز وجود دارد که بسیار آزاردهنده است، آن نیز عکسالعملهای گاها ناشایست عده‌ای در قبال صحنه‌هایی که مناسک مذهبی را نشان داده می‌شود، است؛ برای مثال در فیلم «مردن به وقت شهریور» زمانی که یکی از شخصیت‌های فیلم در حال نماز خواندن نشان داده شد، رفتارهای بسیار زشت انجام شد؛ رفتاری که از سوی افرادی انجام می‌شود که ادعای مسلمانی دارند، اما رفتاری که نشان می‌دهند متضاد گفته آنهاست.
در پایان باید گفت بی فرهنگی در سینمای مطبوعات این روزها باعث دلشکستگی بسیاری از سینماگران می‌شود، لذا برخی از آنها حاضر نیستند به تماشای فیلمشان در سینمای مطبوعات بنشیند. در میان باید سینمای مردمی را عاری از این رفتارها دانست، چون مردم نشان داده‌اند در بسیاری از مواقع از کسانی که ادعای فرهنگی دارند با منش‌تر هستند.
