به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا)، حسین امیدیانی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، دیروز پنجشنبه یکم اسفندماه، در همایش «طبیعت از نگاه قرآن و دانشمندان اسلامی ـ ایرانی» که در تالار صدوق آستان حضرت عبدالعظیم برگزار شد، به بیان نکاتی درباره خلقت از نظر قرآن پرداخت.
امیدیانی با اشاره به دعوت قرآن به اندیشه در صنع الهی، اظهار کرد: این نگاه باید نگاهی دقیق و با شیوههای مختلف مورد توجه قرار بگیرد. بارها و بارها قرآن از ما خواسته است که با نگاه علوم تجربی به خلقت خداوند نگاه کنیم و اگر میتوانیم از این جهان اشکال بگیریم.
هدف از بیان نکات علمی در قرآن خداشناسی است
وی بر همین اساس، هدف از بیان نکات علمی در قرآن را خداشناسی دانست و گفت: در واقع هر چه ما بیشتر نگاه کنیم، تعجب ما و سؤالاتمان بیشتر میشود و دانشمندانی که با انصاف هستند، قطعاً در این مسائل خداشناسی را میبینند و هدف قرآن هم از طرح این مسائل همین است.
از نکات علمی قرآن نباید عبور کنیم
امیدیانی با بیان اینکه قرآن کتاب فیزیک و شیمی و زیستشناسی نیست، عنوان کرد: همان طور که خود قرآن گفته است، کلام سستی در آن وجود ندارد؛ یعنی اگر ما به گزارههایی از قرآن رسیدیم که نکات علمی دارد، نباید از آنها عبور کنیم.
این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران افراط و تفریط در تطبیق علم و قرآن را نادرست دانست و بیان کرد: ما باید علوم را برای فهم بیشتر قرآن کریم در استخدام بگیریم و هر کسی از علوم زمانه خود بهره بیشتری داشته باشد، میتواند فهم بیشتری از قرآن کریم داشته باشد. ما باید با این دید به تطبیق قرآن و علم بپردازیم تا حق قرآن ادا شود.
وی با تشریح عظمت کیهان با استفاده از آخرین دستاوردهای کیهانشناختی، گفت: ما بدون اینکه بخواهیم علمزده شویم، باید با همین دستاوردهای علم بشری تا به امروز، به بزرگی سوگند قرآن در مورد آسمانها و خلقت پدیدههای جهان پی ببریم.
امیدیانی با بیان اینکه به لحاظ علم کیهانشناسی، بشر در مرحله پیشدبستانی هم نیست، عنوان کرد: همه آن چه تا الان شناخته شده است، از میان هفت آسمانی که در قرآن به آن اشاره شده، همه آسمان اول است و ما از بقیه آن که حدود 96 درصد کیهان را شامل میشود، خبر نداریم و این همان چیزی است که خداوند فرموده علم شما اندک است.
دانشمندان باانصاف در مقابل خلقت تسلیماند
وی عنوان کرد: خدا ما را تشویق کرده است که برویم و ببینیم که چه خبر است و ببینیم که خلقت چگونه آغاز شده است. این یعنی ما باید کار زیستشناسی و زمینشناسی کنیم. هرچند در مورد آغاز خلقت دانشمندانی که با انصاف هستند، تسلیماند، یعنی معتقدند که قبل از انفجار بزرگ قابل توصیف نیست و بشر نمیتواند بداند که چه خبر بوده است و به لحاظ فیزیکی فقط بعد از آن را میتواند توصیف کند.
باور به خلقت مانع پوچی است
امیدیانی ادامه داد: اینها نشانههایی برای خردمندان است؛ آنهایی که به تعبیر خود قرآن هر لحظه به یاد خدا هستند و میگویند که خدایا تو این همه را بیهوده نیافریدهای. ما هنوز از نزدیکترین سیاره به زمین خبر نداریم، پس چگونه میتوانیم از کهکشانی که 13 میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد، خبر داشته باشیم. در این جا زبان حال خردمندان این است که خدایا من نمیدانم که چه خبر است، اما همین مقدار میدانم که اینها را بیهوده خلق نکردهای. بر همین اساس ما دچار پوچی نمیشویم، چون فکر نمیکنیم که این دنیا شانسی و تصادفی درست شده است.
بیان قرآن در مورد خلقت فیزیکی صرف نیست/ دعوت به تزکیه؛ هدف از این بیانات
وی افزود: هر چه دانشمندان پیش میروند چه به لحاظ دنیای ماکروسکوپی و چه به لحاظ دنیای میکروسکوپی بشر به انتها نرسیده است، اما خدا میگوید جلو برو ببین چه خبر است و از ما میخواهد که به خلقت نگاه علمی داشته باشیم.
وی با اشاره به نظریه تصادفی پدید آمدن جهان، بیان کرد: اینکه کسی بگوید عالم تصادفی خلق شده است، میتواند به عنوان نظر شخصی خود او باشد، اما نمیتوان این نظر را به علم تسری داد؛ چون چنین چیزی در علم جایی ندارد و بسیاری از بزرگان علم خداباور هستند.
امیدیانی افزود: بیان قرآن در مورد خلقت فیزیکی صرف نیست، بلکه بعد از اینکه به این موارد اشاره میکند و به آنها قسم میخورد، دعوت به تزکیه میکند. این به این خاطر است که نگاه قرآن فیزیکی صرف نیست و اینها همه را میگوید که توجهها را جلب کند تا بگوید آنکه تزکیه نفس کند، رستگار میشود.