«روایت فتح» ویترینی از اندیشه شهید آوینی در فیلمسازی است
گروه هنر: یک کارگردان سینما گفت: «روایت فتح» شاخص‌ترین کار شهید آوینی است که شاید بتوان آن را آینه تمام‌نمای اندیشه و تفکرش در عرصه مستند و فیلمسازی دانست.
مسعود اطیابی، کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا)، درباره نوع نگاه شهید آوینی به سینما گفت: من نگاه شهید آوینی را نماینده‌ای از یک نوع نگاه به هنر می‌دانم که در آن، هنر ابزاری است برای رسیدن به آرمان‌های انقلاب اسلامی. این نوع تفکر نیز بعد از انقلاب پیروان مختلفی داشت که شهید آوینی از شاخص‌ترین آنهاست، البته در کنار بار اعتقادی تفکر آوینی می‌شود به خوبی کیفیت بالای فنی و علمی را نیز مشاهده کرد.
وی افزود: در تفکر شهید آوینی روی این مهم توجه شده که هنر باید انسان را به سمتی هدایت کند که در آن فطرت انسانی که ریشه در ذات الهی دارد، نقشی پررنگ دارد، به ویژه این که تمامی انسان‌ها در نهایت به سوی خالق خود باز خواهند گشت. در این میان هنر قادر است راه بازگشت به سوی خدا را برای انسان‌های مومن سرافرازانه کند.
تفاوت هنر مد نظر آوینی با هنر غرب
اطیابی در بخش دیگری از سخنان خود بیان کرد: آموزه‌هایی که آوینی در هنر به آن معتقد بود در مقابل طرز تفکری است که در غرب به هنر می‌شود. در غرب از هنر تنها برای لذت مقطعی انسان بهره برده می‌شود. برای رسیدن به این خواسته نیز زیر پا گذاشتن ارزش‌ها به هیچ وجه برایشان مهم نبود. در ضمن در غرب، هنر تنها ابزاری برای رسیدن به منفعت مالی است، در صورتی که در نگاه آوینی علاوه بر جذابیت ساختاری به بار مفهومی آثار نیز توجه می‌شود.
وی در پاسخ به این سوال که آوینی تا چه حد به سینمای داستان‌گو معتقد بود، گفت: اگر روایت فتح را به عنوان شاخص‌ترین کار آوینی نام ببریم می‌بینیم که با وجود مستند بودن، آوینی به شدت در آن به خصیصه قصه گو بودن وفادار بود، چون از نوشته‌های این هنرمند می‌توان فهمید که وی به شدت به سینمای داستان‌گو معتقد و پای‌بند بود. برای همین هم از سینمایی که از این ویژگی دوری می‌کرد روی‌گردان بود. دلیل این رویکرد نیز این بود که وی باور داشت سینما برای مردم است، پس فیلم در وهله اول باید بتواند با مردم ارتباط برقرار کند.
این فیلمساز در پایان تاکید کرد: داستان‌گویی در روایت فتح را نباید به معنای خیال‌پردازی دانست، چون واقع نگری دیگر امتیازی بود که برای کارهای شهید آوینی می‌توان در نظر گرفت. نکته دیگر که ذکر آن را ضروری می‌دانم وجه احساسی کارهای آوینی بود، امری که نشان می‌داد این فیلمساز کارش را با اعتقاد و علاقه می‌سازد.
