حجتالاسلام والمسلمین نصیر عابدینی، دکترای روانشناسی بالینی در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، با اشاره به تغییر نگاهها از مقبول بودن زیبایی باطنی به زیباییهای صرفا ظاهری به علل این تغییر رویکرد اشاره و عنوان کرد: منابع شناخت خود برای انسان یک مثلث است.
وی اضلاع این مثلث را خودمشاهده گری، مقایسه اجتماعی و بازخورد اجتماعی دانست که منجر به شناخت انسان از خود میشود و گفت: در زمانها و مکانهای مختلف تعادل این مثلث بر هم خورده و به مناسبتهای موقعیتی یک رأس مثلث متورم و همین امر باعث ایجاد بی نظمی میشود.
دوان جنگ تحمیلی و احساس عطش به خودشناسی
وی با بیان اینکه پیش از انقلاب توجه برخی از افراد به بازخوردهای اجتماعی و مقایسه اجتماعی بیش از حد بود گفت: در این زمان عموم مردم جامعه با مشاهده این وضعیت احساس خلأ کردند و با بروز انقلاب اسلامی نسبت به خودنگری و خودشناسی عطش پیدا کردند و این احساس در زمان جنگ تحمیلی تقویت شد. در واقع افراد جامعه از توجه به ظواهر به شناخت باطن مشتاق شدند.
وی تغییر رویکرد دوباره از زیباییهای اخلاقی به زیباییهای ظاهری در بعدی محدودتر در جامعه کنونی نسبت به پیش از انقلاب را به سبب عدم مدیریت صحیح در روال به وجود آمده دانست و گفت: «الناس علی دین ملوکهم، مردم از رفتار و کردار رهبران ومسئولین تبعیت میکنند» این مهم را یادآوری می کند که پس از جنگ تحمیلی و سالهای پس از آن مردم تحت تاثیر رفتار مسئولان جامعه که در پی جدال بر سر قدرت بودند، رسانهها و ماهوارهها قرار گرفتند و به مرور از خودشناسی فاصله گرفته و به سوی توجه به ظاهر پیش رفتند.
از بین رفتن سلامت روح؛ مهمترین آسیب غفلت از باطن
حجتالاسلام عابدینی آسیبی که از توجه بیش از اندازه به ظواهر و فراموش کردن زیباییهای ظاهری متوجه افراد را میشود را به خطر افتادن سلامت روان آنان دانست و گفت: افرادی که در پی جلوه دادن ظاهر هستند و باطن را کمتر مورد توجه قرار میدهند هر چند که در نظر مردم مورد توجه جدی قرار میگیرند اما اغلبا دچار مشکلات روحی به سبب عدم توجه کافی به باطن و عدم ایجاد تعادل در ساختار شخصیتی خود میشوند.
وی با بیان اینکه در برهههای مختلف زمانی توجه به اضلاع مثلث شناخت خود دچار افراط شده است گفت: دستگاههای فرهنگی باید اضلاع این مثلث را به طور متعادل در جامعه ترویج دهند.
ایجاد تعادل از دوران کودکی
این دکترای روانشناسی اظهار کرد: این آموزشها باید از دوران کودکی القا شود تا از تأثیرگذاری کافی برخوردار باشد. عزت نفس باید از کودکی در وجود فرد نهادینه شود تا در بزرگسالی نیاز به خودجلوه گری ظاهری وجود نداشته باشد.