صهیونیست‌ها صحنه‌گردان داعش هستند/ همراهی برخی بازیگران منطقه‌ای با تروریست‌ها
گروه سیاسی: حشمت‌الله فلاحت‌پیشه گفت: امروز صهیونیست‌ها صحنه‌گردان داعش هستند و حمایت آنها از تجزیه کشورهای اسلامی از یک سو و نشان دادن یک تهدید تازه در قالب اعلام تشکیل خلافت اسلامی از سوی دیگر از جمله اقدامات آنهاست، تا به این طریق بتوانند کانون امنیتی خود را تقویت کنند.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) در روزهای اخیر داعش اعلام تشکیل خلافت اسلامی کرده است و از مسلمانان سراسر جهان خواسته تا با ابوبکر البغدادی به عنوان خلیفه بیعت کنند و در این راستا نقشه جغرافیایی سرزمین‌های تحت نظر حکومت خود را اعلام کرده است. برهمین اساس در گفت‌وگو با حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، کارشناس مسائل بین‌المللی و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی به تحلیل تحولات اخیر عراق و دلایل این اقدام داعش پرداخته‌ایم که متن آن به شرح ذیل است:
ایکنا: هدف واقعی گروه تروریستی داعش در اعلام تشکیل خلافت اسلامی چه بوده است؟
داعش، گروهی متشکل از تروریست‌ها و شبه نظامیان 83 کشور دنیاست. این اقدام داعش نیز بیشتر با هدف عضوگیری بوده است تا از سراسر منطقه اعلامی خود که منطقه خلافت اسلامی دوران قبل از رنسانس، یعنی از اندلس تا شبه قاره هند، را شامل می‌شود جوانان مسلمان را جذب کند و به انحراف تروریستی بکشاند.
منتهی در زیر این اهداف اعلامی، داعش به دنبال این است که مرزهای کنونی در منطقه را برهم بزند و برخی کشورها مانند عراق و سوریه را دچار تجزیه کند. در واقع داعش به دنبال یک منطقه امن در دو کشور سوریه و عراق بود تا سیاست‌های تروریستی خود را به پیش ببرد.
ایکنا: نقش بازیگران منطقه‌ای در پیشبرد سیاست‌های داعش چه بوده است؟
متأسفانه برخی از بازیگران منطقه‌ای هم در این راستا داعش را همراهی کردند. به عقیده من امروز، صهیونیست‌ها صحنه‌گردان داعش هستند و هدفشان این است که با طرح چنین ادعایی، اسلام را به عنوان یک خطر در دنیای امروز نشان دهند و کشورهای غربی را به مقابله با این خطر وادار کنند.
به عبارتی آنچه که امروز دیده می‌شود بزرگنمایی و اغراق در موضوع جنگ تمدن‌های هانتینگتون توسط برخی از بازیگران منطقه مانند رژیم صهیونیستی است که امنیت خود را در ناامنی دیگر نقاط دنیا می بینند. صهیونیست‌ها همواره از جهالت و حماقت برخی گروه‌های اسلامی افراطی استفاده کرده‌اند و اکنون نیز در حال بهره‌برداری از حماقت گروهی مانند داعش هستند تا سیاست‌های خود را پیش ببرند.
حمایت از تجزیه کشورهای اسلامی مانند عراق از یک سو و نشان دادن یک تهدید تازه در قالب خلافت اسلامی از جمله اقدامات صهیونیست‌هاست تا به این طریق بتوانند کانون امنیتی خود را تقویت کنند و دنیای غرب را متوجه جنگ با جهان اسلام کنند.در حقیقت صهیونیست‌ها در زمان‌هایی که جنگ‌هایی علیه مسلمانان یا فی‌مابین مسلمانان شکل می‌گیرد بر توسعه ارضی، مرزی و اقتصادی خود شدت می‌بخشند و اهداف سیاسی و امنیتی خود را تأمین می‌کنند
ایکنا: با این اوصاف می‌توان گفت داعش عامل رژیم صهونیستی است یا باید هویتی مستقل برای آنها درنظر گرفت؟
داعش عامل جایی نیست. اما همواره افراط و تفریط در جهان اسلام باعث شده است که افراطیون و تفریطیون در شطرنجی بازی کنند که صفحه این شطرنج و میدان این عمل توسط دشمنان دنیای اسلام طراحی شده است.
همانطور که ریشه تروریسم سلفی به سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌های سازمان سیا به دهه‌های 70و 80 میلادی برمی‌گردد، امروز نیز داعش به همین گونه است. الان حماقتی تحت عنوان افراطی‌گری تروریستی شکل گرفته است که صهیونیست‌ها از آن در حال بهره‌برداری برای پیشبرد سیاست‌های راهبردی خود هستند.
در واقع داعش این وظیفه را در خدمت دو راهبرد اصلی صهیونیست‌ها و بانیان جنگ‌سالاری غربی قرار داده است. خدمت اول این است که دنیای اسلام را به عنوان یک تهدید معرفی می‌کند و نشان می دهد و خدمت دوم این است که مناطق اسلامی را آبستن یک سری چالش‌های درونی می‌کند که آنان را از پیگیری حقوق اولیه و پایه‌ای‌شان مانند توسعه، مردم‌سالاری، عدالت و خواست سرزمین اشغالی فلسطین دور می‌سازد.
ایکنا: در تحولات اخیر عراق، عملکرد دولت نوری مالکی نقشی در بسترسازی برای حضور داعش داشته است؟
گروه‌های افراطی و تروریستی نیازمند بستر مناسبی برای عرض اندام هستند که این بستر در شرایطی فراهم می‌شود که یک نظام سیاسی نتواند حاکمیت خود را بگستراند و تمامیت ثبات سیاسی در کشور را نمایندگی کند.
متأسفانه دولت نوری مالکی در این زمینه ضعف‌های جدی دارد. آقای مالکی متأسفانه حتی در متحد کردن هم‌کیشان خودش هم خوب عمل نکرده است و نوعی غرور سیاسی باعث شد عملا نتواند اجماع جدی را در اطراف خودش ایجاد کند و در ضمن امکان برقراری دیپلماسی و گفت‌وگو با سایر گروه‌ها را نیز از دست بدهد. براین اساس در چنین شرایطی که امکان توافق، تحمل و مدارای سیاسی کاهش می‌یابد به همان میزان تقابل جای تعامل را می‌گیرد.
