خروج از رکود نیازمند جذب نقدینگی از جانب دولت است

سیدسعید زمانیان‌دهکردی، عضو کمیسیون برنامه وبودجه مجلس شورای اسلامی، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، درباره توان بسته دولت برای خروج از رکود و لوازم تحقق این امر، اظهار کرد: اگر برنامه‌هایی که دولت برای خروج از رکود اقتصادی در شرایط فعلی ارائه داده است، به درستی مدیریت شده و بتواند نقدینگی را به‌خصوص در مسائل عمرانی و پروژه‌هایی که نیمه‌کاره باقی مانده‌اند، جذب کند می‌تواند موفقیت‌هایی را کسب کند.

وی ادامه داد: همچنین یکی از مواردی که به پیگیری جدی از جانب دولت نیاز دارد، خارج کردن اقتصاد از شرایطی است که به دلیل وارد کردن بی‌رویه اجناس نامناسب و بی‌کیفیت حاصل شده است. همچنین اگر دولت بتواند در رابطه با زیرساخت‌های تولیدی، با برنامه‌ریزی پیش برود، می‌تواند به نتیجه‌ای برسد اما اینگونه نیست که این بسته، صد درصد و به صورت سریع منجر به خروج از رکود شود؛ بلکه همانگونه که عرض کردم دولت باید به فکر جذب نقدینگی‌ها و سرمایه‌گذاری در فعالیت‌های تولیدی باشد؛ زیرا نقدینگی‌ای که در بازار سرگردان است، می‌تواند مهم‌ترین نقش را در خروج از رکود ایفا کند.

عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس در پاسخ به این پرسش که چرا نقدینگی‌ای که از طریق هدفمندی یارانه‌ها نصیب دولت شد، تاثیری در بهبود وضعیت اقتصادی کشور و خروج از رکود نداشت؟ اظهار کرد: این نقدینگی را باید به سمت تولید و پروژه‌های عمرانی برد و در این صورت نتیجه مطلوب حاصل می‌شود. درباره هدفمندی یارانه‌ها هم باید گفت که چون ما به صورت ریشه‌ای مشکلات را دنبال نکرده و نقدینگی را از قبل کنترل نکرده بودیم، در نتیجه در ارتباط با هدفمندی یارانه‌ها این نقدینگی، به صورت بسیار زیادی گسترش پیدا کرده و در فعالیت‌های صنعتی و تولیدی هم مصرف نشد و باعث شد رکود، اقتصاد کشور را فرا بگیرد.

زمانیان در پاسخ به این پرسش که آیا این بسته، یک راهکار عملی برای خروج از رکود هست یا خیر؟ عنوان کرد: به نظرم اگر ما بتوانیم در زیرساخت‌های اقتصادی و مخصوصا در بخش تولید سرمایه‌گذاری کرده و نقدینگی را به این سمت هدایت کنیم، می‌توانیم تغییرات اساسی ایجاد کنیم اما این تغیرات، ضرب‌الاجلی نیست و ممکن است یک سال هم طول بکشد. همانگونه که در بحث هدفمندی یارانه‌ها یا هدایت درآمدهای دولت به سمت تولید، باید یک عزم ملی وجود داشته باشد، اینکه ما فقط نقدینگی را بالا برده و به زیرساخت‌های تولید که در قانون هدفمندی یارانه‌ها به آن اشاره شده است، بی‌توجهی کنیم که در حال حاضر این توجه در حد صفر است، مشکلی حل نخواهد شد.

وی در پاسخ به این پرسش که چرا همه برنامه‌های گذشته منجر به افزایش رکود و تورم شده‌اند؟ اظهار کرد: چون ما به سهم تولید و زیرساخت‌های تولید توجهی نکردیم. همین الان در حال هدایت بخشی از سرمایه‌ها به سمت بخش آموزش و درمان هستیم اما خود همین امر می‌تواند نقدینگی را بالا ببرد. اکنون دولت، عزم خود را برای خروج از رکود جزم کرده است اما با این شرایط، اگر دولت بتواند همه دستگاه‌ها و مخصوصا بانک مرکزی و بانک‌های عامل را به هم وصل کند و بحث سپرده‌گذاری‌ها را هدایت کند، می‌تواند تغییراتی را ایجاد کند.

عضو کمیسیون برنامه وبودجه مجلس در پاسخ به پرسشی درباره نقش نظام بانکی در خروج از رکود اقتصادی عنوان کرد: دولت باید در ارتباط با بحث تولید، حتما از وجوه اداره شده، به واحدهای تولیدی کمک کند؛ به این معنی که چون ساختار بانک‌های ما، ساختار درستی نبوده و به جای منافع ملی، براساس سود و منافع بانکی، تصمیم‌گیری می‌کنند و بانک‌ها به جای توجه به زیرساخت‌های اقتصادی و دادن تسهیلات به واحدهای تولیدی، به دنبال به دست آورن حداکثر سود سریع خود هستند و در تولید، این سود سریع اتفاق نمی‌افتد؛ بنابراین راه‌ حل این مشکل، این است که ساختار بانک مرکزی و دیگر بانک‌های عامل، هم تغییر شکلی و هم ماهیتی داشته باشد.

وی در تبیین مفهوم تغییرات شکلی و ماهوی اظهار کرد: منظور این است که دولت، بانک‌ها را موظف کند  که پنجاه درصد از درآمدهایشان را فقط به تولید اختصاص دهند و مقداری از سودی که الان بانک‌ها براساس مصوبات جدید، مطالبه می‌کنند را به صورت وجوه اداره شده تأمین و تضمین کند و اجازه دهد از محل درامدهای عمومی، مثلا 14 درصدی را که بانک‌ها از سیستم خصوصی مطالبه می‌کنند، 7 یا 8 درصدش را به واحدهای فعال کمک کرده و یا از طریق وام‌های کم بهره به واحدهای تولیدی کمک کند که بتوانند روی پای خودشان بایستند اما با این شرایط کنونی، متأسفانه نه تنها وضع تولید و وضعیت اقتصادی هیچ تغییری نخواهد کرد بلکه حتی شرایط فعلی هم بدتر خواهد شد.