نگاهی به زندگی، شخصیت و آثار مرحوم آیت‌الله شبزندهدار
گروه حوزه‌های علمیه: آیت‌الله حسین شب زنده دار جهرمی در زمره یکی از استادان مبرز حوزه علمیه قم است که بامداد امروز بر اثر بیماری دار فانی را وداع کرد.
آیت‌الله حاج شیخ حسین شبزندهدار جهرمی در سال ۱۳۰۸ شمسی (۸ شوال ۱۳۴۷) در محله قدیمی سنان جهرم، دیده به جهان گشود و از سن ۶ تا ۷ سالگی به مکتب‌خانه محل زادگاهش رفت و خواندن و نوشتن، قرائت قرآن و برخی از آداب و رسوم و احکام شرعی را آموخت.
ورود به حوزه
وی در بدو ورود به حوزه در مدرسه خان (زمانیه) جهرم حجره گرفت و مشغول تحصیل شد. او در مدرسه خان (زمانیه) جهرم حجره گرفت و مقدمات علوم، ادبیات، مقداری از مسائل فقهی و شرعیات و آداب و اخلاق را از محضر سید ابراهیم حق شناس (۱۳۶۰ش.) و آقا شیخ عطاءالله حقدان(۱۳۳۰ش.) به خوبی فراگرفت. ایشان با گذراندن دوره سه ساله در محضر آقایان ملاّ محمدجواد دارابی ملاّ احمد دارابی، سید‌علی خفری و حضرات آیات بهاءالدین محلاّتی (۱۴۰۱ق.)، شیخ ابوالحسن حدائق(۱۳۸۸ق.) و سید عبدالعلی آیت‌اللّهی مفتخر به پوشیدن لباس مقدّس روحانیت شد.
هجرت به حوزه علمیه قم
ایشان که حدود 18 بهار از عمرش را پشت سر گذاشته بود، تصمیم گرفت، برای ادامه تحصیلات عالی به قم مهاجرت کند. در آغاز سال تحصیلی ۱۳۶۵ق. (۱۳۲۶ش.) با اجازه پدر و استاد به قم مهاجرت کرد. نخست در مدرسه علمیه فیضیه و پس از مدتی در مدرسه حجتیه سکنی گزید و به تحصیل مشغول گردید. وی قسمتی از درس‌هایی را که در دوره سطح متوسطه نخوانده بود، نزد محمد صدوقی (۱۴۰۱ق.) خواند. سپس فراگیری متون دروس سطح عالی را شروع کرد. «رسائل»، «مکاسب» و «کفایة الاصول» در فقه و اصول را نزد حضرات آیات شیخ محمد تقی بهجت، شیخ مرتضی حائری (۱۴۰۶ق.)، سید رضا بهاءالدینی (۱۴۱۸ق.)، سید محمدباقر سلطانی طباطبایی (۱۴۱۸ق.)، شیخ عبدالجواد اصفهانی (۱۴۰۷ق.)، میرزا محمد مجاهدی تبریزی (۱۳۸۰ق.)، آقا سید رضا صدر (۱۴۱۵ق.) و شیخ عبدالرزاق قاینی(۱۴۱۴ق.)، «شرح تجرید و شوارق» در کلام و حکمت را در محضر سید احمد خوانساری (۱۴۰۵ق.) و... خواند و پس از آن خود را برای استفاده از مباحث دوره خارج آماده کرد.
شب زنده دار سال‌ها به طور مرتب و منظم و مجدّانه در دروس خارج فقه و اصول آیات عظام حاج سید حسین بروجردی (۱۳۸۰ق.)، سید محمد محقق داماد(۱۳۸۸ق.)، شیخ محمد علی اراکی (۱۴۱۵ق.)، روح الله خمینی (۱۴۰۹ق.)، سید محمد رضا گلپایگانی (۱۴۱۴ق.)، شیخ عباسعلی شاهرودی (۱۳۸۳ق.) حاضر شد و همزمان در درس تفسیر استاد علاّمه سید محمد حسین طباطبایی (۱۴۰۲ق.) حضور یافت و ضمن مباحثه، تقریر برخی از دروس یاد شده را نگاشت و از آن پس در شمار فضلا و اساتید زبده حوزه قرار گرفت.
کرسی تدریس
ایشان از استادان برجسته حوزه علمیه قم به شمار می‌رفت و سابقه 40 سال تدریس را در کارنامه علمی خود دارد. وی در مدرسه خان جهرم و منصوریه شیراز کتاب‌هایی را که خوانده بود، برای داوطلبان درس داد و از سالی که به حوزه علمیه قم وارد شد، متون آموخته شده را تدریس کرد. بیشتر تدریس او در قم طی چند دوره شامل مباحث فقهی و اصولی از «لمعتین»، «مکاسب»، «قوانین الاصول» و «اصول الفقه» برای طلاّب داوطلب در مساجد اعظم، امام حسن عسکری (علیه السلام)، مسجد نو و مدارس حقانی، رضویه، گلپایگانی و بحث تفسیر و اخلاق در مدرسه فیضیه و مسجد حضرت معصومیه به صورت آزاد و عمومی بود. وی در تدریس بیانی شیرین و شیوا داشت و برای تفهیم و انتقال درست مطالب به مخاطبان از الفاظ و قالب‌های ساده استفاده می‌نمود. از امثال و نمونه‌ها نیز بهره می‌گرفت و موقع پاسخ دادن به پرسشهای درسی و حلّ مشکلات علمی، تحمّل به خرج می‌داد و با جوابی درخور، سؤال کننده را قانع می‌کرد.
تالیفات و مقالات
آیت‌الله شب زنده‌دار در کنار تمام فعالیت‌ها در عرصه نگارش هم آثار زیادی به صورت تقریرات دروس خارج، شرح و حواشی بر برخی از تفاسیر و ادعیه و مقالات پربار در موضوعات گوناگون دینی نگاشته است که از جمله آن‌ها می‌توان به تقریرات دروس خارج فقه و اصول امام خمینی، حواشی بر تفاسیر مجمع البیان و المیزان، شرح دعای مکارم الاخلاق، مجموعه یادداشت‌های مدون شده پیرامون مسئله امامت و مقالات متعدد در موضوعات اخبار غیبی و علوم دیگر قرآن، معاد و قیامت، آینده دنیا و... چاپ شده در مجله مکتب اسلام، مکتب تشیع، معارف جعفری و... اشاره کرد.
شاگردان
مرحوم آیت‌الله شب زنده دار اهتمام ویژه ای به شاگرد پروری داشت که از میان انبوه شاگردان ایشان می‌توان به آیات و حجج اسلام والمسلمین اکبر هاشمی رفسنجانی، سید حسن طاهری خرم آبادی، علی کریمی جهرمی، شیخ حسین کرمانی، سید جمال الدین دین‌پرور، محمدمهدی موحدی کرمانی، قربانعلی درّی نجف آبادی، شیخ محمدجعفر امامی، شیخ محمدرضا آشتیانی، محمدجواد فاضل لنکرانی، مهدی شب زنده دار و ... اشاره کرد.
آیت الله شب زنده دار علاوه بر تدریس و تألیف، اهتمام بسیار ویژه ای به تبلیغ و ترویج دین و معارف اهل بیت(ع) داشت و همواره می‌کوشید مردم را با معارف و حقایق دینی آشنا سازد. ایشان همچنین از ویژگی‌های بارز اخلاقی چون تهذیب نفس، حلم و بردباری، تعهد و تقید دینی، تلاش برای رفع نیازهای مردم، حسن خلق، ارادت خاص به امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب، حمایت و دفاع از انقلاب و نظام، تاکید ویژه بر حفظ آبروی افراد و ... برخوردار بود.
