به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، سیدمحمد حسینی، وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی در همایش شعر «فلسطین، کربلای امروز» که شب گذشته، 28 مرداد برگزار شد، متنی را در قالب نثر موزون بیان کرد که در زیر میخوانیم؛
«خدایا، بارالها تو بندگان خود را آزاد و آزاده آفریدی
و در مسیرشان قبض و بسطی به جز اختیار نچیدی
پروردگارا، بارالها تو به حکم محکم حکمتت
بندگانت را در حصار اجبار بنده امر و نهی نکردی
که تکلیف و بایدها و نبایدها را بر اساس حسن و قبح عمل تبیین کردی
دریغا که جماعتی از بندگانت که خود را در بند انتصاب اوامرت نمیبینند
بر تخت جباریت مینشینند
بندگان آزاد را به بردگی مدرن بر میگزینند
انسانها را در زندان خاستههای شوم و زیادهطلبیهای مشحون و رفتارهای مذموم حبس مینمایند
پا را فراتر از زندانبانی میگذارند
که زندانی حقوقی دارد
و چون کسی که به احقاق حق این زندانی بر نمیخیزد
و عاطفهای را برنمیانگیزد
حق در محاق کامل فرو میرود و دیگر زندانی در حصر دیوار و نرده نیست
در محاصره گلوله و بمب است
انگار مصمم هستند آنجا نوار غزه نباشد، حصار غزه باشد
باریکه غزه نباشد، تاریکه غزه باشد
در حصار غزه، به خلاف همه حصارها که حصن و محافظند
اینجا دیوارها خبیث و معارضند
این حصن و حصار و محاصره جنگلی از ابوحصن
روباه مکاره و انسانهای بیمار صهیونیسم قرار دارد
در صحن زندان برای زندانیان فرصت تنفسی هست
و حال اینکه در آنجا صحن، صحنهای از دود و آتش و اشکآور و زجرآور است
و در نهایت تکتیراندازهایی که برای اثبات مهارت تیراندازیشان
پیشانیهای کودکان را سیب کردهاند
باورتان میشود که مزدور مزوری از این طایفه همیشه سرگردان
در شبکه اجتماعی بیمحابا مینویسد
امروز 13 سر کوچک را متلاشی کردم
امروز 13 کودک فلسطینی را از جمع مبارزین فردا حذف کردم
و در همان روزها در تلآوویو، جشنی به مناسبت بمباران مدرسه تحت نظارت یونیسف برپا میشود
و شعر آن این است
«فردا کودکی در فلسطین نخواهد بود که به مدرسه برود
فردا مدرسهای در غزه نخواهد بود که کودکی را بپذیرد»
و هلهله میکردند
دیدید ماده شیری که آهوی شکار شدهاش را وقتی درید
و آهو برهای در شکمش دید
از خوردن آن آهو منصرف شد و تلاش میکرد بره آهو را نجات دهد
ای وای من که غریزه وحشی سلطان درندگان
به کودک رحم دارد، و این بیبوتهها و بیریشههای تاریخ
و این حراملقمههای رباخواره همیشه تاریخ
درندهخوگی را تا ورای حیوانیت و تا مرز دیوصفتی پیش بردند
«أُوْلَـئِکَ کَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ»
حال قلدران و خائنان تحت امر عمر بن عبدود
میدان خندق در پیش است
ما را از احزاب نترسانید
ما با علی به میدان آمدهایم
بار دیگر هم سر عمر بن عبدود را در کنار سرهای خائنان جای خواهیم داد
از روز 17 شوال، سالروز جنگ خندق نگذشته است
عمر بن عبدود نعره زد
شما که میگویید کشتگانتان در بهشت هستند و مقتولان ما در جهنم
آیا یکی از شما میایستد که من او را به بهشت بفرستم یا او مرا به دوزخ روانه کند؟
گویی یادآوری و بشارتی به فرهنگ ان الحسنین است
پیروزی که پیروزی است
شهادت هم که بهروزی است
پس چه کم آید از تو گر من برسم به آرزویی
تازه آن پهلوان قریشی بود
چه ارتباطی با این پلیدان صهیونیسم دارد که به شنیدن ترقهای چون موش به سوراخ میخزد
صهیونیسم خبیث، مرد میدان کودک بیپناه است
رژیم کودککش اسرائیل آبرویی برای خود باقی نگذاشته است
مردک نادان، نتانیاهو
خود را با موشهدایان و قصاب صبرا و شتیلا، آریل شارون میخواست هموزن کند
شرایط زمان و مکان را فراموش کرده است
مگر برخی سران غده اسرائیل
ننگ نفی قاعده نفی سبیل و عدم اجرای «لن یجعلالله للکافرین على المؤمنین سبیلا»
سبیلا را به قیمت تداوم چند روزه قدرتشان میخرند
به اسفل سافلین، به درک
بیداری جهان اسلام را امید است
اگر در یک جنگ دوازده ساعته
چهار کشور عرب به مرز التهاب و التماس از قدرتها و مجامع جهانی افتادند
و آنچنان زهر چشمی از اسرائیل دیدند
که عاقبت مذاکره و صلح و تسلیم را برگزیدند
ملت از خواب گران برخاسته فلسطین
و مردم مقاوم غزه چنان درسی به اسرائیل دادند
که اینک برای آتشبس متوسل به سازمانهای جهانی شده است
و این نیست جز تغییر روحیه و نگاه قومی به دیدگاه ناب اسلامی
الله اکبر که وعده خدا حق است
«إِنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّىٰ یُغَیِّروا ما بِأَنفُسِهِم»
آری امروز غزه قهرمان
با همراهی ملت مسلمان و مردم بیدار جهان
در کنار امام و علی زمان کاری کردند کارستان
و این طریقه نصرت و یاری خداوند است
که قدرتی فوق قدرتش متصور نیست
«إِنْ یَنْصُرْکُمُ اللّهُ فَلا غالِبَ لَکُمْ»
و زود است که به سرنوشت گذشتگان خود مبتلا شوند
و همچون یهود عنود که از مدینهالنبی اخراج شدند
سرزمین قدس را به اجبار ترک کنند
انشالله این سنت لایتغیر الهی است
«هُوَ الَّذِی أَخْرَجَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِن دِیَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنتُمْ أَن یَخْرُجُوا وَظَنُّوا أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِّنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ یُخْرِبُونَ بُیُوتَهُم بِأَیْدِیهِمْ وَأَیْدِی الْمُؤْمِنِینَ فَاعْتَبِرُوا یَا أُولِی الْأَبْصَارِ»