وعده‌های دنیوی برای انحرافی بزرگ
گروه سیاسی: هر چند بزرگان قبیله و حتی یکی از پسران، عمر سعد را از مقابله با حسین بن علی(ع) برحذر می‌داشتند، اما وعده حکومت بر ری کار خود را کرد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، پس از پاسخ قاطع امام حسین(ع) به نامه عبیدالله بن زیاد و تسلیم‌ناپذیری ایشان در برابر ظلم عمر سعد لشکر خود را در سومین روز از ماه محرم‌الحرام سال 61 هجری به کربلا رساند. بر اساس آنچه ثبت شده، این سپاه شامل چهار هزار نفر از کوفیان بودند.
بسیاری تلاش کردند عمر سعد را از مقابله با حسین بن علی(ع) برحذر دارند اما قبیله بنی‌زهره و حتی فرزند عمر سعد نتوانستند در این مسیر موفق شوند. عمر سعد پس از آنکه وعده حکومت بر ری را از سوی عبیدالله بن زیاد دریافت کرد، برای رفتن به کربلا لحظه‌ای دریغ نکرد.
عمر سعد شخصی را نزد امام حسین(ع) فرستاد تا از علت سفرش به کوفه جویا شود. حضرت فرمودند: مردم شهر شما به من نامه نوشته و مرا دعوت کرده‌اند و اگر از آمدنم ناخوشنود هستید، باز خواهم گشت. عمر بن سعد پس از شنیدن پیام ایشان گفت: امیدوارم خدا مرا از جنگ با حسین برهاند.
عمر سعد نتیجه مذاکره خود با حسین بن علی(ع) را از طریق پیکی به عبیدالله بن زیاد گزارش داد. عبیدالله مخالف بازگشت کاروان حسینی است.
از سوی دیگر خیمه‌ها برای استقرار کاروان حسینی برافراشته شده است. حسین (ع) قصد ماندن در کربلا دارد.
امام حسین(ع) قسمتی از اراضی کربلا را از اهل نینوا به شصت هزار درهم خریداری کردند و با آنان شرط کردند که مردم را برای زیارت مرقدشان راهنمایی کرده و از زائران تا سه روز میهمانی کنند.
از این روز است که یاران امام (ع) به مرور زمان و آرام آرام به ایشان ملحق می‌شوند اما در این میان جای کسانی که برای حسین بن علی(ع) دعوت نامه نوشته‌اند خالی است.
