عبدالرضا چارهئی، استاد و مدرس نقاشیخط، در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) اظهار کرد: کتابت و خوشنویسی قرآن با خط کوفی آغاز شد و سپس نسخ و ثلث نیز مورد استفاده قرار گرفت. در زمان حال نیز از خوشنویسی نوین که نقاشیخط بخشی از آن را تشکیل میدهد، در کتابت قرآن کریم استفاده میشود. در این حوزه نیز سیدمحمد احصایی و جلیل افجهای پیشرو هستند. در این میان نقاشیخط به سه شکل در ایران خود را نشان داده است.
وی افزود: شکل اول آنست که ارجحیت با خود خوشنویسی است، یعنی اینکه هنر غالب خوشنویسی باشد و نقاشی به عنوان هنر پیشزمینه مورد استفاده قرار گیرد، همانند کارهای صادق بیانی. در این شکل از کار با توجه به پتینهکاری، رنگکاری و استفاده از بافت به نوعی از نقاشی تنها در پسزمینه استفاده میشود. در شکل دوم نیز کارهایی است که نقاشی در آن ارجحیت دارد و سپس خوشنویسی مورد استفاده قرار میگیرد. در شکل سوم نیز از نقاشی و خط به یک اندازه استفاده شود که من از آن با عنوان «خطّاشی» نام میبرم.
این مدرس نقاشیخط ادامه داد: در «خطّاشی» میتوان گفت که خط به نحوی نقاشی شده است؛ هرچند باز هم میگویم که اصالت خود خط در نقاشیخط اهمیت ویژه دارد. برای نمونه در ایران اصالت با خطهای نستعلیق، ثلث و محقق است. در کلامی دیگر آیات قرآنی در نقاشیخط به شکل بسیار بهتری دیده میشود.
وی در پاسخ به این سؤال که شکلگیری نقاشیخط کاری دلی بوده یا هدایت شده است، توضیح داد: در بدو شکلگیری این ذوق استادان این شکل از هنر بوده که سبب به وجود آمدن نقاشیخط شده است، برای مثال در دوران قاجار اسماعیل جلایه و در ادامه جلیل رسول و محمد احصایی این کار را با ذوق شخصی انجام دادند، اما اخیراً سفارش نیز در رونق این هنر دخیل شده است. امری که بذاته چیز بدی نیست، بلکه نوعی حمایت از این هنر به حساب میآید.
وی درباره کارهای اخیر خود گفت: من نیز کارهای بسیاری در حوزه نقاشی خط انجام دادهام که اخیرا نمایشگاهی از آنها در گالری شاهد به نمایش درآمد. در تمام این آثار از کلام خدا در نقاشیخط بهره گرفته بودم، البته چون در این کارها من بیشتر از تکنیک و پتینهکاری استفاده کردم، برای همین بهتر میدانم به جای نقاشیخط از آنها به عنوان خوشنویسی نوین نام برم.
وی در پایان با بیان اینکه نستعلیق را باید عروس خطوط اسلامی دانست، اظهار کرد: عدهای معتقد هستند که نستعلیق که یک خط زیبایی ایرانی است، به واسطه کرسیبندی برای کتابت قرآن نامناسب است؛ در صورتی که اینگونه نیست، چون ما هنوز به ظرفیتهای خط ملی خود واقف نیستیم، وگرنه میدانستیم که کتابت قرآن باید به زیباترین شکل انجام شود؛ اتفاقی که به واسطه نستعلیق قابل انجام است.