به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا)، شماره اول فصلنامه علمی ـ پژوهشی «نقد و نظر» به صاحب امتیازی دفتر تیلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی (پژوهشکده فلسفه و کلام اسلامی)، مدیر مسئولی محمدتقی سبحانی و سردبیری علیرضا آل بویه با هفت مقاله علمی در باب موضوعات دینی و پژوهش هایی در این باره منتشر شد.
استعارههای تن در مثنوی عنوان یکی از مقالاتی است که به قلم ابراهیم علیپور، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در این فصلنامه چاپ شده است. نویسنده رابطه میان نفس و بدن را از جمله مهمترین موضوعات مثنوی اثر جلال الدین محمد بلخی دانسته که بیش از هزار بیت را به خود اختصاص داده است و در ادامه توضیح میدهد: اصطلاح نفس در مولوی بیشتر کاربرد اخلاقی دارد و واژگانی چون روح، جان و روان به جای نفس فلسفی نشستهاند. مولوی تن را حجاب، قفس، خار، جماد، خاک حقیر، چراغ ضعیف، کنده و ... میداند که همه این استعارهها حکایت از نگاه منفی به تن و جسم در مقابل جان و روان دارد.
در این مقاله با تشریح اینکه از نظر مولوی تن ناقص عاقبت فانی استو ذاتاُ محل تغییر و تحول و دارای کون و فساد است، آمده است: مولوی جسم را از موجبات غفلت آدمی برمیشمارد، ظاهری که انسان را از باطن و مجازی که از رسیدن به واقع و حقیقت باز میدارد و توصیه میکند انسان برای رسیدن به حقایق متعالی باید از آن صرف نظر کند.
بنا بر این گزارش، مقاله دیگری که در این فصلنامه منتشر شده، مقاله «معانی عدالت در اخلاق اسلامی» به قلم حسین اترک، استادیار گروه فلسفه دانشگاه زنجان، است. در ابتدای این مقاله با بررسی عدالت از ابعاد گوناگون، عنوان شده است: به نظر میرسد تعریف کامل و جامع هدایت، قرار دادن هر چیز در جای مناسب خودش است و تعارف دیگر عدالت اعم از تعریف روانشناختی، اجتماعی، سیاسی و ... همه در نهایت به این تعریف جامع بازگشت میکنند.
در پایان این مقاله نتیجهگیری شده است که: عدالت فضیلت جامع نفس است و همه فضایل اخلاقی دیگر، نوعی از این جنس عالی یا جنسالاجناس هستند. از این رو روش برخی حکمای اسلامی که ذیل عدالت فضایل متعدد خاصی را آورده و آنها را قسیم فضایل دیگر دانستهاند، نادرست است. عدالت به این معنا شامل انواع عدالت فردی، سیاسی و اجتماعی میشود.
یادآور میشود، شماره اول این فصلنامه علمی ـ پژوهشی در سال هجدهم آن، به صاحب امتیازی دفتر تیلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، مدیر مسئولی محمدتقی سبحانی و سردبیری علیرضا آل بویه در 182 صفحه منتشر شد.