تیتر‌های جنجالی یا قلمی برای زدودن غبار فراموشی/ یادی از مادر شهیدان صابری

به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، درست چند روز پس از مرگ و خاکسپاری یکی از هنرمندان کشورمان، و تشییع پیکر یک خواننده پاپ کشور، مراسم سالگرد مادر شهیدی برگزار شد که سه فرزند خود را در راهی نثار کرده بود که خود به حقانیت آن آگاه بود.

شاید مراسم خاکسپاری این جوان هنرمند و همراهی مردم و رسانه‌ها را همه آن‌هایی که بودند و نبودند، دیدند؛ آن‌هایی که حضور نداشتند به صورت لحظه به لحظه در جریان مراسم قرار گرفتند؛ صدا و سیما، رسانه‌های دیداری و شنیداری، شبکه‌های مجازی و اجتماعی، همه وهمه با تیتر‌های پر مخاطب در اطلاع‌رسانی مراسم این جوان به بهترین صورت ممکن نقش رسانه‌ای خود را ایفا کردند.

اما در این بین نگاهم در میان رسانه‌ها به دنبال خبری بود از مادر شهیدی که این روزها سالگرد وفاتش را در کنار مزارش برگزار کردند؛ مادر حسن، حسین و عباس صابری.

مرحومه حاجیه خانم خاور نورعلی مادر شهیدان صابری را شاید خیلی‌ها نشناسند؛ اما مردم محله‌ قدیمی کرمان و برخی از آن‌هایی که همراه با گروه تفحص، در بیابان‌ها و سنگر‌های نیمه باقی‌مانده جنوب، به دنبال نشانی از بی‌نشان‌ها هستند، نام این سه شهید را خوب در خاطر دارند.

عباس و حسین صابری پس از سال‌های دفاع مقدس خود را به کاروان شهدا رساندند و از قافله جا نماندند. حسن اما پیش‌تر‌ها در همان سال‌های دفاع مقدس «هل‌من ناصر» ارباب خویش را لبیک گفته بود.

حال این روزها که شبکه‌های اجتماعی و مجازی، رسانه‌های دیداری و شنیداری از لحظه به لحظه مراسم خاکسپاری یک جوان هنرمند می‌گفتند، چه غبار فراموشی شهر و کوچه‌هایمان را دربر گرفته بود؛ غباری که حتی نتوانست با نسیمی از دل‌ها و یاد‌ها زدوده شود.

مراسم سالگرد مادر این شهید بزرگوار در حالی برگزار شد که شاید خیلی از رسانه‌ها حتی نامی هم از آن در خاطره‌ها ثبت نکردند؛ مادری که سه جوان برومند خویش را با دلی راضی راهی سفر کرد؛ سفری که شاید خود بیش از هر کس می‌دانست بازگشتی دنیوی در آن نخواهد بود بلکه راهی به سوی آسمان داشت.

مادر سال‌ها پس از شهادت آخرین پسرش تنها ماند؛ روزهای «مادر» را در کنار قاب عکس حسن و حسین و عباس درد‌دل می‌کرد؛ در خانه‌ای که هنوز عطر حضور سه برادر در آن باقیست؛ مادر سال‌ها با درد پا خود را به قطعه 40 بهشت‌زهرا(س) می‌رساند و آرام آرام ابتدا برای شهدای گمنام آن‌جا فاتحه‌ای می‌خواند و سپس میان آرامگاه و سنگ قبر سه پسر خود می‌نشست و عقده ی دل می‌گشود.

این روزها سالی از هم‌نشینی مادر با فرزندان می‌گذرد؛ این روزها محل کرمان جنوبی واقع در شرق تهران شاید کمتر عطر چادر مادر را در خاطر دارد؛ گرچه سوغات دنیا برای تمامی ‌افلاکیان همین باشد؛ فراموشی؛ اما خیلی از یاد‌ها هیچ‌گاه نمی‌توانند به فراموشی بسپارند چشمان مادری را که در فراق فرزندان پر بغض می‌شود اما باز می‌گوید «خدا را شکر، راضی‌ام به رضایش...».

وقتی از او می‌پرسند چه طور می‌تواند شهادت سه فرزندش را تاب بیاورد با قلبی که از درد آکنده شده باز بغض خود را با اشکی فرو می‌نشاند و می‌گوید: مگر بانوی صبر خانم حضرت زینب(س) همه عزیزانش را در کربلا و در راه خدا نداد. آری، مادر روزهاست که دیگر نیستی، اما کلامت خوب در خاطره‌ها مانده، نگاهت و بغض‌هایی که از حسن، عباس و حسین پنهان می‌کردی تا شاید اجر مادر شهید بودنت را از دست ندهی.

ما را ببخش مادر، این روزها گرد فراموشی این شهر سربی بر دل‌هایمان پاشیده شده؛ ما را ببخش مادر که قلم‌هایمان آنجا که باید می‌نوشت ننوشت، گرچه خوب می‌دانیم اجر قلب مهربان و زینب‌وارت هرگز نیازی به فریاد‌ها و نوشتن‌ها و یاد‌های ما ندارد، اما تو ما را ببخش که باز یادمان در یاد‌هایی که باید می‌ماند، گم شده است.

ما را ببخش مادر که این روزها در شبکه‌های مجازی‌مان گم شدیم میان بازی با شهرت‌ها و نقش‌هایی که گاهی در میان نقش اصلی زندگی فراموش شد. ما را ببخش مادر که رسانه‌هایمان پیش از به یادآوری قلب زینبی و فرزندان کربلایی‌ات، در میان تیترهای پر مخاطب جولان می‌دهند.

گرچه این روزها شادی و هم‌نشینی در کنار فرزندان شهیدت و لبخند رضایت رب تعالی بر تو گواراتر از هر نام و نشانی است که در دنیای خاکی و زمینی‌مان ثبت می‌شود؛ اما از همان دور‌تر‌هایی که می‌بینی، دعایمان کن که قلم‌هایمان رنگ حسن و عباس و حسین شهیدت بر خورد بگیرد و به همان حقانیتی که آن‌ها را در راه روضه‌های کودکی‌هایشان به روضه‌ای جاودان رساندی، حقانیت یابد.

سالگرد وفات مادر شهیدان صابری هفته گذشته برگزار شد و با کمی تأمل در میان چند سایت و خبرگزاری و روزنامه در می‌یابیم که باز هم یاران چه غریبانه، رفتند ازین خانه...
هم‌نشینی‌ات با حسن، حسین و عباس گوارای وجود مادر...

شهیدان صابری

حسین‌ شب اربعین سال 1341 به دنیا آمد و شب هفتم شهادتش در سال 1376 مصادف با شب اربعین بود. حسن‌ متولد 1349 بود که در عملیات «بیت‌المقدس 2» به شهادت رسید. عباس شب میلاد حضرت علی‌اکبر(ع) در سال 1351 به دنیا آمد، شب هفتم محرم به شهادت رسید و پیکرش در روز عاشورای 1375 تشییع و به خاک سپرده شد.

شهید حسن صابری درمنطقه ماووت عراق، شهید عباس صابری در  منطقه فکه و در حین تفحص شهدا و شهید حسین صابری در منطقه فکه و در حین تفحص شهدا به شهادت رسیدند.

* طاهره رفعت