استاد مولایی: قرائت قرآن خوانندگی نیست

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) ویژه‌برنامه «یاد استاد» کاری از گروه قرآن، اطلاع‌رسانی و امور مجازی رادیو قرآن امروز، هفتم آذرماه به مناسبت چهلمین روز درگذشت مرحوم استاد ابراهیم پورفرزیب(استاد مولایی) با اجرای کارشناسی محمدرضا پورمعین و با حضور محسن مظاهری از شاگردان استاد مولایی به روی آنتن شبکه رادیویی قرآن رفت.
محسن مظاهری که در استودیوی برنامه یاد استاد حاضر شده بود در بخشی از سخنان خود به لقب اکبرالقراء که توسط مقام معظم رهبری به مرحوم استاد مولایی داده شده بود، گفت: سال 74 در یکی از دیدارهای جامعه قرآنی با مقام معظم رهبری که در نخستین روز ماه مبارک رمضان بود رهبر معظم انقلاب در آن برنامه فرمودند؛ ابوالعینین اکبرالقراء مصر و استاد مولایی نیز اکبرالقراء ایران است و از همان زمان بود که استاد مولایی لقب اکبرالقراء را گرفت.
وی افزود: استاد مولایی صوت بسیار زیبایی داشت و قرآن را با صوت زیبایی تلاوت می‌کرد اما بعد از اینکه یک عمل بینی انجام داد دچار مشکل شد و دیگر نتوانست در جلسات، قرآن را با صوت تلاوت کند اما قبل از آن همواره در مجالس و جلسات قرآن، با صوت تلاوت می‌کرد.
مظاهری افزود: پدر مرحوم استاد مولایی، مرحوم حاج محمدجواد پورفرزیب بود که وی نیز در مسجد لاله‌زار تهران بسیار فعال بود و از همان سنین کودکی استاد، ایشان را به جلسات قرآن مسجد لاله‌زار می‌برد. مرحوم استاد مولایی از شاگردان استاد احمد مازندرانی که از قضات دادگستری بود، بودند و مرحوم استاد احمد مازندرانی هم که شاگردان زیادی تربیت کرده بودند درباره استاد مولایی می‌گفتند؛ استاد مولایی در جمع شاگردانم بلبل من است.
وی ادامه داد: پس از اینکه استاد مولایی سال‌ها به همراه پدرشان به مسجد لاله‌زار و جلسه مرحوم استاد احمد مازندرانی می‌رفتند آمدند به جلسه قرآن ما در سنگلج و تا آخرین لحظات عمرشان نیز در این جلسه بودند.
مظاهری درباره دلیل اینکه مرحوم استاد ابراهیم پورفرزیب با نام استاد مولایی شناخته می‌شد، گفت: نام فامیلی مادر استاد ابراهیم پورفرزیب، «مولایی» بود که استاد به دلیل احترام زیادی که برای مادرش قائل بودند همیشه می‌گفتند مرا مولایی صدا کنید. مرحوم استاد مولایی همواره احترام بسیار زیادی برای پدر و مادر خود قائل بودند که این برای ما درس بسیار بزرگی بود.
وی درباره برخی از شاگردان مرحوم استاد مولایی گفت: شاگردان استاد مولایی زیاد هستند از اولین شاگردان ایشان مرحوم حاج محمد غفاری، مرحوم سرهنگ مسگرها و... بودند؛ محبوبیت استاد مولایی به قدری زیاد بود که اگر قاریان مصری از سوی سازمان اوقاف برای تلاوت به ایران دعوت می‌شدند این قاریان تمام ماه مبارک رمضان را در جلسات استاد مولایی حاضر می‌شدند تا جایی که سازمان اوقاف اعتراض می‌کرد که ما از این اساتید مصری دعوت کرده‌ایم و به آنها پول داده‌ایم که به ایران بیایند چرا به جلسات شما می‌آیند؟
وی ادامه داد: مرحوم استاد مولایی گاهی اوقات در جلساتی که برگزار می‌شد بین استاد مروت و مرحوم استاد غفاری، مسابقه می‌گذاشت و هر کدام از آنها یک آیه از قرآن را تلاوت می‌کردند.
مظاهری با عنوان نام تعدادی دیگر از شاگردان استاد مولایی که به صورت مرتب در جلسات ایشان حاضر می‌شدند، اظهار کرد: حسین کرمی که از شاگردان استاد مولایی بود در آن سال‌ها صبح‌های جمعه هر هفته در سرمای زیر صفر درجه اردبیل به تهران می‌آمد و صبح‌های جمعه ساعت‌ها پشت در مسجد می‌نشست تا در مسجد باز شود و بتواند در جلسه قرآن استاد مولایی شرکت کند و بعد از جلسه نیز دوباره به اردبیل می‌رفت.
در این بخش از برنامه «یاد استاد» سیدمحسن موسوی‌بلده، استاد و پیشکسوت قرآنی میهمان تلفنی برنامه بود و با عنوان این مطلب که با فوت استاد مولایی، جامعه قرآنی یتیم شد، گفت: مرحوم استاد مولایی پیشکسوت‌ترین استاد قرآن کشور ما بودند که بنده ایشان را پدر جامعه قرآنی می‌دانم زیرا هر آنچه که یک پدر برای فرزندان خود انجام می‌دهد استاد مولایی برای شاگردان خود و قرآنیان انجام می‌داد.
وی ادامه داد: مرحوم استاد مولایی و استاد مروت رزق معنوی جامعه قرآنی را تأمین و مطالبه کردند و این رزق معنوی را به فرزندان خود دادند و در واقع برای جامعه قرآنی و قرآنیان پدری کردند.

موسوی‌بلده افزود: مرحوم استاد مولایی علاوه بر اینکه رزق معنوی برای فرزندان معنوی خود و جامعه قرآنی فراهم آورد بلکه از نظر مالی نیز فرزندان معنوی خود را تأمین کرد و با راه‌اندازی صندوق اندوخته نیکان، از محل این صندوق به قرآنیان و اساتید قرآنی کمک کرد و به افرادی که در زمان خاصی نیازمندی مالی داشتند وام قرض‌الحسنه می‌داد.
در بخش دیگری از برنامه یاد استاد، محمدرضا پورزرگری، قاری بین‌المللی قرآن و از شاگردان استاد مولایی میهمان تلفنی برنامه بود که در سخنانی گفت: بنده از روزهای آغازین که کار یادگیری و تعلم قرآن را آغاز کردم در محضر استاد موسوی‌بلده بودم اما گاهی اوقات نیز به محضر مرحوم استاد ابراهیم پورفرزیب می‌رسیدم و از جلسات ایشان نیز بهره می‌گرفتم. هر یک از قرآنیان در محضر هر یک از اساتید قرآنی که قرار می‌گرفتند به طور غیرمستقیم از رهنمودهای مرحوم استاد مولایی نیز بهره‌مند می‌شدند.
پورزرگری با بیان اینکه ماه‌‌ رمضان و صبح‌های جمعه در جلسات قرآن استاد مولایی حضور داشتم، گفت: مرحوم استاد مولایی به واقع یک استاد قرآن به تمام معنا بود، هم از نظر تخصص بالا در امر اطلاعات علوم قرآن و علم قرائات و تجوید و هم از نظر اخلاق فردی؛ مرحوم استاد مولایی بسیار متواضع، با شخصیت و صاحب کرامات اخلاقی بود و هرچند در ظاهر هیچ ادعایی نداشت اما از منش و اخلاق قرآنی و اسلامی برخوردار بود.
وی ادامه داد: چندین بار برای بحث داوری با مرحوم استاد مولایی همسفر بودم و در طول این سفرها هیچگاه نشنیدم که ایشان از کسی غیبت کند؛ استاد مولایی یا سخن نمی‌گفت و یا اگر سخنی هم می‌گفت چیزی بود که برای ما جنبه آموزشی و تربیتی داشت.
پورزرگری در بیان خاطره‌ای از مرحوم استاد مولایی گفت: در یکی از جلسات که سه سال پیش در خدمت استاد مولایی بودیم زمانی که دو نفر شروع به خواندن قرآن کردند ایشان به نشانه اعتراض از جا بلند شد و جلسه را ترک کرد که بنده به دنبالشان رفتم تا مانع رفتنشان شوم که دیدم ایشان خیلی ناراحت است و گفت: «این افراد نباید قرآن بخوانند، قرآن خوانندگی نیست و کسانی که قرآن می‌خوانند باید شأن قرائت قرآن را حفظ کنند».
وی افزود: بزرگان تلاوت ما از جمله مرحوم استاد مولایی به اصالت تلاوت اهمیت زیادی می‌دادند و معتقد بودند که قرآن را نباید برای خودنمایی و برای اینکه هنر را به رخ هم بکشیم تلاوت کنیم.
در بخش دیگری از برنامه یاد استاد، محسن مظاهری اظهار کرد: مرحوم استاد مولایی تا آخرین لحظه عمرشان با قرآن مأنوس بودند حتی زمانی که ایشان در بیمارستان بستری بودند و قدرت تکلم نداشتند من که هر روز به ملاقات ایشان می‌رفتم یک روز پشت در اتاق ایشان صدای تلاوت قرآن را شنیدم و وارد اتاق که شدم، دیدم برای استاد یک سی دی تلاوت گذاشته‌اند. استاد مولایی در آن لحظه نمی‌توانست صحبت کند اما با اشاره به اطرافیان خود فهمانده بود که می‌خواهد صدای تلاوت قرآن گوش کند و از آنها خواسته بود که برای او سی دی تلاوت بگذارند. زمانی که در اتاق صدای تلاوت قرآن می‌آمد استاد اشک در چشمانش سرازیر بود و تا آخرین لحظه با قرآن مأنوس بود.