فیلم‌های دینی با سرمایه شخصی تولید شود

عیدالله علیخانی، تهیه‌کننده سینما در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، با بیان این‌که در پرونده کاری وی فیلم‌های انقلابی کم نیست، اظهار کرد: در پرونده کاری من فیلم انقلابی نیز وجود دارد. برای نمونه می‌توانم به فیلم «تشکیلات» اشاره کنم که در آن به شکلی مستقیم موضوعی انقلابی مورد توجه قرار گرفته بود. در کنار این فیلم چند کار دیگر هم در حوزه سینمای جنگی و اکشن دارم که به نوعی در آنها به رشادت‌های نیروی انتظامی پرداخته می‌شود، اما تمام این کارها تنها عنوانی ارزشی ندارند، بلکه هر کدام در سالی که تولید شده‌اند، توانسته‌اند فروش خوبی داشته باشند.

وی افزود: وقتی از فروش فیلم‌های انقلابی و ارزشی سخن می‌گویم منظورم تنها سود مادی آن نیست، هرچند آن نیز در جای خود شایسته است، بلکه منظورم تعداد مخاطبانی است که فیلم را دیده‌اند. بر خلاف بسیاری از فیلم‌های به اصطلاح دینی و انقلابی که تنها نامی را یدک می کشند، اما کسی آنها را تماشا نمی‌کند، اما اینکه چرا فیلم‌های کم مخاطب باز هم تولید می‌شود دلیلی روشن دارد، آن هم این است که تهیه کننده چنین کارهایی عموما دولت است. برای همین تهیه‌کننده و فیلمساز دغدغه‌ای برای برگشت سرمایه ندارد، پس هر آنگونه که بخواهد فیلمسازی می‌کند و نگران بازگشت سرمایه فیلم نیز نیست.

تهیه‌کننده فیلم «آواز قو» درباره فیلم‌های جشنواره‌ای نیز چنین توضیح داد: من فیلم‌های جشنواره پسند را مصداق کامل کلمه «خسر الدنیا و الاخرت» می‌دانم، چون این کارها نه خارج از کشور را دارد و نه داخل را. این کار تنها سعی دارند با نشان دادن برخی کاستی‌ها که در هر جامعه‌ای وجود دارد برای خود در جشنواره خارجی نامی کسب کنند. جشنواره‌های خارجی نیز برای اینکه از جامعه خود فخر فروشی داشته باشند و به مردمشان بقبولانند که در کشور خوبی زندگی می‌کنند به این تولیدات جایزه می‌دهد. صدق گفته فوق زمانی آشکار می‌شود که ببینیم، معمولا کارهایی که در این زمینه موفق بوده‌اند آثاری نیستند که از افتخارات کشور ما سخن گفته باشند. این قبیل رفتارها هم به هیچ وجه مورد پسند من و حسین فرحبخش (شریک کاری، علیخانی) نیست.

وی در پاسخ به این سوال که رسالت خود را در سینما چه می‌داند، گفت: ما در سینما نه برای جشنواره‌های خارجی فیلم می‌سازیم نه برای رضایت مسئولان، بلکه تنها هدفمان رضایت ملت ایران است، این ویژگی را هم از آنجا به دست می‌آوریم که دستمان تو جیب دولت یا جشنواره‌های خارجی نیست، بلکه خودمان برای فیلم خرج می کنیم و سود آن نیز مسلما به خود ما باز می‌گردد.

تهیه‌کننده فیلم «زندگی خصوصی» اضافه کرد: اتفاق فوق است که صنعت سینما را زنده نگاه می‌دارد، والا اگر چنین نباشد باید منتظر ورشکستگی سینما باشیم. این اتفاق به نوعی در حال رخ دادن است، چون فیلم‌های روی پرده می‌رود که تنها بیننده‌اش صندلی‌های خالی هستند. برای همین هر روز شاهد بسته شدن یک سالن سینما هستیم.

وی در پاسخ به سوالی پایانی مبنی بر اینکه چرا وی سعی نمی‌کند فیلم‌های دینی و دفاع مقدسی پر مخاطب بسازد، بیان کرد: پیش‌تر گفتم که در دفتر ما فیلم‌های دینی و انقلاب کم تولید نشده است. در این میان ممکن است تعاریف ما از سینمای دینی و انقلابی با یکدیگر تفاوت داشته باشد. اما در این میان ذکر یک نکته را ضروری می‌دانم که سخت افزار لازم برای تولید کارهایی با محوریت دفاع مقدس در اختیار ما نیست و این دست تولیدات معمولا در اختیار افراد خاص است. ما نیز حاضر نیستیم برای خوشایند هیچ مدیری دست به کاری بزنیم. برای همین سعی می‌کنیم در هنر هفتم به همان خواست تماشاگر بسنده کنیم.