به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از آذربایجان غربی، بدون توجه به باطن عبادت، ظاهر عمل نقش چندانی در سازگاری معنوی بشر ندارد.
در روایات آمده است نماز به مقداری که شما را از انجام گناهان و معاصی، ارتکاب فحشا و منکرات بازمیدارد، به همان اندازه مورد قبول خداوند متعال قرار گرفته است مثلاً اگر نماز بهجا میآورید ولی میل به گناه در شما کم نشده است و گناهی از شما سر میزند، بدانید که نماز شما پذیرفته نشده است و بر شما اثر مثبت نگذاشته است.
ملاحضه میشود که برخی از نماز گزاران به این عمل عبادی میپردازند ولی بسیاری از گناهان را نیز از آنان صادر میشود مثلا دروغ میگویند، خیانت در امانت میکنند، حقوق خانواده حقوق همسایه و همکاران را ضایع میکنند و برخی دیگر از کارهایی را که زیبنده یک مسلمان نیست را انجام میدهند.
شاید یکی از علل و عواملی که برخی از افراد به نماز بها نمیدهند و نماز نمیخوانند این باشد که اعمال و افعال نمازگزاران را مورد بررسی قرار میدهند و وقتی ملاحظه میکنند که فردی که نماز میخواند برخی اعمال زشت از او سر میزند نماز خواندن را کاری بیبهره میپندارد که سودی به حالش ندارد.
در نقطه مقابل اگر بخواهیم فرهنگ نماز را میان جوانان و آحاد جامعه گسترش دهیم، باید آثار نماز را در وجود خود متجلی سازیم زیرا اگر بهعنوان یک نمازگزار منشأ خدمات شایان به همنوعان خود باشیم به طور طبیعی فرهنگ نماز را میان مردم ایجاد کردهایم.