لزوم ارائه مباحث عاشوراپژوهی با زبان قابل فهم برای غربیها
گروه حوزههای علمیه: عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تأکید کرد: پژوهش‌های دینی و قرآنی از جمله مرتبط با عاشورا باید با زبان قابل فهم برای غرب بیان شود و تنها به ترجمه متون بسنده نکنیم.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) حجتالاسلام والمسلمین حبیب‌الله بابایی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، امروز 16 بهمن در نشست علمی عاشوراپژوهی در غرب گفت: متأسفانه در حوزه تبیین مباحث اسلام برای غربیها اغفال و اهمال بسیاری انجام شده است.
وی افزود: یکی از مشکلات ما این است که کسانی که سعی کردند نوشتههای عاشورایی و دینی را برای غربیها بنویسند، تنها زبان انگلیسی را به جای زبان فارسی قراردادند ولی به هیچ عنوان به زبان فرهنگ غربی در این حوزه توجه ندارند.
عضو پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تصریح کرد: آفت این نوع ترجمه بسیار زیاد است و این مسئله نه فقط صرف مال و وقت است بلکه ممکن است به کج‌فهمی آنها نسبت به اسلام نیز منتج شود.
بابایی بیان کرد: در ارایه پژوهشها به غربیها باید ابتدا مخاطب خود را به خوبی بشناسیم و در ضمن نیز توجه داشته باشیم که غربیها به هیچ عنوان با پیشفرضهای اولیه ما آشنا نیستند که بخواهیم مفاهیم غنی عاشورایی را در سطح عالی برای آنها بیان کنیم.
وی افزود: ما نباید فرهنگ عاشورایی را برای انتقال به حوزه علمیه غربی تقلیل ببخشیم بلکه در واقع این کار توسعه فرهنگ عاشورا است؛ ما نباید در جایی که عاشورا با فرهنگ مدرنیته مشکلی پیدا کرد آن را کات کنیم بلکه در اینجا نباید پا پس بکشیم و آن را برای افراد غیرمسلمان قابل فهم کنیم.
ارایه مباحث دینی به زبان قابل فهم برای جهان
عضو پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تصریح کرد: در حوزه قرآنی بحث تحدی مطرح است و اینکه تحدی و اعجاز قرآن آیا فقط در ظاهر و ادبیات قرآن است یا در محتوا، قابل بررسی است؛ تحدی برای کسی است که قرآن را باور ندارد. زبان تحدی باید کاملاً یک زبان قابل فهم برای مخاطبی باشد که شما و قرآن را باور ندارد. اگر این بحث تحدی در مقوله اهل بیت(ع) و عاشورا وجود دارد، باید قابلیت ارایه به کسی که عاشورا و ما را قبول ندارد داشته باشد و اگر این کار را نکنیم این تحدی، تحدی ناقصی خواهد بود.
بابایی بیان کرد: صحبت از عاشورا برای یک انسان مدرن برای انسان غربی باید مقبول باشد و در ضمن باید معطوف به نیازهای وی نیز باشد؛ اگر فرد غربی احساس نکند که می‌تواند از این پدیده برای حل مساله‌های روز مره خود نمی‌تواند استحصالی داشته باشد نمی‌توانیم عاشوراپژوهشی خود را در غرب به سرانجام برسانیم.
وی افزود: در مساله عاشوراپژوهشی در پنج نکته می‌توانیم در پژوهش‌های خود با نیازهای غربیان ارتباط برقرار کنیم اولین حرف جدید ما برای انسان غربی، مساله دردها و رنج‌هایی است که در حوزه ادبیات امروزین غربی رایج است.
عضو پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تصریح کرد: مساله درد و رنج هم یک مساله الهیاتی است که برای مسیحیان نیز یک مبحث کلامی است؛ نکته دوم در این بحث، جنبههای سیاسی و اجتماعی رنج است که آیا این مبحث می‌تواند یک نظریه انسجام اجتماعی ارائه کند یا خیر.
بابایی افزود: مساله دیگر، مساله من و دیگری است که اگر با این رویکرد وارد عاشوارپژوهی شویم می‌توانیم چندین مساله را پیشنهاد کنیم که از آن جمله این است که آیا ما در حال درد و رنج معنوی از خود تهی می‌شویم و به دیگران گرایش پیدا می‌کنیم و یا اینکه در این وضعیت خودگراتر می‌شویم.
عضو پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تصریح کرد: نکته دیگر در این عرصه، بحث عشق مشترک است یعنی در وضعیتی که انسانها در یک جامعه به یک محبوب مشترک، عشق مشترکی ابراز می‌کنند این عشق مشترک نه تنها باعث می‌شود که افراد با معشوق خود ارتباط پیدا کنند بلکه باعث می‌شود که با عشاقان نیز ارتباط معنوی پیدا کنند.
بابایی گفت: نکته دیگر آن است که امام حسین(ع) با گذشتن از خود عزت نفس را به منصه ظهور رساند. اینکه ایشان چگونه از خود میگذرد، و با این از خود گذشتن عزت نفس پیدا میکند و این عزت نفس ایشان باعث تحقیر دیگران نمیشود.
وی افزود: مساله چهارم بحث عشق است که یکی از اندیشمندان غربی بیان کرده است که حضرت مسیح(ع) سردی عشق را یکی از علائم آخرالزمان بیان کردهاند که در این بین باید بهترین الگوهای عشقی و حبی را با عاشورا برای دنیای امروز تبیین کرد؛ اساسا یاد رنج های محبوب باعث ازدیاد حب و عشق می‌شود.
پوچی در شرق و غرب
عضو پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تصریح کرد: مساله پنجم مساله معنا و بی معنایی در انسان معاصر امروز است؛ در این عرصه دو نوع پوچی شرقی و غربی داریم که در نهیلیسم غربی به جای خود کشی باید بیشتر به دنیا وابسته شد ولی درپوچ‌گرایی شرقی در رسیدن به معنی باید خود را حذف کرد.
وی افزود: عاشورا مساله فدا شدن را به بهترین شکل بیان میکند که انسان با قربانی کردن خود قهرمان می‌شود و اگر قربانی نمیشد قهرمان هم نمیشد.
