ابراهیم حسنبیگی، نویسنده دینی کشورمان در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، در پاسخ به میزان تولید آثار دینی در حوزه ادبیات داستانی عنوان کرد: بیش از اینکه نگران تولید اثر در این حوزه باشیم، باید نگران کتاب نخواندن مردم باشیم.
وی با اشاره به اینکه مدت زمانی این موضوع توسط خبرگزاری ایکنا به چالش کشیده شده بود، افزود: وقتی گفته میشود که مردم کتاب نمیخوانند، شاید به نظر بیاید که باید مچ آنها را بگیریم، ولی این طور نیست که برای مثال به مردم بگوییم که چرا کتاب نمیخوانید، آنها نیز قطعاً هزاران مشکل را بازگو میکنند.
نویسنده رمان «محمد(ص)» ادامه داد: در این ورطه آنچه که از همه مهمتر است اینکه باید در مردم نیاز به مطالعه را ایجاد کنیم که متاسفانه در این حوزه ضعف بسیاری داریم. هر پدر و مادری که فرزندش به مدرسه میرود، این احساس نیاز را میپذیرد که باید برای تحصیل فرزندش هزینه کند.
وی در توضیح بیشتر گفت: این اقدام به این معنی است که فرزندان باید درس بخوانند، دیپلم بگیرند، دانشگاه بروند و ...؛ در این روزگار بحث تحصیل برای همه خانوادهها تبدیل به دغدغه شده است. حتی کشاورزی که روی زمین کار میکند، حاضر نیست که فرزندش راه او را که کشاورزی است ادامه بدهد.
حسنبیگی توضیح داد: اینکه چنین رویکردی درست است یا اشتباه، کاری ندارم، ولی موضوع اینجاست که مردم این ضرورت را احساس کردهاند که باید درس بخوانند. بر این اساس فرزندان خود را حتی در بهترین مدارس غیرانتفاعی نیز ثبتنام میکنند تا به تحصیل بپردازند؛ اما همین احساس مسئولیت در حوزه مطالعه وجود ندارد.
وی گفت: والدین باید بدانند که اگر فرزند آنها مدرک کارشناسی ارشد هم بگیرد، ولی اهل مطالعه نباشد، این مدرک به درد وی نمیخورد. این کتاب است که به فرزندان اطلاعات و آگاهی میدهد و سبب میشود که احساس مسئولیت کنند. در یک کلام میتوان گفت که با مطالعه میتوان انسان فهیم تربیت کرد که فهم اخلاقی و رفتاری داشته باشد.
حسنبیگی با طرح این پرسش که چه کسی میتواند چنین ضرورتی را در مردم ایجاد کند، گفت: دولت در این ورطه مسئولیت دارد. آنان باید احساس نیاز را ایجاد کنند و راهکارهای انجام این اقدام را بیابند. در این باره هر دولتی اقداماتی انجام داده است؛ برای مثال در یک دولت به بحث مسکن مهر اهمیت داده شد، در دولت کنونی به موضوع سلامت اهمیت داده میشود و دولت در این رابطه اعتبار سنگینی را متحمل شده است.
وی افزود: آیا دولتها باید روی یک بعد از ابعاد کار کنند و آیا این احساس نیاز نمیتواند در حوزه فرهنگ هم باشد؟ به این معنی که سرمایهگذاری کنند تا ظرف دو سال آینده سرانه مطالعه تا 10 درصد در جامعه افزایش یابد. متاسفانه هنوز هیچ اقدامی از سوی دولت در این راستا انجام نشده است و میتوان گفت که این موضوع مورد توجه قرار نگرفته است.