میلاد نیکآبادی، نویسنده و کارگردان تئاتر در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) گفت: اعمال سیاستهای غلط و مدیریت نادرست مدیران و مسئولان وزارت ارشاد در حوزه هنرهای نمایشی موجب شده است که فعالان تئاتری با وجود آنکه از هیچ حمایتی برخوردار نیستند، اما فعالیت در تالارهای خصوصی نمایش را ترجیح دهند.
وی که با کارگردانی نمایش «رابینسون کروزوئه» این شبها در «تئاتر باران» اجرا دارد، ادامه داد: از این اتفاق خرسندم و باید بگویم که مسئولان مجموعه خصوصی «تئاتر باران» در فضایی دوستانه تعامل خوبی با گروههای نمایشی که در این سالن اجرا دارند به انجام میرسانند، اتفاقی که در مورد مجموعههای دولتی شاهد آن نیستیم و معمولاً مدیران مجموعههای نمایشی دولتی در جریان مشکلات و معضلات گروهها نیستند و از فاصلهای طولانی با گروههای فعال و معمولاً با واسطهتراشی با آنان در ارتباط هستند.
نیکآبادی تصریح کرد: با وجود اینکه گسترش تئاترهای خصوصی در زمینه رفع بحران سرانه فضاهای نمایشی راهگشاست، اما نباید این موضوع را از نظر دور داشت که به هر حال این سالنهای نمایشی بازوی کمکی اجراهای عمومی تئاتر هستند و باید به فکر تأسیس مجتمعهای تئاتری و یا بهسازی فضای نمایشی موجود تحت نظر ارشاد باشیم؛ چرا که به حمایت دولتی در زمینه تولید تئاتر همچنان نیاز مبرم داریم.
وی در ادامه گفت: متأسفانه تأخیر در نوسازی سالنهای مجموعه تئاتر شهر نزدیک به یک سال است که استفاده بهینه از این مکان فرهنگی که مهد تئاتر حرفهای کشور است را مختل کرده، در شرایطی که همچنان با کمبود سالن برای اجرای تئاتر روبرو هستیم، حتی بهرهمندی از یک سالن نمایشی نیز میتواند شرایط نسبتاً مطلوبی را برای فعالان تئاتری که همچنان در صفهای طویل انتظار برای اجرا به سر میبرند به وجود آورد.
سیاستهای اجرایی به دور از واقعیت فضای تئاتر کشور است
این کارگردان تئاتر افزود: جای شگفتی است در حالی که ظرفیت سالنهای نمایشی با وجود حجم بالای تقاضا و افزایش کمی فعالیتهای نمایشی متناسب بالا نرفته است، به طور مثال در مجموعه تئاتر شهر، مدیریت هر یک از سالنها به شورای هنری سپرده شده و آنها سیاست اجرایی را برای این سالنها اتخاذ کردهاند که به دور از واقعیت تئاتر کشور است.
نیکآبادی تأکید کرد: وقتی ما با بحران سرانه فضاهای نمایشی رو در رو هستیم، چرا باید سالن قشقایی به شیوه غیرمرسوم برای اجرای عمومی تئاتر درآید. این شیوه برای ممالکی است که سالن نمایشی فراوانی در اختیار دارند و لذا یک سالن را اختصاص به گروهی میدهند که در یک پروسه زمانی مشخص به فعالیت، نوآوری و شیوه متفاوت اجرایی اقدام کند.
وی در پایان گفت: به نظر من تنها راه حل خروج مدیریت تئاتر از این ناهنجاری، دخالت مدیرکل هنرهای نمایشی در تصحیح شرایط نامطلوب فعلی است که یا با اصلاح سیاستها و یا تغییر مدیران تئاتر میتواند جلوی بغرنج شدن هر چه بیشتر مشکلات تئاتری کشور را سد کند.