انسان در برزخ رشد علمی دارد، اما رشد عملی ندارد/ در قیامت همه میهمان سفره خویش هستند

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) آیت‌الله‌العظمی عبدالله جوادی آملی امروز 28 اردیبهشت ماه در درس تفسیر خود در مسجد اعظم در سخنانی گفت: از نظم و تدبیر عالم و از هستی این نظام خلقت به هستی و نظم و علم و تدبیر الهی پی می‌بریم.
وی با بیان اینکه خلقت عالم بر حق است افزود: ممکن نیست کسی دروغ بگوید و اختلاس بکند و رسوا نشود زیرا این نظام، نظام حق است و هر کاری انسان انجام دهد نظام آن را حفظ می‌کند و در جایی به او نشان می‌دهد لذا غیبت و دروغ و ... در آن راه ندارد. این که فرمود مصالح ساختمانی نظام هستی حق است و در اینجا ما بازیگر نیستیم که کسی هر کاری خواست بکند به همین معناست.
این مفسر قرآن عنوان کرد: قرآن بعد از تبیین این مسئله فرمود اگر این نظام به هدف نرسد بیهوده است و چون به مقصد می‌رسد روزی به نام یوم القیامة وجود دارد که لاریب فیه است؛ پس مبدا و معاد حق است و بدون تردید وحی و نبوت که از گزند سحر و جادو و افتراء و ... مصون است هم حق است.

تبیین جهان غیب برای پیامبر(ص)

این مفسر قرآن بیان کرد: خداوند طرزی جهان غیب را برای پیامبر بیان کرده که گویی یک روستا را دارد به او نشان می‌دهد. چگونه یک فرد محلی در یک محل تمام کوچه پس کوچه‌ها را می‌شناسد وقتی خدا بخواهد اسرار خلقت را برای پیامبر تشریح کند همه کوچه پس کوچه‌های غیب را تبیین می‌کند. لذا داستان انبیاء گذشته و ... را برای او بیان کرده و فرموده است که تو نبودی اما ابراهیم این ماجرا و مریم آن ماجرا را داشت و ایضا سایر انبیاء.
جوادی آملی عنوان کرد: این قدرت فقط قدرت الهی است که این گونه غیب را برای پیامبر تشریح می‌کند لذا وقتی مبدا و معاد به ضرورت حق است نبوت و وحی هم حق است و بعد فرمود الله نور آسمان‌ها و زمین است. چون معاد هم به مبدا بر می گردد و فرمود شما یا ملخد هستید و تحت ولایت هوای نفس که اومانیسم است و یا تحت ولایت خاصه الهی و البته همه تحت ولایت مطلقه خدا.
وی تاکید کرد: خداوند بشر را آزاد گذاشته و اگر بشر بخواهد گوشه‌ای از عالم را عوض کند، دامنگیر خودش می‌شود و هیچ کاری بر خلاف نظام نمی‌شود.
وی با بیان اینکه اومانیسم از هر خطری بدتر است تصریح کرد: بتها دو قسم هستند که یکی بت بیرون و دیگری بت درون است که همان اومانیسم است.
این مفسر قرآن ادامه داد: همه این انذارهای قرآن برای آن است که به مردم بفهمانید اگر مشکل علمی دارید قرآن براهین علمی متعدد اقامه کرده که عالم در تحت تدبیر علی حکیم است. الان ما به کسی که مقداری از اسرار عالم را فهمیده دانشمند می‌گوئیم پس آن که خود این گیاه و حیوان را با نظام آفرید یقینا عالم است.

عزت مطلق از آن خداست

وی اظهار کرد: قرآن ادامه داده است که اگر مشکل عملی و گرایشی هم دارند اگر از چیزی می‌ترسند باید از آتش بترسند و اگر به چیزی دلبسته هستند باید به بهشت دل ببندند و اگر بالاتر از ترس و امید به کمال مطلق می‌اندیشند کمال مطلق، خداست.
استاد برجسته حوزه عنوان کرد: صحنه جهان، صحنه علم است؛ جهان؛ دانشکده‌های پراکنده است و گوشه‌ای ازآن را برخی فهمیدند و شدند عالم و چیزی در عالم بدون علم نیست شما می‌گوئید فلان شخص طبیب است برای اینکه گوشه ای از درد و درمان را می‌داند ولی آنکه همه این‌ها را آفرید علیم نیست.
وی اظهار کرد: انذار پیامبر به امت آن است که آنان را از حوادث ناگوار دنیا و هم از قیامت بترسانی که روز جمع و جامعه نیست بلکه روز فرد و جمع است و فرد عین جمع است و در آنجا نه رابطه و نه ضابطه‌ای در کار نیست و هر کس میهمان سفره خویش است و ره توشه ر ا از اینجا باید ببرد.

رشد علمی در برزخ و توقف رشد عملی

این مفسر قرآن عنوان کرد: در برزخ افراد به اندازه صلاحیتشان رشد می‌کنند و رشد علمی فراوان است اما رشد عملی هیچ و ممکن نیست کسی کاری انجام دهد که با آن ثواب ببرد. تمام تلاش و کوشش مشرکان و ملحدان این است که ما را برگردانید تا توبه کنیم که نمونه ضعیفی از آن در رویا هست و وقتی انسان بیدار شد می‌گوید ای کاش فلان چیز را می‌پرسیدم و فلان کار را می‌کردم و در رویا هر چه می‌بیند نتیجه ملکات قبلی او ست.
وی افزود: در قیامت  مردم چند گروه هستند و عده‌ای به جهنم می‌روند و عده‌ای به بهشت و فرمود اگر خدا می‌خواست همه ایمان می‌آوردند ولی این اجبار بود و اجبار کمال نیست. در آیه 13 سوره سجده فرمود ما اگر می‌خواستیم هر کسی را هدایت می‌کردیم با اینکه همه را هدایت کرده است.

وی تاکید کرد: بشر مختار است و اختیار کمال اوست و ایمان با اختیار که کمال نیست. در سوره یونس فرمود که اگر خدا می‌خواست همه مردم اهل ایمان بودند و کسی کفر نمی‌ورزید.
این مرجع تقلید با بیان اینکه تمامی کارهای خدا بر اساس حکمت و مشیت و تدبیر است عنوان کرد: از این رو هیچ کاری بی حکمت او انجام نمی‌‌شود و توسل هم باید در مجرای مشیت و حکمت او باشد.