غواصان شهید، مصداق «حَسُنَ أُولَـئِکَ رَفِیقًا» هستند

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، مرتضی نجفی‌قدسی، مسئول دارالقرآن علامه طباطبایی(ره) در یادداشتی با عنوان «بهترین رفیقان» به موضوع 175 غواص شهید پرداخته که متن این یادداشت به شرح ذیل است:

«وَمَن یُطِعِ اللّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَـئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِینَ وَ حَسُنَ أُولَـئِکَ رَفِیقًا»(سوره نساء آیه 69) و آنان که خدا و رسولش را اطاعت کنند، البته با کسانی که خدا به آنها لطف و عنایت کامل فرموده یعنی با پیغمبران و شهیدان و صدیقان و صالحان محشور خواهند شد و اینها بهترین رفیقان هستند.

در این روزها ایران اسلامی داغدار عزیزانی است که حدود سی سال پیش به معراج رفتند و برای تذکر ما که آنها را فراموش کرده‌ایم، امروز دوباره به معراج شهداء می‌روند.

آنان کبوتران سبکبالی هستند که سال‌ها پیش همدیگر را یافتند و با یکدیگر پیمان رفاقت و دوستی بستند و تا آخر با هم ماندند و از یکدیگر جدا نشدند تا اینکه به محضر شریف آقای جهان، محبوب عالم، پرودگار عزیز یکتای بی‌همتا راه یافتند.

چه مهمانان عزیز و گرانقدری و چه دربار مقدس و مصفایی!

«مژده وصل تو کو کز سرجان برخیزم/ طایر قدسم واز دام جهان برخیزم

به ولای تو گر بنده خویشم خوانی/ از سر خواجگی کون و مکان برخیزم»

آری، آنان دلدادگان عاشقی بودند که وجودشان مالامال از محبت و عشق به پرودگار بود و برای خدا از خانه و کاشانه خود هجرت کردند و از همه چیز دل بریدند و تنها به جانان دل سپردند و قلوب آنان حرم الهی گشته بود و آتش این عشق آنچنان سینه‌های آنان را سوزانده بود که پس از گذشت ده‌ها سال دود آتش این دلسوختگان با دست‌های بسته بر ما هویداست.

«دست از طلب ندارم تا کام من برآید/ یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر/ کز آتش درونم دود از کفن برآید»

ای عارفان، ای مهاجران، ای مجاهدان، ای همدلان و همسفران و ای شهیدان، شما رفیقان خود را پیدا کردید، آن هم بهترین رفیقان، از پیامبران الهی و برگزیدگان خاص حضرت احدیّت و اولیای او گرفته تا صادقین و راستگویان و راست‌کرداران و از صالحین و نیکوکاران عالم گرفته تا شهیدان گلگون کفن «طُوبَى لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ»(رعد ،29) مسلماً منزلگاه شما مجاهدان راه پرودگار، جنات عدن و بهشت ابدی است و به مصداق آیه شریفه «وَمَنْ یُقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیُقْتَلْ أَوْ یَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا»(سوره نساء آیه 74) حضرت پرودگار به واسطه مجاهدت‌های شما اجر و پاداش عظیمی برای شما عنایت می‌کند، گرچه بهترین پاداش جهادگران و عارفان حضرتش، همانا لقای الهی است که به آن نائل آمده‌اید.

امّا آن سنگدلان و کوردلانی که شما را چنین اسفناک و بی‌رحمانه با دست‌های بسته زنده به گور کردند، بدانند که به مصداق آیه شریفه «وَمَنْ یَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِیهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِیمًا»(سوره نساء آیه 93)؛ یعنی هرکس انسان مومنی را عامدانه به قتل برساند، مجازاتش آتش جهنم است که در آن برای همیشه معذب و غضب و لعنت الهی بر او خواهد بود و خدای قهار عذابی بسیار شدید را برای او مهیا و آماده می‌سازد.

و اما این 175 نفری که این سعادت را یافتند تا به صورت گروهی به بارگاه قدس الهی شرفیاب شوند از همان هنگامی که از خانه‌های خود خارج و عازم دیار جبهه‌های نبرد شدند، مورد لطف و عنایت پرودگار قرار گرفتند و مصداق آیه شریفه «وَمَن یَخْرُجْ مِن بَیْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلى اللّهِ»(سوره نساء آیه 100) قرار گرفته، یعنی کسی که برای خدا از خانه اش خارج می‌شود و هجرت کننده به سوی پروردگار محسوب شود، اگر در این راه مرگ او فرا رسد و از دنیا برود، محققاً اجر و پاداش او با خدای عالمیان است.

نکته آخر اینکه این عزیزان ما که چنین مظلومانه از این جهان رخت بربستند، مسئولیت سنگین ادامه راه آنان با ماست، امید آنکه همیشه هشیار و بیدار باشیم و قدردان نظام مقدس جمهوری اسلامی و ولایت فقیه که عطیه‌ای الهی است، بوده و توفیق ادامه راه شهداء را از درگاه الهی مسئلت کنیم.

«همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس/ که دراز است ره مقصد و من نوسفرم

ای نسیم سحری بندگی من برسان/ که فراموش مکن وقت دعای سحرم

خرم آن روز کز این مرحله بربندم رخت/ و از سر کوی تو پرسند رفیقان خبرم»