آراء علامه طباطبایی در باب نفاق ومنافقان در قرآن بررسی شد

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، این پایان‌نامه 123 صفحه دارد و فروردین 1387 در مجتمع آموزش عالی فقه دفاع شد.
در این پایان‌‌نامه آمده است:

قرآن کریم در آیات متعددی به منافقان اشاره کرده و این پایان‌نامه با روش توصیفی به بررسی دیدگاه‌های تفسیری علامه طباطبایی در ذیل این آیات پرداخته است.

مسأله منافقان، از مسائل مهم تاریخ اسلام است و منافقان به‌عنوان دشمنان داخلی جامعه اسلامی، مشکلات بسیاری را برای پیامبر اسلام(ص) و مسلمانان به‌وجود آوردند.
علامه طباطبایی نفاق را در زبان قرآن به‌معنای اظهار ایمان و پوشاندن کفر می‌داند و معتقد است که نفاق در همان ابتدای ظهور اسلام و در مکه پدید آمده و برخی افراد به تقویت اسلام پرداختند تا در داغی تنور اسلام، نان خود را بچسبانند.

علامه با توجه به آیات قرآن، علل گرایش به نفاق در جامعه اسلامی را حب دنیا، دروغ و خلف وعده می‌داند. قرآن تصریح می‌کند که منافقان را می‌توان از روی ویژگی‌های خاص آنان شناخت؛ شیوه استدلال منافقان و عذرهایی که برای ترک وظایف می‌آورند و همچنین وحشت آنان هنگام نزول بلاها و آزمایش‌های الهی، جزء این نشانه‌هاست.

منافق به‌خاطر ایمان نداشتن به توحید و معاد، همواره در تزلزل و تردید است و از انجام وظایف دینی طفره می‌رود. به‌دنبال تردید در توحید، در نبوت و امامت نیز دچار تردید خواهد بود و از نظر اخلاقی هم دچار وعده‌های دروغین، بخل، حسد، اختلاف افکنی، تکبر و غرور می‌شود.

قرآن صراحتاَ اعلام می‌کند که منافقان از حکم و حکمیت رسول خدا اعراض نموده، ولایت کفار را پذیرفته و به شایعه‌پراکنی می‌پردازند. آن‌ها، از مؤمنان در هراس بوده، امر به منکر و نهی از معروف می‌کنند.

چنین روند فکری و رفتاری در دنیا موجب گمراهی، خواری، طرد از جامعه و عدم مقبولیت این گروه می‌شود، که در واقع نشانه ناکامی و بی‌اثر شدن ایمان ظاهری آنان است.

در آخرت نیز کفر منافقان به‌صورت تاریکی جلوه می‌کند و این ظلمت از هر سو آنان را احاطه می‌کند. اعمال دنیایی آنان مانند انفاق نیز در آخرت محصولی نخواهد داشت و آنان به عذابی دردناک مبتلا می‌شوند.