به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) به نقل از رایزنی فرهنگی ایران در اندونزی، اندونزی به عنوان بزرگترین کشور اسلامی، در بین کشورهای جهان به تنوع فرهنگ و رسوم شناخته شده است. رسم و رسوم و فرهنگ اندونزیایی به ویژه برای استقبال از ماه مبارک رمضان جالب توجه است.
آداب و رسوم استقبال از ماه رمضان در اندونزی منحصر به فرد است و اندونزیایی به نشانه قدردانی از نعمت و فرصت این ماه مبارک، آیینهای مختلفی را برگزار میکنند که در ذیل به آن اشاره میشود:
رسم «مونگاهان» در سوندا
در منطقه جاوه غربی که اکثرت مردم از قبیله سوندا(Sunda) هستند، رسم مونگاهان وجود دارد. مونگاهان (Munggahan) مراسمی است که سونداییها برای اظهار خوشحالی از رسیدن ماه مبارک رمضان، برگزار میکنند. در رسم مونگاهان همه اعضای خانواده و دوستان دور جمع میشوند و از یکدیگر طلب حلالیت و عفو میکنند و اولین سحری ماه رمضان را با هم میل میکنند.
مراسم «نیاراق»
مراسمی که در قبیله بتاوی(Betawi) در استقبال از ماه مبارک رمضان انجام میشود، نیاراق (Nyorog) نامیده میشود. در این مراسم، مردم به خانه بزرگترهای فامیل مثل پدر بزرگ، مادر بزرگ، عمو و داییها سری میزنند و غذایی به عنوان هدیه برای آنها میبرند. هدیه نیاراق به طور معمول شامل مواد غذایی خام است.
«پادوسان» در جوگجاکارتا و جاوه میانه
پادوسان (Padusan) مراسمی هیجانانگیز است، مردم در منطقه جوگجاکارتا(Yogyakarta)
و جاوه میانه (Jawa Tengah) قطعا با رسم پادوسان آشنا هستند. این مراسم برای استقبال از ماه مبارک رمضان برگزار و با حمام یا دوشگرفتن در چاه و یا چشمههای آب انجام میشود. مفهوم رسم پادوسان این است که بدن روزهداران از درون و ظاهر پاک شود.
«بالیماو» در پادانگ
رسم بالیماو(Balimau) در پادانگ (Padang) دارای هیجانی شبیه پادوسان و شامل خود تمیزکردن و یا حمامکردن با هم در رودخانه یا حمام است.
رسم بالیماو معمولا از طلوع تا غروب قبل از ماه رمضان به طول میانجامد. بالیماو به معنی تمیزکردن ظاهر و باطن خود بهمنظور آمادگی کامل برای عبادت در ماه رمضان است.
«جالور پاچو کوانتان سیعیعی» در ریؤ
این رسم مثل مسابقات قایقرانی است که توسط مردم کوانتان ریؤ (Riau) اجرا میشود. این مسابقه در رودخانههای جزیره ریؤ و با استفاده از قایقهای سنتی برگزار میشود. مردم برای دیدن این رسم به خیابانها میآیند. رسم جالور پاچو (Jalur Pacu) با بالیماو کاسایی یا طهارت قبل از غروب آفتاب به پایان میرسد.
«مئوگانگ» در نانگگروئه آچه دارالسلام
جامعه سرامبی مکه دارای مراسم مئوگانگ (Meugang) برای استقبال از ماه مبارک رمضان است که طی آن یک بز یا گاو ذبح میشود. گفته شده است این مراسم برای اولینبار در سال 1400 میلادی یا از زمان پادشاهان آچه برگزار شد.
«دوگدران» در سمارانگ، جاوه میانه
در شهر سمارانگ(Semarang) مراسمی به نام دوگدران(Dugderan) برای استقبال از ماه مبارک برگزار میشود. دوگدران از کلمه «دوگ» و «در» مشتق شده است. کلمه دوگ از صدای طبل مسجد که نشانه شروع ماه مبارک رمضان است،گرفته شده و در از صدای توپ جنگی همراه با ضرب طبل مسجد.
شورانگیزی «دانداگان» در کودوس
در کودوس (Kudus) رسم دانداگان(Dandangan) برای استقبال از ماه مبارک اجرا میشود. دانداگان به معنای انتظار برای اعلام شروع اولین روز در ماه رمضان است. از آنجا که تعداد زیادی از مردم در این مراسم جمع شدند ، این رسم تکامل یافته و به اعلام رسمی اولین روز رمضان از مناره مسجد کودوس رسید.
فروشندهها در محل برگزاری این مراسم به فروش کالاهای متنوع میپردازند. در حال حاضر دانداگان در اطراف مسجد مناره کودوس برگزار میشود.
لذت خوردن برنج در رسم «مالامانگ»
در استقبال از ماه مبارک رمضان مردم سوماترای غربی(Sumatera Barat) دارای رسمی به نام مالامانگ(Malamang) میباشند.مالامانگ به معنای جمعشدن و کار گروهی برای درستکردن برنج است. این رسم دو روز قبل از ماه رمضان انجام میشود. استفاده از نی (خیزران) قطع شده برای طبخ برنج از خصوصیات این مراسم است و این برنج را معمولا به پدر و مادر به عنوان طلب عفو هدیه میدهند.
«مگعان» در سورابایا
مردم سورابایا(Surabaya) قبل از شروع ماه رمضان مراسمی به نام مگعان (Megengan)برگزار میکنند که در اطراف مسجد «آمپل» در سورابایا برگزار میشود.
در این مراسم نوعی غذا به نام «آپم» طبخ و به صورت دستهجمعی خورده میشود. غذاخوردن جمعی در این رسم به معنای عذرخواهی از بستگان و دوستان است.
مراسم «نیدرن» در جامعه جاوا
قبل از ماه رمضان، جامعه جاوا به رسم نیدران(Nyadran) مشغول میشوند. رسم نیدران در دهم ماه رجب در آرامگاه پدر و مادر و با دعا و نماز برای آنان آغاز میشود. شرکتکنندگان در این مراسم پس از دعا به صورت دستهجمعی غذا میخورند.
«پرلان اونگاهان» در بانیوماس
مردم بانیوماس(Banyumas) جشن عظیمی را به نام پرلان(Perlon) برای استقبال از ماه رمضان برگزار میکنند. در این جشن انواع غذاهای سنتی با گوشت و سبزیجات طبخ میشود و این غذاها باید توسط 12 نفر از مردان پخته شود، در این مراسم بز یا گاو هم قربانی میشود.