تهران؛ پایتخت مد جهان اسلام می‌شود؟

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، همیشه شعارها و رویاها از آن گفته‌های مسئولان و مدیرانی است که قصد دارند تا با برجسته‌سازی فعالیت‌های تحت مدیریت خود، امکان بزرگنمایی مجموعه فعالیت‌های تحت مدیریت خود را افزایش دهند؛ اما ادعایی که در تیتر ذکر شده است، نه تنها یک شعار نیست بلکه با توجه به ظرفیت‌ها و توانمندی‌های هنرمندان طراح لباس کشورمان، هدف گذاری ارزشمندی است که می‌توان با شناخت راه بدان دست یافت.

نگاهی به کشورهای منطقه که تمرکز و توان خود را بر اساس طراحی‌های لباس اسلامی قرار داده‌اند نشان می‌دهد که از سر اتفاق، هنرمندان ایرانی در طراحی پوشش‌های مورد توجه و ارزشمند اسلامی قدم‌ها را سریع تر پیموده‌اند.

شاید توجه بیش از اندازه به برندهای غربی در کشورهایی چون ترکیه، اردن، امارات متحده عربی و حتی جمهوری آذربایجان که بازار عظیمی از مخاطبان سلیقه پوشش اسلامی دارند، طراحان لباس این کشورهای را در سایه بازار لباس‌هایی با المان‌ها و نشانه‌های بین‌المللی قرار داده است.

شاید برخی منتقدان به این نکته اشاره کنند که مگر تکنیکی در هنر می‌تواند با مولفه‌های اعتقادی طبقه‌بندی شود؟ باید گفت که درست است که هنر می‌تواند مولفه‌های جهانی یکسانی داشته باشد و اساس زیبایی شناسی در تکنیک و فرم غیر قابل تفکیک باشد اما در معنا و محتوا می‌تواند دارای اثرگذرای ذهنی و مفهومی بر روی مخاطبان باشد و نیاز جامعه‌ای که المان‌ها و نشانه‌های مشخصی را ترویج کرده باشد.

شمال آفریقا؛ دنیای مد اروپایی

بنابراین بدون اینکه درگیر واژه‌ها باشیم و نگاه خود را معطوف به جزییات کنیم می‌توانیم ادعا کنیم که در کشور ایران بهترین طراحان و و هنرمندان استایلیست حضور دارند که اتفاقا در حال همگامی با سیاست‌های جاری کشور هستند و توان این را دارند که اقدام به مدسازی و ایجاد جریانی همسو در جامعه‌ای با وسعت خاورمیانه باشند.

طبیعی است که اساس طراحی لباس کشورهای اسلامی شمال آفریقا کاملا بر اساس معیارها و شاخص‌های بین‌المللی است و الجزایر، تونس و مصر توان طراحی خود را بر اساس استایل فرانسوی و ایتالیایی قرار داده‌اند و اتفاقا بهترین طراحان لباس اسلامی که در سطح دنیا فعالیت می‌کنند از همین کشورها برخاسته‌اند. اما اینها هیچ کدام مولفه‌ها و نشانه‌های اسلامی را در آثار خود  به شکل بارز نشان نمی‌دهند.

مالزی و اندونزی؛ چالش بزرگ صنعت
در کشورهای شرقی آسیا نیز صنعت تولید با توجه به حجم بالای صادرات این کشورها در زمینه پوشاک به سراسر جهان تمرکز طراحان معطوف به تامین نیاز صادراتی است. در این کشورها البته تلاش‌های موثری صورت گرفته است تا مد و لباس اسلامی و ایرانی به نمایش در بیاید. به عنوان نمونه باید به فستیوال لباس‌های اسلامی در مالزی اشاره کرد که هر سال برگزار می‌شود و البته تاکنون طراحان لباس‌های ایرانی در آن حضوری فعال نداشته‌اند. این تقابل صنعت و هنر در مالزی روند را به سود شرکت‌های تولیدکننده مواجه کرده است و طراحان لباس اسلامی بیشتر در تلشا برای رسیدن به چرخه صنعت هستند.

مسیر طراحی لباس ایرانی برای جهانی شدن

اما راهکارهای رسیدن طراحان لباس ایرانی وابسته به چند متغیر اساسی است که باید تیتروار به این مولفه ها اشاره کرد.
1-   معرفی و ارائه در سطح بین‌المللی: در کشورهای منطقه هر ساله کشورهای مختلفی برگزار می‌شود که هر ساله می‌تواند مایه نمیاش و معرفی طراحان لباس ایرانی به تولیدکنندگان و طراحان و تعامل با ایشان برای سرمایه گذاری بر روی هنر ایرانی باشد.

2-   دعوت از طراحان و تولیدکنندگان کشورهای منطقه: این اتفاق هر ساله با سرمایه گذاری‌های کلان در کشورهای همسایه انجام می‌شود که سرمایه گذاران کشورهای خارجی برای حضور در کشورهای خود به منظور سرمایه گذاری بر روی آثار طراحی شده در کشور دعوت می‌کنند. چرا نباید ما در فستیوال‌های بزرگ خود شاهد حضور شرکت‌های بزرگ دنیا باشیم.

3-   تعامل با رسانه‌های جهانی: واقعیت این است که کشور ما در چهار سال اخیر در مسیری طلایی برای برقراری ارتباطات گسترده با دنیای مد فراهم شده که باید این فضا را با برنامه ریزی دقیق مدیریت کرد و به حق نباید از تلاش‌های کارگروه ساماندهی مد و لباس گذشت که توانسته نظر قاطبه جامعه را با خود برای آغاز دوران طلایی مد و لباس در کشور همراه سازد.
در پایان باید یه این نکته توجه داشت که نباید همه انتظارها را از بخش دولتی داشته باشیم و گروه ها و موسسات خصوصی باید نگاه ملی خود را فراتر برده و تهران را آماده مرکزی مهم در دنیای مد منطقه کنند.

یادداشت وارده از مهدی محبعلی