به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا)، روزشمار عاشورا روزشمار یک واقعه خاص نیست، زیرا که هر سرزمینی کربلا و هر زمانی عاشوراست. توجه به ابعاد رویدادهایی که در یک روز میافتد، چهرهای ملموس از امری تاریخ نشان میدهد، رویدادی که تاریخی پس از خود را شکل داده است.
وقتی حسینبن علی(ع) وارد کربلا شد، زمان و مکانی خاص شکل گرفت، هیچگاه روزی و زمینی شاهد چنین واقعهای نخواهد بود و تنها یک بار در تاریخ رویدادهای نهضت حسینی رویداده است. البته این امری بدیهی است، اما آنچه عاشورا را به یک واقعیت جاودانه تبدیل میکند، پیامهایی است که در این واقعیت نهفته است، بیشک برای بیان اینپیامها باید بسیار اندیشید، اما نفس وقایع مواد خام اندیشه هستند، وقایعی که بر محور امام حسین(ع) روی دادهاند. دهه اول محرم، جدی و ملموس شدن چنین وقایعی است.
تکمیل آرایش نظامی سپاه ابنزیاد
در روز پنجم محرم، ابنزیاد در نامهای به شبثبن ربعی او را احضار کرد تا به جنگ با امام حسین(ع) بفرستد، اما وی خود را به بیماری زد تا به این ماموریت نرود، این بار ابنزیاد با ادبیات تهدیدآمیز او را واداشت تا با هزار سوار به این ماموریت برود. در ادامه امروز حصین بن نمیر با چهار هزار سوار وارد کربلا شد و با عمرسعد همراه گردید.
پیوستن دو تن به کاروان حسینی
روز پنجم محرم شاهد پیوستن دو تن به کاروان حسینی بود، عامربن ابیسلامه و عبداللهبن عمیرکلبی.
دو روایت از پیوستن ابیسلامه به امام(ع) وجود دارد، روایت اول به نقل از مقتل مقرم است که در آن روایت شده ابیسلامه با متفرق کردن نیروهای زحربن قیس که 500 نفر بودند و از طریق پل صراة که بر روی فرات بود به کربلا رسید. روایت دوم اما به نقل از بلاذری بیان میکند که وی پس از آنکهتلاش کرده بود ابنزیاد را ترور کند اما موفق نشده بود، به کاروان امام(ع) ملحق شد.
پیوستن عبداللهبن عمیر اما شنیدنیتر است، وی که نردیک چاه جعدانه خانه داشت، هنگامی که سپاه ابنزیاد در نخیله اردو زده بود به پرس و جو از علت پرداخت که شنید ایشان ابرای مقابله با امام حسین(ع) میروند.
عبدالله گفته بود من تا کنون به جنگ با مشرکان حریص بودم، اما الان امیدوارم ثواب جنگیدن با کسانی را داشته باشم که مقابله با پسر دختر پیامبر خدا میروند. وی به خانه رفت بود و با همسرش شبانه به امام(ع) پیوسته بودند.