علیرضا عزیزی، مسئول انجمن خوشنویسان شهرستان پیشوا در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با بیان مطلب فوق، اظهار کرد: نستعلیق و شکسته نستعلیق دو خطی است که من در حوزه آنها متخصص هستم، البته نسبت به خطوط دیگر هم تا حدودی آشنایی دارم، اما به عنوان صاحب نظر تنها درباره دو خطی که در آن تخصص دارم، میتوانم اظهار نظر کنم. درباره چرایی انتخاب این دو خط نیز، باید بگویم که زیبایی و ظرافتی که در آنها وجود داشت به من انگیزه داد که این دو خط را فرا گیرم.
وی در پاسخ به این سؤال که چرا در کتابت قرآن، خط نسخ پر سابقهترین خط است، اظهار کرد: مهمترین دلیل را باید در قدمت خط نسخ جستجو کرد؛ البته نمیخواهم منکر شیوایی و خوانایی نسخ شوم، اما خطوط ایرانی هم به نظرم خوانایی لازم را داراست، اما چون خط نسخ از سابقه طولانی در حوزه کتابت برخوردار است، مخاطبان با آن انس گرفتهاند و برای همین پذیرش آن از دیگر خطوط رایج بیشتر است.
این خوشنویس ادامه داد: اینکه قرآن کریم با خط نستعلیق کتابت شود امری دور از انتظار نیست، چون اگر این اتفاق رخ دهد و دولت نیز از آن حمایت کند، مطمئن باشید به زودی خط نستعلیق در کتابت قرآن، خطی رایج خواهد شد. در این میان ممکن است برخی افراد این نقد را وارد کنند که چرا بخواهیم خوانایی خط نسخ را از دست دهیم؟ جواب این است که خوانایی وقتی دلنشین است که با زیبایی و ظرافت همراه باشد؛ خواستهای که در نستعلیق وجود دارد.
عزیزی به توضیح فوق اضافه کرد: استاد محمد سلحشور، قرآنی با خط نستعلیق کتابت کرده است. این کتابت به اندازهای زیباست که نمیتوان به راحتی از کنار آن گذشت. برای همین از مسئولانی که در کار نشر قرآن هستند تقاضا میکنم به چنین کارهایی بیشتر توجه کنند تا در آینده شاهد رواج خطوط ایرانی در کتابت قرآن باشیم.
شکستهنستعلیق برای توده مردم خوانایی ندارد
وی در پاسخ به سؤالی دیگر مبنی بر اینکه خط شکسته نستعلیق در کتابت قرآن چه جایگاهی میتواند داشته باشد؟ گفت: این خط در جایگاه خود شایسته و زیباست، اما باید اعتراف کرد که نقدی به آن وارد است که سبب میشود در کتابت قرآن از این خط استفاده نشود. آن نیز ناخوانا بودن خط برای عامه مردم است، البته اگر قرار بود دیوان حافط نوشته شود، مسلماً زیباترین خط، شکسته نستعلیق بود، اما در کتابت قرآن که خوانندگان آن توده مردم هستند باید در کنار زیبایی، خوانایی را هم مدنظر قرار داد.
رئیس انجمن خوشنویسان پیشوا در جواب به این سؤال که وضعیت خوشنویسی در شهرستانها چگونه است، گفت: هنرمندان بسیار با استعدادی در شهرستانها فعال هستند که معمولاً استعدادشان به درستی شناخته نمیشود. این اتفاق نیز به این دلیل روی میدهد که تمام برنامههای هنری به ویژه در عرصه خوشنویسی در تهران انجام میشود و برای همین یک خوشنویس که درگیر مشکلات زندگی است نمیتواند دائماً به تهران سفر کند، از این رو تنها به دلونوشتههای شخصی خود بسنده میکند.
این خوشنویس در پایان تاکید کرد: ما در انجمن خوشنویسان پیشوا تمام تلاش خود را میکنیم آثار خوشنویسان پیشوایی را در جشنوارهها و نمایشگاههای مختلف شرکت دهیم، البته در بحث مادی بسیار ضعیف هستیم و اکثراً با بودجه شخصی کارهای انجمن را میگذرانیم، اما امیدوارم روزی فرا رسد که هنر خوشنویسی پرچمدار هنر ایرانی در سطح جهان باشد.