اشعار آئینی جوانان نیازمند آسیب‌شناسی جدی است
گروه ادب: یک پژوهشگر و شاعر آئینی معتقد است که بسیاری از اشعار دینی شاعران جوان با حقایق تاریخی و قرآنی منافات دارند و باید این مسئله مورد آسیب‌شناسی جدی واقع شود.
حسین اسرافیلی، پژوهشگر ادبی و شاعر آئینی کشورمان در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با تاکید بر اینکه بسیاری از اشعار دینی شاعران جوان با حقایق تاریخی و قرآنی منافات دارد و باید این مسئله آسیب‌شناسی جدی شود، عنوان کرد: شعر دینی و آئینی کشورما یک عامل پیوند دهنده مخاطب با دین و اخلاقیات است و شاعر آئینی می‌تواند با استفاده از عواطف و احساسات و به کارگیری تعابیر دلنشین بر مخاطبان اثر بگذارد.
اسرافیلی با اذعان بر پیشرفت شعر دینی در سال‌های اخیر گفت: در عین حال شعر آئینی امروز ما خصوصاً سروده‌های شاعران جوان اشکالاتی دارد، از جمله آن‌ها می‌توان به نگاه سطحی برخی شاعران اشاره کرد، نگاهی که گاه تنها خلاصه می‌شود در بیان ویژگی‌های ظاهری ائمه(ع) و به سجایای اخلاقی، معرفت و تقوا و عمل‌شان اشاره نمی‌شود. از طرف دیگر گاه بی‌اطلاعی شاعران از وقایع تاریخی، سبب می‌شود که به ترتیب وقوع آن‌ها خدشه وارد شود. جایی که شاعری می‌گوید «بعد ابو فاضل علی‌اکبر زمین افتاد» این نشان از آگاهی نداشتن وی از ترتیب وقوع حوادث دارد.
این پژوهشگر ادبی تصریح کرد: متاسفانه بیشتر شاعران جوان آئینی اهل مطالعه مقاتل، تاریخ اسلام و مفاهیم قرآنی نیستند و اشعارشان فاقد عمق و محتوای لازم است.
خالق «آتش در خیمه‌ها» ادامه داد: گاه با اشعار به ظاهر آئینی و دینی مواجه می‌شویم که شأن بزرگان دین را پایین می‌آورند. به عنوان نمونه در توصیف حضرت ابالفضل(ع) از زبانی سست و عاشقانه استفاده می‌کنند و به جای توصیف رشادت‌های ایشان و وفاداری خالصانه‌شان به امام حسین(ع) از چشم و ابروی ماه بنی‌هاشم سخن می‌گویند.
وی تصریح کرد: شاعری که خطاب به امام علی(ع) عنوان می‌کند که «راست می‌گویم اماما من زنت را دوست دارم» حرمت ایشان را رعایت نکرده و سخنش بسیار سخیف و جاهلانه است.
اسرافیلی گفت: شعر دینی عرصه‌ای بسیار مقدس است و وقتی وارد حریم خلق ادبی برای ائمه(ع) می‌شویم باید به گونه‌ای محترمانه سخن بگوییم که انگار به زیارت نائل شده‌ایم.
