بهار اندر بهار آن روز باشد، که نگار آید/ عزیز فاطمه خوشحال، بعد از انتظار آید

گروه ادب: یک شاعر آئینی‌سرا غزلی درباره بهار سروده و بهار واقعی را روزی می‌داند که امام زمان(عج) ظهور کند.

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، بهار و عناصر آن از پرکاربردترین موضوعات در ادب فارسی هستند. در طول تاریخ هزار ساله ادب فارسی، شاعران دو رویکرد متفاوت به بهار داشته‌اند؛ رویکرد آفاقی و رویکرد انفسی. در رویکرد آفاقی که از نیمه اول قرن چهارم آغاز می‌شود و به سبک خراسانی معروف است، شاعران، عمدتاً بر توصیف بهار و عناصر آن تأکید دارند و شعر آنها، جنبه نقاشی از طبیعت دارد. رویکرد انفسی نیز که شامل دو بخش فلسفی و عرفانی است، اولی عناصر اصلی در رویکرد فلسفی به بهار، عبرت‌آموزی و اغتنام فرصت است و در دومی به مفهوم بهار قرین تحول درونی است.

در این راستا عبدالمجید فرائی، شاعر پیشکسوت آئینی‌سرا به مناسبت فرا رسیدن سال نو و فصل بهار غزلی سروده است که به نظر می‌رسد وی رویکرد دوم را اتخاذ کرده است. در ادامه این بهاریه‌ها را زمزمه می‌کنیم:

«بهاریه»

«بهار اندر بهار آن روز باشد، که نگار آید

عزیز فاطمه خوشحال، بعد از انتظار آید

چه خرم می‌شود عیدی، میان جمع ما باشد

اگر آید، به جمع بیقرارانش، قرار آید

جهان سرسبز باشد، از قدوم حضرت مهدی(عج)

ز کوی و برزن آوای دل‌انگیز نگار آید

گل و گلشن، به وجد آیند، از بوی خوش دلبر

سرود عشق از ما دل برد، آن جا، که یار آید

ز روی و موی و بوی او، وزد گر باد نوروزی

جهان مسرور و خندان می‌شود بوی بهار آید

به هر کس آورد از او، نشانی مژدگانی ده