سامان خلیلیان، مدیر تئاتر خیابانی اداره کل هنرهای نمایشی ارشاد در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) گفت: بخش عمدهای از برنامههای جاری در حوزه فرهنگ و هنر که از سوی دستگاههای متولی در حال اجراست براساس سنت و یک تقویم زمانی مشخص به مرحله عمل میرسند و مدیران در زمان مشخص مربوط به هر برنامهای تمام سعی و تلاش خود را به کار میبندند تا با توجه به مختصات برنامه، میزان بودجهای که برای آن در نظر گرفته شده است، مسئولیت خود را به نحو شایستهای به انجام برسانند و در نتیجه شاهد اجرای برنامهای درخور باشیم.
وی ادامه
داد: توفیق و یا عدم توفیق و یا حتی توفیق نسبی اجرای برنامهای در حوزه فرهنگ و
هنر و مشخصاً عرصه هنرهای نمایشی که نسبت به آن آگاهی کافی دارم رابطه مستقیمی با
توان فردی مدیر و یا مسئولی دارد که در مقطعی از زمان در رأس امور قرار میگیرد و
اتفاقاً براساس مدلی که برای اجرای آن برنامه در نظر گرفته است کادر اجرایی را نیز
دعوت به کار میکند و این امر بدان معناست که به فرض موفقیت ساختار مدیریت اجرایی
برنامه و یا مجموعه برنامههایی در برههای، تضمینی برای تداوم توفیق اجرای آن در
ادوار بعدی و در پی تغییر ساختار مدیریتی و نوعاً اعمال سلایقی که بروز میکند
وجود ندارد.
خلیلیان
تصریح کرد: این در شرایطی است که ارشاد و افراد شاغل در پستهای مدیریتی آن باید تنها
به خروجی موفق اجرای برنامههایی که متولی برگزاری آنها هستند متمرکز شده و
قوانین و مقررات متناسب با ماهیت و مختصات
برنامههایی که اجرا و نظارت آنها به ارشاد به عنوان متولی اصلی فرهنگ و هنر کشور
سپرده میشود به شکلی مشخص و با شفافیت موجود در تمام ابعاد و زوایا در مراجع
قانونگذاری همچون مجلس شورای اسلامی و کمیسیون فرهنگی آن به تصویب رسیده و براساس
بندهای مصوب بودجه متناسب با آن در نظر
گرفته شده و صدالبته در وقت و زمان مقتضی شاهد بودجهریزی کافی باشیم تا امر مورد
نظر در زمان مناسب و با رعایت همه اصول و ضوابط قانونی اجرا شده و به سرانجام
برسد.
وی که
کاندیدای نمایندگی دهمین دوره مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابی تهران بود، در
ادامه گفت: واقعیت آن است که حتی با وجود سهم بسیار کم تخصیص بودجه به حوزه فرهنگ
و هنر که از همین مقدار هم درصد کمی به حوزه هنرهای نمایشی اختصاص پیدا میکند در
مرحله عمل و اجرا شاهد هستیم که به دلیل نامشخص بودن افقهای سیاستگذاری و صرفاً
از آن جهت که فلان فعالیت و برنامه باید در زمان مشخص و نه متحول و پیشروتر از
ادوار گذشته خود هر سال برگزار شود، از آنجا که شاید در وهله نخست چنین هزینههایی
بیمورد و بی جهت انگاشته میشود جذب بودجه از محل همان سهم بودجه ناچیز اختصاص
یافته نیز تمام و کمال نیست.
خلیلیان
افزود: در چنین شرایطی است که به ناگاه مشاهده میشود که بسیاری از رویدادها و
برنامههای فرهنگی و هنری که اتفاقاً ماهیتاً در حوزه هنر دینی و ارزشی نیز تعریف میشوند
با این توجیه که بودجه تخصیص یافته به آنها هدر رفتن سرمایه و بودجه جاری کشور است به تعطیلی کشیده شده و علیرغم آنکه ممکن است برگزاری حتی چند دوره انگشتشمار آن ظرفیتهایی ایجاد کرده باشد و تداوم یافتن آن
به بنیه هنر متعهد دینی و ارزشی کمک شایانی کند براساس تصمیمی مقطعی و دفعی به
تعطیلی کشیده میشود که شاهد هستیم حداقل در حوزه تئاتر دینی، بسیاری از جشنوارهها
و رویدادهای مؤثر این حوزه دیگر وجود خارجی ندارند.
وی تأکید کرد: حال این پرسش مطرح میشود که اگر از همان ابتدا و براساس یک سیاستگذاری بخردانه و هدفمند چنین رویدادهایی طراحی میشدند و برای آن بودجهای کافی برای قوام و ثباتشان در نظر گرفته شود قطعاً به سرنوشت کنونی دچار نشده و یا اگر طراحی و برگزاری آنها چندان کمکی به پیشرفت هنر دینی و ارزشی نمیکند، پس چرا از همان آغاز رشد و نمو یافت و توقعی ایجاد کرد که البته این امکان وجود داشت که از همان ابتدا جلوی برگزاری آن گرفته شود و در هزینههای اختصاص یافته به هر کدام شاهد صرفهجویی باشیم؟