سعید ابوطالب، منتقد و کارشناس سینما در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) درباره ویژگیهای تولیدات مشترک سینمای ایران و جهان و نقش این اتفاق در اشاعه آموزههای اسلامی و انقلابی اینگونه توضیح داد: اینکه رئیس سازمان سینمایی در سخنان خود روی این نکته تاکید داشته که سیاست سینما در سال 95 به روی تولیدات مشترک متمرکز شده، اتفاق خوبی است، اما ما در سالهای گذشته نیز تولید مشترک داشتهایم. منظور فیلمهایی است که در آن از عوامل خارجی استفاده شده، اما این تولیدات را نمیتوان به عنوان سرمایهگذاری در نظر گرفت. برای مثال از فیلم «محمد رسول الله» نام میبرم که بسیاری از عوامل پشت دوربین آن خارجی بود، اما به آن محصول مشترک نمیتوان گفت.
وی افزود: نکته مهم در تولیدات مشترک در سینما این است که سرمایه گذاری نیز به صورت مشترک انجام شود و در بحث اکران نیز کار در چرخه نمایش بینالمللی قرار گیرد. این اتفاق اگر قرار باشد رخ دهد امری بسیار سودمند است، چون در بحث انتقال آموزههای اسلامی و انقلابی نیز میتوانیم از این عرصه استفاده کافی ببریم، والا اگر غیر از این باشد فیلمهای تولید شده، همانند آثاری که تنها با عوامل خارجی تولید شدهاند، مصرف داخلی خواهند داشت.
ابوطالب با تاکید بر اینکه اولین قدم برای رسیدن به سینمای بینالملل داشتن سینماهای جهانی است، گفت: فیلمهای ایرانی معمولا در جشنوارههای خارجی موفق هستند، اما آیا این تولیدات در معرض دید عموم نیز قرار میگیرند؟ جواب این سوال خیر است. در این میان استثناهایی چون «بچههای آسمان» و «رنگ خدا» نیز وجود دارد که نمایش جهانی خوبی داشته، ولی در مجموع همه تولیدات ما به لحاظ چرخه اکران بینالمللی، سود آوری ندارند.
نماینده مردم تهران در مجلس هفتم شورای اسلامی در پاسخ به این سوال که تولید مشترک با کشورهای اروپایی باید بر پایه چه اصولی شکل گیرد؟ بیان کرد: تصوری وجود دارد بر این مبنا که، همکاری با کشورهای اروپایی حتما به معنای پذیرش سیاستهای آنهاست؟ این نوع نگاه بسیار تاریک و منفی است، چون معتقدم میشود هم همکاری بینالمللی با کشورهای اروپایی داشت، هم اینکه تفکرات دینی و انقلابی خود را پاس داریم، تنها کافیست که در چرخه تولید و اکران با اصول سینمای حرفهای آشنایی لازم را داشته باشیم.
این مستندساز ادامه داد: به نظرم وقتی ایوبی از چنین اتفاقی سخن میگوید حتما با اصول و زیر و بم آن هم آشناست، چون طبق شناختی که من از وی و عملکرد خارجیش دارم، میدانم که با اصول بینالمللی آشناست. با این توضیح فکر میکنم اگر رئیس سازمان سینمایی چنین سیاستی را در پیش گرفته با شناخت به آن ورود کرده و به الزامات واقف است.
ابوطالب در انتهای سخنان خود تاکید کرد: با توجه به توضیحات فوق توصیه میکنم که جذب سرمایهگذار خارجی را به عنوان قدم اول در نظر بگیریم، چون اگر این اتفاق رخ دهد مطمئن باشید اتفاقهایی چون تولید و اکران مشترک هم رقم خواهد خورد. در خاتمه سخنان خود نیز میخواهم نکتهای را متذکر شوم. آنهم اینکه به اشتباه فکر کنیم با همکاری با کشورهای مسلمان به تولید مشترک دست پیدا کردهایم، چون کشورهای مسلمان به معنای واقعی دارای سینمای داخلی نیستند، برای همین تمرکز ما باید به روی تولید و اکران در کشورهای صاحب سینما متمرکز باشد.