دانش‌آموخته رشته پزشکی و تفسیر عنوان کرد:
ارایه ترجمه اشتباه از واژگان؛ منشا شکل‌گیری برخی شبهات علیه قرآن
گروه حوزه‌های علمیه: پزشک دانش‌آموخته رشته تفسیر در مقطع دکتری، با ذکر مثال‌هایی، ارایه ترجمه اشتباه از واژگان را منشا شکل‌گیری برخی شبهات علیه قرآن دانست و گفت: متاسفانه عدم دقت برخی مترجمان در ترجمه برخی واژگان باعث شکل‌گیری این شبهات شده است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) دکتر حسینعلی علایی، پزشک دانش‌آموخته رشته تفسیر دیشب 18 اردیبهشت ماه در جلسه پاسخگویی به شبهات قرآنی به شبهه پست بودن مایه منی در لسان منسوب به قرآن و تعارض آن با علم امروز پرداخت و گفت: این شبهه را مستشرقان بر اساس آیه شریفه «ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِن سُلَالَةٍ مِّن مَّاء مَّهِينٍ»(8 سجده) و ترجمه ارایه شده از اغلب مترجمان قرآن عنوان کرده‌اند.
وی ادامه داد: سها این اشکال را مطرح کرده است که برخلاف عقیده مسلمین و آنچه در قرآن بیان شده، این مایه بسیار ارزشمند است و منشا خلقت انسان است در حالی که اگر نویسنده قرآن خبر داشت از این مایه به عنوان مایه پست نام نمی‌برد.
دانش‌آموخته رشته تفسیر تصریح کرد: انسان گذشته تصور می‌کرد که منی مایه‌ای پست است و اگر این آیه از خدا بود می‌دانست این مایه فوق‌العاده ارزشمند است بنابراین عدم اطلاع باعث پست‌انگاری منی شده و این با علم امروز پزشکی در تعارض است و بر این اساس خواسته منکر الهی بودن قرآن شود.
دکتر بیان کرد: اگر در آیه فوق دقت کنیم خواهیم دید که واژه«مهین» دو کاربرد در قرآن بیان شده است یکی با ضمه میم و دیگری با فتحه میم است و مهین با فتحه در هیچ جای قرآن به معنای پست و بی ارزش به کار نرفته و مترجمین متاسفانه دقت نکرده و میان مهین و مهین با ضمه میم خلط کرده‌اند.
وی اظهار کرد: مهین با ضمه میم همراه با عذاب برای کافران در آیات متعدد بیان شده است ولی مترجمان میان این دو فرقی نگذاشته اند و همین مسئله منشا این شبهه شده است در حالی که مهین با فتحه میم به معنای ضعیف و اندک است.
وی به شبهه تعیین نر و ماده بعد از علقه پرداخت و تصریح کرد: وی به این ایه استناد کرده است که «أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَى ﴿۳۷﴾ قیامة» این آیه گفته است که جنسیت بعد از علقه معلوم می شود که غلط فاحش است زیرا طبق علم جدی تعیین جنسیت در همان زمان لقاح صورت می‌گیرد و این آیه نیز در تعارض با علم است پس قرآن منشا انسانی دارد.
این دانش‌آموخته رشته پزشکی با اشاره به آیه «فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى(39 قیامة)» که دو آیه بعد از آیه فوق است تصریح کرد: کسانی که این شبهه را عنوان کرده‌اند به منشا ضمیر در کلمه«منه» اشاره دارند و آن را به علقه منسوب می‌کنند و نتیجه فوق را می‌گیرند ولی هیچ مفسری این ضمیر را به علقه نسبت نداده و همه آن را به انسان نسبت داده‌اند.
وی ادامه داد: سها این اشکال را مطرح کرده است که برخلاف عقیده مسلمین و آنچه در قرآن بیان شده، این مایه بسیار ارزشمند است و منشا خلقت انسان است در حالی که اگر نویسنده قرآن خبر داشت از این مایه به عنوان مایه پست نام نمی‌برد.
دانش‌آموخته رشته تفسیر تصریح کرد: انسان گذشته تصور می‌کرد که منی مایه‌ای پست است و اگر این آیه از خدا بود می‌دانست این مایه فوق‌العاده ارزشمند است بنابراین عدم اطلاع باعث پست‌انگاری منی شده و این با علم امروز پزشکی در تعارض است و بر این اساس خواسته منکر الهی بودن قرآن شود.
دکتر بیان کرد: اگر در آیه فوق دقت کنیم خواهیم دید که واژه«مهین» دو کاربرد در قرآن بیان شده است یکی با ضمه میم و دیگری با فتحه میم است و مهین با فتحه در هیچ جای قرآن به معنای پست و بی ارزش به کار نرفته و مترجمین متاسفانه دقت نکرده و میان مهین و مهین با ضمه میم خلط کرده‌اند.
وی اظهار کرد: مهین با ضمه میم همراه با عذاب برای کافران در آیات متعدد بیان شده است ولی مترجمان میان این دو فرقی نگذاشته اند و همین مسئله منشا این شبهه شده است در حالی که مهین با فتحه میم به معنای ضعیف و اندک است.
وی به شبهه تعیین نر و ماده بعد از علقه پرداخت و تصریح کرد: وی به این ایه استناد کرده است که «أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَى ﴿۳۷﴾ قیامة» این آیه گفته است که جنسیت بعد از علقه معلوم می شود که غلط فاحش است زیرا طبق علم جدی تعیین جنسیت در همان زمان لقاح صورت می‌گیرد و این آیه نیز در تعارض با علم است پس قرآن منشا انسانی دارد.
این دانش‌آموخته رشته پزشکی با اشاره به آیه «فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى(39 قیامة)» که دو آیه بعد از آیه فوق است تصریح کرد: کسانی که این شبهه را عنوان کرده‌اند به منشا ضمیر در کلمه«منه» اشاره دارند و آن را به علقه منسوب می‌کنند و نتیجه فوق را می‌گیرند ولی هیچ مفسری این ضمیر را به علقه نسبت نداده و همه آن را به انسان نسبت داده‌اند.
